IK WAS EVEN EEN WEEKJE

druk bezet,zoals dat heet. 

Maandag was ik uiteraard trainen in het zwembad en na het trainen,dat overigens ( héél collegiaal) wordt overgenomen door mijn minst favoriete badjuffrouw ( omdat mijn favoriete nog ziek is) moest ik dit keer met lede ogen ook nog de truc met het gordijn aanzien.

Want ja !! de buitenlandse dames moeten aan het bekijks ??  worden onttrokken en dus ging de assistente, van de minst favoriete badjuffrouw het grote stuk doek,dat als gordijn dienst doet ophangen.

Hetgeen na een aantal mislukte pogingen eigenlijk steeds meer begon te lijken op een scene uit een slapstick film.

Ik hoop dan ook dat ik het een beetje beeldend en goed kan verwoorden.

De badjuffrouw in kwestie, wel lief, maar ( niet echt een van de snuggerste soort) ging om haar collega een dienst te bewijzen, op een stoel staan en hing na wat gefriemel en gedoe het verkeerde eind, aan het  verkeerde ??? haakje, zodat je een soort van... "de truc" met het grote gordijn kreeg. 
"Hoe kan dat nou ??) zag je haar denken.Dit gaat nooit lukken over de hele lengte??
En ze kijkt er héél verbaasd en verwonderd bij.

Zij stapt van de stoel af en met beide voeten op de aarde bekijkt zij het doek van een afstand. 

Gordijn ontwarren en nog maar een keer proberen aan de andere kant dan maar zie ik haar bijna denken. 
Zelfde truc, korte kant proberen op te hangen,waar de lange kant zou moeten hangen. Weer schouw ik het verbaasde gezicht aan.
"Hoe kan dat nou ??" het past ook dit keer niet. 
En weer stapt zij van de stoel af om nog een keer goed te kijken en de grote lap te ontwarren.
Na drie mislukte pogingen geeft ze het eindelijk op en snapt zij dat ze deze klus niet in haar eentje gaat klaren..  klein probleempje.. Sorry. 

Ik sta eerste rang in het water, zie het aan en kan mijn lachen niet meer inhouden.Ik moet zo lachen om dit geworstel en het verbaasde gezicht van deze badjuffrouw.
Ik krijg bijna kramp in m,n lachspieren om deze hele voorstelling die de bekrompen en overtrokken kuisheid van de Buitenlandse dames wekelijks in gang zet, dat ik ter plekke echt een stuiplach krijg.Wat een vertoning !

Vooral ook, omdat de invalster aan het begin van de les tegen mij zegt" Wat leuk, dat jij er weer bent"
Waarop ik met een licht sarcastische ondertoon zeg "goh wat fijn dat jij mij gemist hebt ??!!"

Sorry, Maar ik kan nu eenmaal niet veinzen.Wat een komedie.Wat een toneelstukje. Net als het ophangen van dat verdomde stuk gordijn. Ik hik nog na van de slappe lach van en verdwijn snel naar de rustige sauna. 

Jaaahhh. Dat had ik gedacht !!! 

Wanneer ik plaatsneem in de Turkse stoomcabine,kom ik al snel tot de ontdekking, dat ik met welgeteld 8 buitenlandse heren in dezelfde ruimte zit.
Ik heb er geen centje last van,en de jongens en mannen ook niet. Hoe kan dat nou?? Vraag ik mij af ,terwijl mijn hersens op volle toeren draaien ??
Ik begin echt steeds minder te begrijpen van deze samenleving en deze tijd ???

Maar ja.Ik mag dan ook gewoon als westerse vrouw die geen enkel geloof aanhangt keurig in badkleding met een ongelimiteerd aantal heren tezamen in de sauna zitten. Dat mag van mezelf.
En de heren mogen dat kennelijk ook.

Alleen hun dames niet.. Die spelen verstoppertje achter het inmiddels keurig (met het gordijn) bedekte raam ... En de gesloten luxaflex.....

                            ************************************************

Dinsdag ben ik uitgenodigd door mijn Afghaanse onderbuurvrouw om bij haar Afghaans te komen eten.
Daar zeg ik geen nee tegen,dus bel ik (naar Nederlands gebruik met een bloemetje in de hand) bij haar aan op de afgesproken tijd.

Op straat loopt zij altijd bedekt,maar in huis mag haar hoofddoek af en heeft zij haar lange haren die gemêleerd grijs zijn in een staart gebonden.
Ze is een stuk kleiner dan ik en wanneer zij zonder hoofddoek is,lijkt zij op een kleine wijze Indiaanse vrouw.Zij heet mij hartelijk welkom,pakt de bloemen aan en zet ze in een vaas en terwijl zij het eten warm maakt probeer ik ( zo goed en zo kwaad als dat gaat) een gesprek met haar te hebben.
Dat valt om de drommel nog niet mee,want zij spreekt ( hoewel zij al héél lang in Nederland is) onze taal maar moeizaam en mijn woordenschat in het Afghaans is nul.. Dus dat schiet ook niet op.
Toch komen wij ( met véél geduld ) tot een redelijk goed gesprek.
Met weinig woorden,begrijpen wij elkaar ook.
Zij heeft nooit op school gezeten en leren lezen noch schrijven.Dat mogen meisjes in haar geboorteland niet.
Ze weet niet eens hoe oud zijzelf is en ook de leeftijd van haar kinderen die in de UK wonen weet zij niet.
Aan de ene kant wel makkelijk, want waarom zou je dat moeten weten ? Maar aan de andere kant in onze cultuur ook wel weer lastig. Ik heb daar eigenlijk nog nooit echt over nagedacht.

Zij heeft héél véél meegemaakt,maar doet het fantastisch hier. In de loop der jaren heeft zij een aantal goede vrienden om haar heen gecreëerd die haar met een aantal zaken helpen en waar ze ook aanspraak aan heeft.
Vanaf onze eerste ontmoeting hadden wij een klik.En die is er nog steeds. Elke keer als wij elkaar zien zijn wij blij.
En nu mag ik aan haar tafel zitten en de gerechten proeven uit haar cultuur.Ik voel me vereerd.
Zij heeft heerlijk gekookt en het smaakt bijzonder goed.

We genieten allebei van de maaltijd en elkaars gezelschap.Wel moet ik goed luisteren om zo af en toe te kunnen ontcijferen wat zij tegen mij zegt.Want kaajnoebiloek,is gewoon knoflook, dat is wat er in een van haar sauzen is verwerkt. Snap dat dan !! Het is héél grappig conversen met haar.
En ze heeft héél veel te vertellen waar ik graag naar luister. 

Ze last zelfs haar avondgebed voor dit gezellige samenzijn af.( dat kan ze later wel inhalen)En na het eten vraagt ze of ik het gezellig vind om met haar een potje rummikub te spelen.
Jeetje ! dat heb ik in geen 35 jaar gespeeld en bovendien ben ik niet cijfermatig aangelegd,maar vooruit maar met de geit.
Ze straalt en gooit alle steentjes op tafel en draait ze om.
Blijkbaar verleer je dit soort spelletjes niet,want ik speel goed mee,maar tegen haar kan ik niet op.Zij is hier zo gewiekst in dat ik lachend drie keer van haar verlies.
In haar land,is dit spel verboden en kun je hiervoor doodgeschoten worden.In wat voor wereld leven wij eigenlijk ??
Ik spreek met haar af,dat ze ook een keertje bij mij komt eten.Dan zet ik haar een stevige Hollandse pot voor.Die afspraak staat.

                               **************************************************  

Woensdag is mijn favoriete zwemjuf gelukkig weer beter en wordt het een spetterende les.
Vriendin M trekt baantjes in het banenbad en ik schuif als de les afgelopen is ook aan en samen besluiten wij dat we de lunch bij mij gaan gebruiken.
M heeft het niet gemakkelijk op dit moment. Dus heb ik luistermiddag en leggen wij de kaart die nogmaals bevestigen en verhelderen waar wij het over hebben gehad.
Wanneer zij richting huis gaat, ben ik leeg en moet ik weer even bijtanken.Ik gooi de rust erin.

                                **************************************************

Het is zulk lekker weer, dat ik donderdag op de fiets boodschappen ga doen.Want vanaf vrijdag na eerst vijf kwartier met vriendin G te hebben gestoksjokt en héél dichtbij langs die prachtige runderen te hebben gelopen en twee herten in de ogen mochten kijken.Wat een feestje !!!!

Begint voor mij een verjaardagenweekeinde 



Vriendin Zw komt eten en heeft ( als verjaardag cadeautje) een film tegoed in het filmhuis.
We genieten allebei van " lady in the van" over een verwaarloosde oude vrouw die haar net zo verwaarloosde busje stalt op de oprit van een schrijver en daar 15 jaar blijft wonen.
Met o.a. Maggie Smith. Wat is die vrouw veelzijdig en een feestje om naar te kijken. Deze film is een echte aanrader. en mostly, mostly waargebeurd.

Zaterdag  viert vriendin M haar verjaardag in een 
(tot atelier omgetoverd) bastion in de vestingstad waar zij woont.






Het is een hele leuke en aparte ruimte,waar M haar visite ontvangt en met rode konen gewoon jarig loopt te zijn.
Het is zo beregezellig,dat de laatste feestganger (waaronder ik) pas weggaat tegen 15.30 uur en dat terwijl het feestje van 10.30 uur tot 13,30 zou worden gehouden. 
Dat gezelligheid geen tijd kent wordt hiermee maar weer eens bewezen.
Ik heb leuke gesprekken met mensen die ik niet ken,maar ook met mensen die ik wel ken en die ik 35 jaar niet gezien heb. En dan pak je de draad gewoon weer op,zo simpel is het. 
En zo leuk is het ook.
Het feestje is geslaagd en gaf mij weer eens het ouderwetse verjaardagsgevoel met koffie,thee en taart, hapjes, drankjes, muziekje op de achtergrond. de Roddels, leuke anekdotes,interessante verhalen.
Veel gelach en af en toe een traan. Ik beloof zéér binnenkort bij een oude letterlijk doodzieke vriend op bezoek te gaan.
Hij heeft niet zo lang meer te leven en dan is het fijn wanneer je goed afscheid mag en kan nemen van elkaar.
Leven en dood liggen dicht bij elkaar en gelukkig heeft hij er vrede mee.

                                **************************************************
   
Zondagmiddag Nu moet ik als de wiedeweerga eerst een flinke stapel afwas wegwerken.Daarna onder de pomp en op naar de volgende 
verjaardag.          

Vriendin I viert vandaag het feit, dat ook zij een jaartje ouder is geworden en ik word om 15.00 uur verwacht. Het is een half uurtje rijden vanaf hier. Dus mag ik nu zo langzamerhand wel wat aanstalten gaan maken.
Bij I is het ook altijd een gezellige boel wanneer alle kinderen,kleinkinderen familie en vrienden bijeen zijn. Dus ik stort mijn nu eerst onder de pomp en vervolgens in het feestgedruis.....
U hoort wel weer van mij... 

Mooie zondag... 


*********************************************************************************