Verhaal over ( een) zaam heid...
de vioolkist....
Terwijl ik op het vliegveld wacht om aan boord te kunnen gaan van het vliegtuig ,valt mijn blik op een man die een vioolkist bij zich draagt.
De man ziet er een beetje nonchalant gekleed uit en valt verder niet echt op tussen alle andere passagiers...
Behalve zijn vioolkist die valt mij wel op.... Wanneer ik de man aan een nader onderzoek onderwerp en hem zo'n beetje vanuit mijn ooghoeken bespied.krijg ik het vermoeden dat deze man het instrument in de kist misschien wel helemaal niet bespeeld.
Nu wordt ik nieuwsgierig en ga ik op zijn handen letten en op zijn houding..... Ik kom er niet helemaal uit en wacht verder geduldig af totdat wij in het vliegtuig kunnen stappen...
Gek genoeg,laat de man met de vioolkist mij niet meer los..............dan gaan we aan boord van het vliegtuig..
om naar mijn vakantie bestemming te vliegen.......
In de drukte die met het instappen gepaard gaat,wacht ik rustig mijn beurt af en al snel vind ik mijn zitplaats.
Ik leg mijn handbagage in de ruimte boven mij ,ga zitten en gesp me vast . Ik heb een plekje bij het raam
en kijk naar buiten naar de bedrijvigheid op de luchthaven en rondom het straks vertrekkende vliegtuig.
Ook de plaats naast mij wordt ingenomen,ik draai mijn hoofd een kwartslag en zie bijna onmiddellijk de man met de vioolkist staan.Hij legt zijn vioolkist zorgvuldig in het bagage luik en gaat zitten op de stoel naast mij .
Weer is mijn nieuwsgierigheid gewekt maar.... op dit moment durf ik de man nog niets te vragen.Ik besluit te wachten tot de hectiek voorbij is en wij in het luchtruim hangen.
Dat duurt altijd even,maar na de veiligheidsdemonstratie en verdere instructies van de bemanning is het eindelijk zover en worden de motoren gestart...
Langzaam taxiën we naar de startbaan en wanneer de motoren gieren en wij toestemming hebben van de toren om te vertrekken,maken wij snelheid en zijn we los van de aarde....
Ik probeer me te concentreren op het boek dat ik meegenomen heb,maar dat gaat dit keer niet echt lukken.... de man, maar vooral de vioolkist staan weer op mijn netvlies.
Wanneer de stewardess vraagt of wij iets willen drinken,bestel ik een flesje water en de man ook.....
"Nou proost dan maar ?" zeg ik , mijn glaasje omhoog houdend. De man glimlacht en knikt.....
Dan trek ik de stoute schoenen aan en vraag hem rechtstreeks.
"Ik zag u daarnet met een vioolkist lopen, speelt u viool ??" Hij lacht nu wat breder dan daarnet....en schudt zijn hoofd..."neen ... helaas.... ik speel geen viool "antwoordt hij.
Ik kijk hem een beetje beduusd aan.... wat doet een mens dan met een vioolkist onder zijn arm ??? vraag ik mezelf af,maar durf het hem niet te vragen....
"Die vioolkist "... zegt hij en hij spreekt de woorden héél zorgvuldig uit... "heb ik altijd bij me "..... "Altijd !" zegt hij met een grote grijns op zijn gezicht...
"Altijd ????" zeg ik op vragende toon en haal mijn wenkbrauwen op..... "Ja" zegt hij......
"En u speelt geen viool ?? " dan zit dus ook geen viool in de vioolkist ????? " "Neen "antwoordt hij..... "daar zitten mijn toiletspullen in ,mijn tandenborstel en een setje schoon ondergoed.."
"dat kunt u niet menen ??"zeg ik ... "ja dat meen ik wel"zegt hij.... "maar dat neemt u toch niet allemaal mee in een vioolkist ???"zeg ik nog steeds verbaasd...
"Ik wel"zegt hij..."dat doe ik al jaren" En iedereen die ik tegenkom op mijn reizen vraagt zich dat af ...kijk....zo heb ik gewoon de meeste aanspraak ..
.....wanneer ik elders vertoef......
Hij heeft ook geboekt en zit in hetzelfde complex als ik en tijdens deze vakantie gaan wij samen een aantal keren uit eten en op stap met elkaar.....
Het blijkt een wederzijds genoegen.....................Aanspraak genoeg.......
*********************************************************************************