RUSTDAG ..en opeens


zit ik dankzij een foto van een oud buurmeisje zomaar in mijn jeugd.....
Zij woonde aan de overkant van het huis waarin wij woonden en verhuisde later naar het stuk van de gracht waar ik geboren ben...het huis waar ik getogen ben stond op een ander deel van diezelfde gracht

In het hartje van Amsterdam midden in de 



Jordaan...



Wij woonden daar op twee hoog en de houten trappen waren ontzettend steil dus was het altijd oppassen geblazen wanneer je naar boven of naar beneden liep.

Het huis stond zo scheef, dat mijn vader houten klossen onder de eettafel  moest maken ter voorkoming dat de soep niet van je bord af gleed en op je schoot terecht kwam.Deze klossen stonden ook onder de stoelen en andere meubelstukken in huis.

Het piepkleine keukentje lag wat lager dan de woonkamer en had een houten trapje van 3 uitgesleten treetjes. Rechts in het keukentje was schuin in de hoek het toilet dat afgesloten werd met een houten deur,met houten deurkruk. 

De gootsteen met zwart witte tegeltjes en een koperen afvoer lag achter het toilet en er was alleen koud stromend water. 
Vanuit de keuken had je het mooiste uitzicht van de wereld. "

Op de meest beroemde toren van Amsterdam 

de zo vaak bezongen "Westertoren"

In deze toren heb ik mijn eerste maanden doorgebracht,mijn moeder maakte schoon in de kosterij en ik werd dus gestald in de kerk in mijn kinderwagen.

Het was geen gemakkelijke tijd zo vlak na de oorlog.

Er was in die tijd veel armoede,maar de mensen stonden voor elkaar klaar en er was saamhorigheid omdat iedereen nu eenmaal in hetzelfde schuitje zat.
Men probeerde zijn hoofd boven water te houden door hard te werken en vaak iets bij te verdienen.
Ik zie de vrouwen nog voor de deur op de straat zitten,teilen met piepers werden er gejast er werd geroddeld en gelachen terwijl men garnalen zat te pellen met de hand.





En wanneer ome Keesje of wie dan ook ziek was, moest ik een pannetje soep gaan brengen. Ome Keesje woonde aan de overkant aan de zijkant van het huis van mijn oud buurmeisje.Ik moest eerst een leisteen trappetje op en de deur kon ik zo open duwen. 
Ome Keesje lag in zijn vette lappen dik ingepakt in bed...
Hij stookte zijn kamertje warm met een aantal

                            petroleumstellen. 

Dus de stank was niet te harden en wilde ik niet ter plekke over mijn nek gaan, dan moest ik "met de groeten van m,n moeder en eet smakelijk "snel maken dat ik weg kwam.... De frisse lucht in ....

Er liggen héél wat voetstappen van mij in dat buurtje en ik kan mij nog aardig wat voor de geest halen.Mijn geheugen laat me wat dat betreft niet in de steek...
Net als ik woont mijn oud buurmeisje al lang niet meer in Amsterdam.

Maar we hebben net afgesproken dat we elkaar binnenkort gaan zien op ons oude grachtje...
We gaan elkaar daar weer ontmoeten om te praten over toen... over hoe het was in ons oude buurtje.


Jeugdherinneringen ophalen..... 

Het huis, dat al een aantal jaren geleden gerenoveerd is ziet nu er prachtig uit.

Deze renovatie is gedaan door de Hendrick de Keyser stichting een vereniging die ervoor zorgt dat monumentale panden o.a in de Amsterdamse binnenstad hun aanzien en waarden blijven houden door ze geheel in de oude staat op te knappen...monumentenzorg heette dat toen.

De Vereniging Hendrick de Keyser is een Nederlandse vereniging tot behoud van architectonisch of historisch waardevolle huizen in Nederland. Ze is genoemd naar de Amsterdamse bouwmeester Hendrick de Keyser en is op 3 januari 1918 opgericht door enkele Amsterdammers onder leiding van de wijnkoper Jacobus Boelen. Zij maakten zich zorgen over het feit dat in hun stad zoveel historische woonhuizen werden gesloopt. De directe aanleiding was de aanstaande sloop van een pand nabij de Westermarkt.^[1]



De gracht ziet er nu mooi uit en wordt bewoond door yuppen die zich deze panden kunnen veroorloven een aantal jaren geleden ben ik er nog eens geweest met oudste zoon en schone dochter. 

wanneer ik alle auto,s en het teveel aan fietsen weg denk. Waan ik me dromerig weer even in de tijd van toen...

*********************************************************************************