Simontornya 18-6-2016

Eerste indrukken…..

        

Via een zéér omslachtige weg probeer ik toch een blogje te schrijven over mijn Hongarije avontuur dat twee dagen geleden begon.

Ik schrijf op de computer van vriendin G, buiten aan de grote tafel net als in 1997. 

Alleen dit keer niet met de hand maar helemaal via de digitale snelweg. Beetje via de toeristische route, vanwege het feit dat G geen Word op haar pc heeft .

Maar daar heb ik iets op gevonden. ik stuur gewoon een mailtje met verhaaltje naar m,n eigen mailadres en als ik weer terug ben in Holland kopieer ik het en plak ik het in mijn blog.Zo kom ik er ook.

Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Voorlopig zit ik op de berg.

Deze plek voelt een beetje als thuiskomen voor mij. Dit heeft zeker ook te maken met het feit dat ik mijn dierbare vrienden G&E  al een eeuwigheid ken.

Wij zijn elkaar onderweg  wel een poosje uit het oog verloren. Maar nooit uit het hart en toen G mij dan ook begin van het voorjaar het aanbod deed om naar hun mooie plek op de berg te komen, hoefde ik daarover beslist niet lang  na te denken en heb ik meteen inlichtingen ingewonnen bij een Hongaarse zwemvriendin hoe ik het gemakkelijkst ,snelst en goedkoopst naar Boedapest kom.

Die lieverd zoekt het met plezier voor mij uit en dit nu resulteert in een zéér voordelige en comfortabele manier van reizen, waar ik zelf de boeking voor regel ook weer via dit medium. Ja ja ik  word nog eens echt een computerfreak !

Ik presteer het zelfs om in te checken.. Peut nerveus, maar dit gaat allemaal zo smooth. Voor alles is een eerste keer en ik vind mezelf dan ook een hele piet!

Lang leve de techniek en mijn geduld. Want na een beetje gepuzzel heb ik het helemaal voor elkaar en  heb ik zelfstandig geboekt Ik vlieg met  KLM rechtstreeks naar Boedapest en mijn dierbare lieverds komen mij van de luchthaven ophalen om mij te begeleiden naar hun woonplaats. Dit gebeurd met het openbaar vervoer, want dat is voor mensen van onze leeftijd geheel gratis in dit land.

Misschien zouden ze daar in Nederland ook eens over na kunnen denken?? Wie weet ?? 

Ik rijd met heliosje naar W en laat haar daar achter bij B Dan kan zij als ze wil  gebruik van haar maken.

Vriendin B brengt mij als  verrassing helemaal naar het vliegveld met de trein. Ze gaat met mij mee de vertrekhal in tot de douane.

En dan ben ik plotseling  alleen op stap. Ik weet welke gate ik moet hebben. Kom zonder moeite de controle door en begeef mij naar de plek waar ik straks aan boord van het vliegtuig mag stappen. Voorzie mezelf onderweg van koffie en een weekblad en krijg het ultieme reisavontuur gevoel over me terwijl ik al wachtend mijn koffie drink.

Dan is het tijd! En lopen alle mensen als makke schapen achter elkaar aan het toestel in, waar de aardige stewardess mij begroet met een "Oh wat ziet u er fleurig uit !"nadat ik haar goedemorgen heb gewenst.Kijk! Dat is nog eens een leuke binnenkomer.

Snel heb ik mijn zitplaats aan het raam gevonden, mijn handbagage in de daarvoor bestemde ruimte gestopt en wacht ik met mijn vastgemaakte stoelriem alvast om en vergrendeld. Op het moment van vertrek.

Ik hou van vliegen en ben een echte vliegfanaat dus dit is voor mij geen straf, maar het ultieme gevoel van vrijheid wanneer het 

toestel los is van de aarde

Ik kijk mijn ogen uit en geniet van mijn kruin tot m,n tenen, wat een prachtige wolkenpartijen en wat bof ik weer met mijn seat vlak voor de vleugel Het uitzicht is adembenemend! Los van een klein beetje turbulentie vanwege het draaien van de wind is dit een prima vlucht.

2 uur later land ik op de luchthaven van Boedapest en zoek eerst een toilet op vanwege hoge nood. 

Gevonden ! Hèhè dat lucht op !!

Op naar de uitgang !!! daar staan mijn vrienden G&E allebei op mij te wachten. Wat fijn ! En wat zijn we alledrie blij om elkaar te zien…Foto,kus kus en op naar de bus die ons naar het metrostation brengt. De metro staat al klaar en ook het overstappen op een andere metro verloopt helemaal volgens schema.

Volgens mij hebben ze hier de hoogste, steilste en snelste roltrappen van Europa. Het is dus even oppassen bij het afstapje, maar ik hou van dit soort dingen dat is nu eenmaal mijn avontuurlijke aanleg en mijn nimmer aflatende nieuwsgierigheid. Go with the flow Jo ! Spannend !!

En voor ik het goed en wel besef zijn we op het treinstation, eten een broodje en laven onze dorst.Ik had best wel een beetje trek gekregen en we moeten nog zo'n twee uur verder met de trein.

Ook die staat klaar en voor we het weten, zijn we onderweg naar het stadje/dorp waar G&E tussen de wijnranken,  de fruitbomen en moestuin hun tijdelijk verblijf hebben.

De auto staat gelukkig bij de halte waar wij uitstappen en wanneer wij de berg oprijden, ga ik terug in de tijd………

Op het land waar het leven goed is, hebben mensen geen haast, geen hang naar mooie praatjes het land moet bewerkt worden, de druivenranken moet geknipt en het gras moet worden gemaaid.

Wel wordt hier enorm genoten van samenzijn,van het gebruik maken van elkaars talenten en van delen. 

Niemand let op buitenkant hier. Dit is het soms wat rauwe, maar echte leven waar ik me zo één voel met de natuur en alles wat zij te bieden heeft.

Dit is  ook thuiskomen bij de herinneringen die ik heb aan de logeerpartijen als kind bij mijn grootouders in Friesland op het platte land ver weg van de grote stad.

De geur van het gras,  de kersenboom waarvan de takken doorbuigen van de last van een hele grote rijpe oogst, van de abrikoos van de druivenranken prikkelen mijn zintuigen.

En hoewel ik een beetje verreisd ben, kan ik na een paar witte wijntjes ( zonder sulfiet, zo uit het vat) een warme maaltijd ( G heeft een overheerlijke lasagne gemaakt ) goede gesprekken buiten op het terras onderwijl genietend van een spectaculaire zonsondergang mijn eerste nacht hier in  diepe rust doorbrengen.

Wordt vervolgd…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~