Dit was me het dagje wel.....Ik ben thuis heb mijn boodschapjes binnen, zit aan een wwtje en ga zo lekker pasta koken voor mezelf 
( ben zwaar belust !!)

Ik zat vanochtend vanaf 8.30 uur in de Trappenberg.... helemaal niet erg... !!!! 
Het zijn de laatste weekjes...aankomende week heb ik nog 4 weken 1x in de week therapie en dan mag ik alles weer zelf gaan doen.....

Aan de ene kant geeft me dat een héél goed gevoel en aan de andere kant zal ik deze ( gekte) ook wel enorm gaan missen....

De drukte aan de ovalen tafel, de georganiseerde chaos.... De kinderstemmetjes....het racen met de rolstoelen het gehaast in de drukte en de toewijding in de stilte ....  kortom alles..alles..alles.
Ik schuif het maar een beetje voor me uit.....

En heb vandaag, hoewel ik met flinke rugpijn opstond ( te lang in één houding gezeten gisteren achter de pc zo spannend ook, waar ik mee bezig ben ) een topdag !!!

Ik heb eerst fysio... De generaal is op vakantie, dus ik doe mijn oefjes met haar vervangster...die mij op een skippybal zet vanwege bovenstaande klachten om mijn rug weer wat soepeler te maken en weer in balans te komen.

Zij heeft natuurlijk een hele andere aanpak dan de generaal herself ,maar dat kan ook niet anders, zij is een ander mens.....
En kent mij  nog niet hihi...............
Na een half uurtje zwoegen, heb ik sportgroep....

We gaan badmintonnen en ik geloof dat ik dat in 25 jaar niet meer gedaan heb.... Dus ik gooi me volop in de strijd en geniet met volle teugen,terwijl het zweet van mijn voorhoofd afloopt en mijn rug ook een beetje nat wordt...
Kijk !!! Dan heb je hard gewerkt toch ???

Dan heb ik even een kleine pauze.Tijd voor een goed gesprek aan de ovalen tafel... met mijn oude maatjes en met wat nieuwe mensen...

Dan mag ik naar warm watertherapie en heb ik zo'n pret met een schattig kindje die alleen maar lacht en omdat ze dat doet tegen mij,haar hoofdje omhoog houdt.

Ik denk dat ze een jaar of 12 is.... maar weten doe ik het niet echt. Dat is ook helemaal niet belangrijk..... Dit soort kinderen,denk ik weleens zijn op aarde om ons kennis te laten maken met universele liefde .... 
Ze zijn zo afhankelijk en liefdevol en weer heb ik alle bewondering voor de begeleiding van deze meervoudig gehandicapte kindjes....

CHAPEAU !!!

Daarna heb ik een hele lange pauze ... en eet ik mijn lunchje van twee volkorencrackers met kaas en drink ik mijn citroensapje..uit het paarse flesje.

J...van wiens ouders ik een lief boekje heb gekregen bij mijn afscheid het is een soort een soort van wensboekje... geeft dit nu aan mij,omdat een aantal mensen er iets in geschreven hebben...Zooooo lief !!!!!

In de stilte ruimte neem ik ook nog een mooie tekst mee en dan op naar de psychologe... ik neem de trap... Wie had dit nu kunnen denken een aantal maanden geleden ????

Ik vertel aan haar het hele hartenwens avontuur en ze kijkt er een beetje zorgelijk bij en vraagt me of ik hier de directie in betrokken heb, net als oudste zoon, héél lief zoveel bezorgdheid,maar ik weet wat ik doe....en zodra deze wens uit mag komen en vorm gaat krijgen, doe ik drie stappen terug.....

Ik hoef niet zo nodig met mijn neus vooraan...no thnx... maar wel helemaal lief deze bezorgdheid...

            WENSEN,VERBINDT MENSEN...

Nu, heb ik lekker gegeten en ga uitrusten van alles wat er vandaag weer op mijn pad kwam.......

Even landen,even helemaal niets meer even rust...

Mooie en fijne avond allemaal.............

****************************************