Er is een feestje in het zwembad 

En dan moet de geluidsbarrière op zijn minst met TIG aantal decibels overschreden worden,want anders is het kennelijk niet leuk.....

Ouders brengen hun kroost af en aan en als ik het schouwspel gadesla vanaf mijn balkonnetje,dan zie ik een lange rij rode achterlichten van een lange rij auto's en hoor ik een tijdlang niet anders dan het zenuwachtige feestgedruis van de jeugd en het dichtklappen van de autoportieren....

Dan kan het feest beginnen !!!! Uiteraard gun ik iedereen een feestje,ben zelf ook een behoorlijk feestbeest geweest...maar het geluid dat daar tegenwoordig bijhoort,kan mij niet of nauwelijks bekoren....
Het is in mijn optiek dan ook niet om aan te horen en ik zet gewoon de televisie noodgedwongen harder,want anders kan ik wat daar gezegd wordt niet verstaan !!!! 

      ( leve de ondertiteling en sorry buurvrouw!!!)

Zo zie je maar weer dat het ene altijd weer gevolgen heeft voor het andere.... het schiet zelfs in geluidsgolven door.....

Daar zijn de bedenkers en makers van oordopjes héél rijk door geworden en de audiciens ook....gezien het aantal gehoor-specialistische winkels die nog steeds als paddenstoelen uit de grond schieten.voor de straks dove en slechthorende generatie.... "wat zegt u ???"

Enfin...gelukkig duurt zo'n feestje hier maar tot twaalf uur en dan komen de rode achterlichten de kinders weer ophalen en is het leed voor mij in ieder geval geleden....

Maar niet gisterenavond....oh nee.... na het feestje menen een stel onverlaten op de parkeerplaats van het zwembad na twaalven hun privé party te moeten houden en gaan de portieren open en worden 

de SUBWOOFERS...

en ander materieel voor gehoorgestoorden op volle sterkte opengezet en kan ik nog weer eens een paar uur meegenieten van het gebonk (want muziek,kun je dit nauwelijks noemen )wanneer ik al braaf in mijn bed lig........

Ik probeer het los te laten en val uiteindelijk in een diepe rusteloze slaap....waar ik niet geheel uitgerust vanochtend vroeg uit wakker word....

Ik maak zoals gewoonlijk mijn zondagse ontbijtje met een eitje.

Ik heb brood gekocht bij de ambachtelijke bakker,zonder toevoeging van conserveringsmiddelen en andere Ee's en Aa's en zo.

Het ziet er prachtig uit,maar wanneer ik de eerste hap hiervan neem ben ik bijna onmiddellijk terug in mijn jeugd en krijg ik de associatie met het een beetje muffig ruikend brood in de groen geëmailleerde broodtrommel,waarvan ik het geluid van het veel te grote slot nog in mijn oren kan oproepen en terwijl ik dit opschrijf  ook hoor.het ding klapte altijd met een harde klap dicht...

Ook proef ik in mijn geest de boterhammen die doorweekt waren van de aardbeienjam met van die vieze harde snotterige stukjes aardbei met soms wel eens een vergeten af te halen groengrijs kroontje dat zo'n misselijkmakende smaak achterliet op mijn delicate kindertong.... 

Het brood was natuurlijk doorweekt omdat het veel te lang in het blikken schooltrommeltje had gezeten..maar er was gewoon niets anders in die tijd...er waren geen plastic zakjes...die kwamen later pas....en nog veel later de plastic broodtrommeltjes......

Ik vind het gezonde brood niet echt lekker,maar ??misschien is mijn goed doorvoede lijf inmiddels teveel gewend geraakt aan alle conserveringsmiddelen,zouten en suikers en Aaa's en Ee'ssss wie zal het zeggen.... 

Bij mij roept het eten van dit brood toch een zeker gevoel van armoede op....van schraalheid van de jaren van vlak na de tweede wereldoorlog,toen ons land nog volop bezig was alles weer op te bouwen,maar aan de andere kant ook weer een geluksgevoel omdat ik mijn brood soms zittend op het door de zon opgewarmde leistenen stoepje voor de deur van ons huis opat met boven mij een strak blauwe lucht...en in mijn neusgaten de geuren van de stad en van het water van de gracht waaraan wij woonden

...ik weet het niet...Ik weet alleen dat ik door het eten van dit brood een behoorlijk stuk terugga in de tijd... nostalgie ?? and sweet memories.....

Ik doe het vandaag helemaal op mijn zondags en hou het rustig... Dat moet ook wel,want mijn spieren werken nog niet bepaald mee.. misschien heeft dat te maken met het feit dat ik straks een noodzakelijk bezoekje af ga leggen bij mijn maatje om eens een aantal dingen die mij absoluut niet zinnen door te praten met haar en duidelijkheid te scheppen aan alle kanten.

Ik wil namelijk van het gevoel af dat al haar negativiteit omgedraaid wordt richting mij....Dat verdien ik niet...dus dat ga ik uit respect voor mezelf uiteraard recht zetten... 

En dan zit ( wat mij betreft) mijn taak naar haar toe er min of meer op en zal de frequentie van mijn bezoekjes en de hulp aan haar alleen maar afnemen en kan ik mijn eigen leven weer oppakken maar vooral eens de rust nemen die ik zo hard nodig heb.

Ik merk,dat ik mezelf behoorlijk verwaarloosd heb en dat ik ook mijn lieve vriendinnen verwaarloosd heb,maar dat gaat NU veranderen..en dat komt ten goede voor alle partijen. Let maar eens op !!!

Voor mijn maatje die ervoor gekozen heeft zelfstandig te gaan wonen en die dat, vanaf nu dan ook mag en kan gaan waarmaken. 

Voor mezelf omdat ik mijn gezondheid als het belangrijkste goed in mijn leven zie en daar eens héél erg goed op ga passen...

Voor mijn vriendinnen,opdat zij nu weer eens de aandacht krijgen die vriendinnen gewoon behoren te krijgen omdat wij nu eenmaal dikke vriendinnen zijn.... 

....EN ZO HEEFT IEDEREEN HET GOED......


*********************************************************************************