IK MOET DIT EVEN VAN MIJ AFSCHRIJVEN 


Onvoorstelbaar.... !!!!

In de vooravond gaat de telefoon... ik zie op mijn schermpje dat het buufje C is....
Gisteren ben ik nog even bij haar aan de deur geweest om te vragen of het wel goed met haar gaat.
Ze kwam lichtelijk verfomfaaid met haar hoofd om de deur... en nee, het gaat weer niet zo goed met haar.
" Hoe kan dat nou ? " vraag ik " het ging zo goed met je de afgelopen week ???"...
"Wat is de oorzaak dat je je nu weer zo down voelt dan?"vraag ik aan haar ...

Een aantal weken geleden heeft ze een flinke dosis pillen en drank ingenomen... Ze wilde niet meer..
Maar nadat men haar een nachtje heeft laten overblijven in het ziekenhuis en de huisarts een afspraak bij het GGZ heeft geregeld voor haar zodat ze daar een aantal gesprekken kan hebben met een psycholoog of psychiater .....zag ze toch weer een klein lichtpuntje....
Ik trof haar van de week in de kelder,toen ik de lift uitstapte (kennelijk had ze net haar huisvuil weggebracht) en vond haar wel erg euforisch... 
TE veel TE !!! Natuurlijk had ze weer tabletten ingenomen,maar mijns inziens was ze op dat moment aardig doorgeschoten naar de andere kant... dat verontrustte mij wel....

En toen ik dus gisteren bij haar aan de deur kwam... was ik gealarmeerd...Ze vertelt me dat het gesprek met de GGZ is gecanceld en dat het i.v.m de drukte even zal duren eer ze een nieuwe afspraak kan krijgen.....pffff

En nu zie ik haar naam op het schermpje van mijn telefoon  alle alarmbellen rinkelen bij mij op volle sterkte.
Ik neem op, en hoor ergens in de verte gekraak en een hele zwakke stem die afscheid van mij aan het nemen is..AFSCHEID ???????????"heb je weer pillen ingenomen"???? vraag ik 
Ze antwoordt bevestigend..."ik kom er nu aan"zeg ik ....
AFSCHEID !!!!!!....  wat nou afscheid ???!!!!! NO WAY...ik bel meteen het alarmnummer en vraag om een ambulance terwijl ik het hele scenario al in mijn hoofd heb en inmiddels het nummer van haar sleutelkastje tevoorschijn tover...
De man van de ambulance dienst vraagt of ik het wel aandurf om alleen naar binnen te gaan..

Ik open het sleutelkastje en de voordeur. Buuf C ligt in bed,alle gordijnen dicht en zij is niet echt aanspreekbaar.Ik pak haar hand en vraag hoeveel en wat ze heeft geslikt  ... en of zij er ook bij gedronken heeft..op allebei de vragen knikt ze bevestigend en vertelt mij zachtjes en moeizaam,dat zij  vanmiddag van het balkon had willen springen....mijn hersens werken op volle sterkte....

Inmiddels heb ik de lege pillendoosjes in mijn handen en bel ik, zoals afgesproken met de hulpverlener van de alarmcentrale nogmaals 112...

Hulp is nu onderweg... of ik bij haar wil blijven en vast een tasje in wil pakken... uiteraard doe ik dat..
Binnen tien minuten is de ambulance er en komen zij naar boven. Ik laat de deur aanstaan en vang ze op...
Met zijn drieën zijn ze en overzien snel de situatie.
Ik praat hun bij en zij doen hun werk..binnen no time ligt ze aan de monitor, aan de bloeddrukmeter heeft zij een infuusnaaldje in en een glucosetestje gehad en wordt zij op de brancard gelegd.

Ter plekke beslis ik om niet mee te gaan naar het ziekenhuis,dat gaat me iets te ver...

Buuf C heeft zelf 4 dochters waarvan ik van geen van hen telefoonnummers heb,maar een boekje met de nummers zitten in haar tas die ik net heb ingepakt ..(dus haar kinderen kunnen vanuit het ziekenhuis gebeld worden...)  

Wel ben ik nog even contactpersoon voor dit moment en bedanken de broeders mij voor mijn hulp en steun.
Terwijl de brancard wegrijdt de gang in,trek ik haar bed recht, doe de lampen uit en sluit haar voordeur.
Als ik over mijn eigen drempel stap...begin ik te huilen en sta ik te trillen als een rietje..niets kan ik meer stilhouden ...het déjà-vu-gevoel neemt bij mij de overhand..
Ik bel een vriendin,die gelukkig thuis is en een luisterend oor heeft,waar ik héél dankbaar voor ben.
Dat had ik even nodig en nadat zij mijn verhaal heeft aangehoord...kan ik het gebeurde redelijk van me afzetten en een plekje geven....en weer rustig worden.
Van me afschrijven helpt ook...tot zover.....

*******************************************