Hoofdstuk 1




            MIJN HOOFD VOELT ALS EEN

                         SNELKOOKPAN

Waar de druk vanaf moet en wel nu ! Hoe dat komt ?? Dat ga ik hier verwoorden.

Eind vorig jaar kreeg ik een tip van lieve en meedenkende vriendin.
"Jo ? Er is een schrijversdag georganiseerd op 16 januari 2016 in het Spant hier in Bussum dat lijkt me nu echt iets voor jou " zegt zij.

Interessant denk ik, temeer omdat ik aangegeven heb mijn blogs, die ik al 3 jaar met véél plezier schrijf ooit in boekvorm te willen gieten.En wie weet kan ik van deze dag een heleboel opsteken en veel kennis en nieuwe ideeën mee naar huis nemen om er eens mee te spelen en er misschien iets mee te gaan doen.

Ik wuif  bijna onmiddellijk al mijn zelf opgeworpen bezwaren weg.(Ook de hap uit m,n begroting) en schrijf in voor deze lange en voor mij spannende dag.

Krijg mijn entréé bewijs via de mail ( handig!) en zie dat elke deelnemer een keuze mag maken (uit meerdere aangeboden activiteiten) een keuze voor 3 sessies/workshops.

Dit is in mijn geval niet zo héél erg moeilijk er is genoeg wat mij boeit en aanspreekt.Maar ik hou me bij mijn thema.

1) Van bloggen tot boek
2) Verzorg je eigen opmaak  en tot slot ga ik voor 3) Schrijfcafé.

Deze 3 sessies zijn over de gehele dag verdeeld en telkens op een andere locatie binnen het gebouw.

Om 8.30 gaat de zaal open en is er ontvangst met koffie/thee en iets lekkers.
Om 9.15 start het officiële gedeelte  vanuit de grote zaal.

Deze dag duurt inclusief lunch tot 17.00 uur.
Dat alleen al is een behoorlijke uitdaging voor mij,want het is natuurlijk een lange dag en voor mij een lange zit,maar.....

Ik ga ervoor! 

Hoewel? er heeft zich de afgelopen dagen toch wel een gezonde spanning opgebouwd bij mij en ik moet héél eerlijk bekennen dat ik de nacht van 15 op 16 slecht slaap. Dit is mijn eerste grote evenement in hele lange tijd,waar ik weer helemaal alleen op afstap.

En natuurlijk ben ik ruimschoots op tijd.En natuurlijk valt het mee met de weersomstandigheden.En natuurlijk is er ruim voldoende parkeergelegenheid.

Dus..... wanneer ik over de rode loper naar binnen schrijd ??!! en bij de garderobe mijn jas afgeef en in de restaurantzaal aan de moderne bar een cappuccino bestel, valt de spanning weg en kijk ik met open blik in de rondte,waar iedereen langzaam binnendruppelt. 

Bijna onmiddellijk valt mijn oog op de twee kwebbelende parkieten, die op een King size papegaaienstang zitten voor het grote raam van de keuken met uitzicht op de ingang,elke bezoeker die langskomt wordt scherp in de gaten houden.

                Big bird is watching you haha
                             spirituele betekenis Parkiet - Hoge moraal en consequent zijn. 


Ik neem plaats aan een lange tafel en geniet van alles wat ik zie. Ik ben bij mijn weten nog nooit in het Spant geweest.

Dus is er,
( los van alle binnenkomende deelnemers) voor mij nog héél véél te zien en te ontdekken. 
Wat een prachtig gebouw met een mooie en luxe uitstraling.En dat zo dichtbij!..
Ik neem meteen een brochure mee van alle activiteiten van dit seizoen,want ik wil hier zeker (in het kader van genieten) vaker naar toe.

Het deelnemers aantal stijgt gestaag tot ik denk wel 200.
Inmiddels heb ik kennis gemaakt met twee andere dames die hier ook aan deelnemen,de een komt helemaal uit Nijmegen en de ander uit Tilburg.Zij zijn allebei bezig een boek te schrijven.
Ik luister met gespitste oren en volle aandacht,wie weet wat er voor mij op dit gebied nog is weggelegd ? 
Er gist namelijk al een poosje een opzetje voor een kinderboek op mijn plank .

Om 9.15 gaat de gong en worden wij allemaal verzocht ons naar de grote zaal te begeven, daar vindt de opening van dit schrijversevent plaats. 
met als thema "Je grootste inspirator ben jezelf ".

Daar ben ik het helemaal mee eens. Het is vaak een kwestie van gewoon DOEN...

Voor mij is dit blog in 2012 uit noodzaak geboren om contact te houden met de buitenwereld op de terugreis naar mezelf.
En ik ben maar wat blij dat ik eraan begonnen ben 
Schrijven is voor mij plezier, en soms is het een gevecht een uitdaging, maar tot nu toe ben ik daar steeds uitgekomen en heb ik nog véél te verhalen.

Ik ervaar schrijven als praten met mezelf, voor mij is het geen eenzame bezigheid ( hoewel je het natuurlijk wel alleen doet ) maar ik heb geen enkele moeite met werken in de stilte.

Er is altijd wel iets dat zich aandient tijdens het leven dat de moeite waard is om het op te schrijven en of te vertellen. Het hoeft voor mij geen hoogdravende literatuur te zijn. Het wordt gelezen in een aantal delen van de wereld door mensen die door mijn woorden worden (aan)geraakt.

Daar word ik intens blij van.

Wordt vervolgd:


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~