Date: Mon, 20 Jun 2016  Simontornya

            Op het land waar het leven goed is .

Alle spulletjes zijn inmiddels uitgepakt en hebben een plekje gekregen.
Een goede nachtrust op de eerste sulfiet loze wijntjes maken dat ik mij helemaal op m'n gemak voel. En goed slaap.

De eerste dagen zijn om te onthaasten en te wennen aan het langzamere ritme dat mensen op het platte land nu eenmaal hanteren.
Behalve mijn vrienden dan, want ja die komen nu eenmaal net als ik uit Holland.

Op het land waar het leven goed is, is er altijd werk aan de winkel. Er moet altijd wel iets gedaan worden en ik probeer zoveel als ik kan een handje bij te springen, hoewel ik de indruk heb dat zij niet echt veel aan mij hebben doe ik toch mijn uiterste best om ook een beetje van nut te zijn.Al is het maar voor de afwas.

Het zware tuinwerk zit er voor mij voorlopig nog niet in helaas,maar wie weet ?

De eerste dag van mijn verblijf hier gaan G en ik op stap, zij heeft een aantal boodschapjes en klusjes te doen dus wij gaan de berg af voor een ritje naar het dorp , waar allerlei herinneringen aan mijn geestesoog voorbij schieten.
Bijvoorbeeld het kleine kerkje, waar vriend E wanneer hij hier is bijna elke zondag de mis bijwoont en waar ik in 1997 samen met hem ook ben geweest.

Ik mocht mee, niet zozeer om het bijwonen van de mis als wel om de sfeer te proeven en mijn nieuwsgierigheid te bevredigen, de lucht in te ademen van kerk-wierook en de intrigerende Hongaarse taal te horen die voor zover ik weet eigenlijk aan geen enkele andere taal verwant is .

Op die bewuste zondag jaren geleden zaten wij in een kerkbank, voor mij lag een bijbel die ik nieuwsgierig als ik ben opende. Er viel een bidprentje uit vlak voor mijn voeten met de afbeelding van een heilige.
Ik raapte het voorzichtig op en nam het mee. Ik heb het ( bijna 20 jaar later nog als waardevol kleinood in mijn portefeuille zitten.)

Sommige plekken onderweg herken ik bijna onmiddellijk maar evenzoveel ben ik vergeten, want ook hier heeft verandering en vernieuwing plaatsgemaakt voor die goeie ouwe tijd.
Hoewel er nog altijd een aantal nostalgische dingen zijn gebleven. Het fournituren winkeltje bijvoorbeeld, dat in vroeger tijden bij ons in de buurt ook zo gewoon was, bestaat hier nog.
Over de drempel heen,stap je in het domein van garen op klosjes, bandjes en kantjes ,stoffen en knopen echt alles wat je maar kunt bedenken op dit gebied heeft de eigenaresse in dit winkeltje te koop.

Voor mij is dit smullen ! G heeft twee hoeslakentjes op maat laten maken voor haar kleindochter en wanneer ik over haar schouder mee kijk naar dit keurige naaiwerk weet ik het nog steeds.

 Vakmanschap is meesterschap!!

Dit is kwaliteit en dat voor een prijsje, waar je ze in Holland niet eens voor kunt kopen.

Het groenten winkeltje is ook zo iets. Klein afstapje en binnen waan je, je minstens 50 jaar terug in de tijd. Toen mochten komkommers nog krom zijn en de bloemkolen hoefden niet hagelwit . Citroenen smaken hier naar citroenen net zoals de aardbeien en de tomaten die zelfs naar tomaat ruiken.. Alles van het land waar het leven goed is.

                                           boontjes kunst

Het is een echt buurtwinkeltje en je moet er vroeg bij zijn hoor ik van G, want anders is alles uitverkocht.Haha je hoeft de taal niet machtig te zijn om te begrijpen wat er wordt gezegd. Ik sta braaf te wachten bij de deur van het krappe winkeltje als er een grote man met twee trees eieren in het Hongaars aan mij vraagt of ik de deur even voor hem wil openen? "Maar natuurlijk! Met plezier"antwoord ik in mijn eigen taal en doe lachend met een grote zwaai de deur voor hem open. De man schiet er ook van in de lach.

Nadat wij de buit binnen hebben gaan wij op weg naar een ietwat moderner stukje leven.

G heeft haar voetjes laten pedicuren voordat ik kwam en is sinds gisteren de lak van haar linker grote teennagel verloren dus zij loopt met één blote teen terwijl de ander knalrood is gelakt in haar open muiltjes. 

Dit kan absoluut niet vind ik en zij eigenlijk ook.

Maar G is veel te bescheiden om terug te gaan. “Nonsens ”zeg ik. Volgens mij is dit gewoon een kwestie van garantie.

Terug naar de voeten mevrouw en de teen over laten lakken. 

G sputtert een beetje "Kan dat nu wel ? Zal ik wel terug gaan? Misschien vindt die pedicure dat wel raar?!" Ik wuif al haar bezwaren weg en inderdaad geen enkel probleem de dame in kwestie heeft net op dat moment toch niets te doen .

Komt dat even goed uit!  Niet veel later is zij klaar en verlaten wij het huis. Zij blij en met twee rood gelakte grote tenen.

Nog even een verjaardag cadeautje kopen voor vrienden die hoger op de berg wonen en dan naar huis voor de warme maaltijd die hier s 'middags wordt gegeten.

Oh wat hou ik hier toch van. Het simpele, maar oh zo rijke leven!!!

Eigenlijk wil ik niet mee naar de verjaardag die vanavond gevierd gaat worden. 

Ik ken die mensen niet. Maar na lang aandringen van G&E en een flinke middag dut ben ik voldoende uitgerust en laat ik mij overhalen.

Het wordt een wereld avond ! wat een leuke mensen ontmoet ik weer en wat hebben we gelachen onder het genot van een hapje en een drankje.
Hijgend ben ik naar boven gestrompeld en op de terugweg ben ik blij dat vriendin G een zaklamp bij zich heeft hetgeen de afdaling iets makkelijker maakt, want volgens mij hebben ze hier net als in Oostenrijk expres alle stenen en steentjes verkeerd op de paden neergelegd.

Veilig thuis, besluiten we toch nog maar een afzakkertje te nemen om even terug te komen op aarde... Dan is het bedtijd. Ik hoef alleen de trap nog maar op.

Welterusten wordt vervolgd.....