GOEDE GEWOONTE ZO'N
jaarlijks portie nostalgie.....
Even gezellig eropuit met vriendin A naar onze geboorteplek en tevens de plek waar wij getogen zijn. "De veelbezongen Jordaan"in het hartje van Amsterdam.
En ook dit is weer een dag vol verassingen,ervaringen,leuke ontmoetingen.
En.... we hebben er prachtig weer bij.
Ik ga met de trein,dat is veel handiger dan met de auto, want het geld dat ik nu aan een treinkaartje uitgeef, is wanneer ik de auto in Amsterdam zet alleen al parkeergeld!
Bovendien is het reizen met de trein een stuk comfortabeler en minder stressvol.
Aangezien ik over het algemeen erg punctueel ben ga ik op tijd van huis.Ik kan mijn auto op het station redelijk dichtbij kwijt.
Tot mijn verbazing kan ik een trein eerder nemen dan gepland.
Dus dat doe ik, want dan kan ik lekker alles op mijn gemak doen en hoef ik niet zo te haasten.
Ik geniet van de heenreis,het geroezemoes van de mensen in de trein en zowiezo van het reizen op zich.
Er is veel te zien en voordat ik het weet sta ik op station "Amsterdam Centraal."
Ik heb geen haast dus laat iedereen maar voorbij rennen. Ik ben vandaag uit en doe het kalm aan.
Het is overigens prachtig weer, geen wolkje aan de strak blauwe lucht en ik heb er zin in.
De tram laat ook niet lang op zich wachten en voordat ik er erg in heb stap ik uit op de voor mij oh zo bekende Westermarkt.
Ik ben een halfuur vroeger dan gepland dus ik besluit op mijn dooie akkertje langs het Anne Frank huis te lopen ( waar drommen toeristen alweer in een lange rij voor het inmiddels museum staan te wachten om het te bezichtigen).
Deze plek nu ,was vroeger een van mijn favoriete speelplekken.
Het huis stond gewoon open en aangezien ik een nogal avontuurlijk en onderzoekend kind was, liep ik gewoon zomaar naar binnen en had ik al snel ontdekt dat er achter de nu zo beroemde boekenkast een hele andere wereld was, vol van geheimen en magie.
Dit vond ik als jong kind natuurlijk héél indrukwekkend en spannend ook. Ik heb daar menig keer gespeeld en aardig wat tijd doorgebracht achter die boekenkast in het achterhuis de schuilplaats van Anne Frank en de anderen.
Maar toen wist ik nog niet wat ik uiteraard nu wel weet.
Ach je bent een kind en in die tijd werd er gewoon veel op straat gespeeld veel meer dan nu en hangjongeren ?? Die bestonden gewoon niet,wij vermaakte ons en speelden.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
HET IS ALTIJD DRUK IN DE JORDAAN
Vanwege de vele toeristen, hoewel er ook iets van een aangename stilte heerst.Het is een dorp in een wereldstad.
De geluiden worden enigszins gedempt door de bomen en het water in de grachten.
Ik steek de brug over en loop langs de kant van de gracht waar mijn geboortehuis staat.Even hoor ik helemaal niets meer, zelfs niet de gedempte geluiden en wordt het helemaal stil.
Ik kijk omhoog en krijg bijna onmiddellijk de beelden erbij van het zolderkamertje dat gekscherend "de Lijmkit 3 hoog achter"werd genoemd .Ik ben een plaatjes denker en behept met een fotografisch geheugen.
Ik zie in mijn geest dan ook de verhoging naar het duivenplatje van mijn vader en het opklapbed van mijn ouders tegen de muur.
Alsof ik even terug in de tijd reis.
De markiezendoeken waarmee de kinderbedjes van mijn jongere zusje en mij werden afgedekt als wij moesten gaan slapen kan ik bijna voelen en ruiken zo helder verschijnen deze beelden aan mij.
Het meubilair, werd wanneer mijn ouders gingen slapen aan de kant geschoven, dan pas kon het bed naar beneden geklapt worden. Ik zie ook het tweepitsgastoestel op het nauwe gangetje en de toiletemmer,want wij mochten alleen gebruik maken van de wc op de tweede verdieping. Op het zolderkamertje waren geen sanitaire voorzieningen nee, er was geen luxe.Toch hebben wij het allemaal gered.
Mijn ouders werkten allebei keihard en toen ik 6 a 7 jaar oud was, verhuisden wij naar het huis waar ik de rest van mijn jeugd heb doorgebracht. Een stukje verder op diezelfde gracht.
Och, wat heb ik vaak op het trapje gezeten en de twee hele steile trappen moeten beklimmen om op twee hoog te komen.Er hing een vet touw naast de trapleuning en wanneer er beneden aangebeld werd, moest er aan het touw getrokken worden om de voordeur te openen. Nu hangen er voor elke etage bellen met bewaking ogen en intercoms.
Ik heb nog wat tijd voordat mijn vriendin in aantocht is en kijk en loop intussen een paar fraaie plaatjes schietend in het rond.
Opeens ontdek ik op een bootje vlak voor de deur een reiger.
Wat een cadeautje nu weer denk ik meteen, omdat een reiger het eerste dier was dat ik zag na de dood van mijn moeder associeer ik een reiger altijd met haar en haar aanwezigheid.
Op de brug staan een aantal mensen die de reiger ook hebben ontdekt en net als ik foto's staan te nemen van het doodstil staande prachtige dier.
Ik krijg een leuk gesprek met hen.Zij komen uit Denemarken en vinden Amsterdam en de Jordaan helemaal geweldig.
Ik vertel aan hen dat ik hier geboren en getogen ben,dat vinden zij leuk en interessant. En hoewel dat natuurlijk toen niet zo was, prijs ik mij daar nu zéér gelukkig om.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Uiteraard kom ik tijdens mijn wandelingetje weer wat typisch Amsterdamse humor en kreten tegen.
Ik zal ze U niet onthouden.
Het nieuwste VOC schip van Amsterdam.
Wordt nog druk aan gewerkt is bijna afgebouwd voor een behouden vaart.
Dat een Amsterdammer en zeker een Jordanees overal...... aan heeft,dat wist u waarschijnlijk al, maar hier kon ik toch niet aan voorbij.
Vraag me af welke roekeloze of dronken rijder, fietser of automobilist deze mooie Amsterdamse lantaarn een zetje heeft gegeven ?? Ohhh kijk nou. Hij staat helemaal scheef !!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
JEUGD SENTIMENT
Trauma's heb ik overgehouden aan de gebeurtenissen in onderstaand pand .
Daar zat ome Joop de kapper !! Herenkapper welteverstaan !!!
Wanneer mijn vader,in de ochtend als mijn moeder vroeg uit werken ging, mijn zware lange steile haren moest uitkammen en hij er niet doorheen kwam?!
Sleurde hij mij mee naar ome Joop de kapper. Daar werd dan rigoureus de schaar in mijn prachtige haar gezet om er vervolgens een bob tot op de kaaklijn met een veel te korte pony van te maken.
Tranen met tuiten heb ik gehuild om zoveel wreedheid en mijn arme moeder kreeg er een aantal keren bijna een hartverzakking van .
Nu zit er een "galerie"in dit schattige pand.. En ben ik bijna oud.
Ik maak ook nog een aantal foto's van het huis van een ander jeugdvriendinnetje die er vandaag door omstandigheden
helaas niet bij kan zijn.Maar als zij dit leest en ziet,is zij er misschien toch wel een beetje bij.
Speciaal voor jou hoor mop !!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dan arriveert vriendin A. Zij wordt op de brommer gebracht door haar man. Het feest kan beginnen want A is ....... er.
En net zo punctueel als ik haha keurig op tijd bij het stoepje van ome Keessie ...zie foto..., bij haar oude woonhuis...
Daaagggg man van A !! Wij zwaaien hem samen uit. "Kom meid !!"zeg ik Wij zijn hard toe aan koffie, appelgebak met een dikke dot slagroom"en lekker op het terras van "café Sonneveld" in het zonnetje eerst even de laatste nieuwtjes uitwisselen. Daarna gaan wij op strooptocht.......
Wordt vervolgd.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten