WINTERKLAAR

Mijn nieuwe vogelhuisje met het overlevingspakket van vriendin Momf hangt op mijn balkonnetje,boven het oude vogelhuisje,zodat ik twee maal  een vogelvoedselbank heb. 

En er wordt nu al gretig gebruik van gemaakt.

De deksel van de pot pindakaas heb ik er nog even opgelaten,want brutale eksters en kauwtjes,die moeten nog maar even wachten. Die scharrelen hun kostje maar een verdieping lager op.

Ik geniet voorlopig van de kleine pimpel en koolmeesjes.En zij genieten van het voer.

****************************************

Heerlijk gezwommen en getraind van de week, ik heb het gevoel,dat mijn kracht terug komt en dat mijn conditie steeds beter word.
Dat mag ook wel,want ik probeer in deze mijn grenzen elke keer een stukje te verleggen. Afgelopen woensdag werden de pittige oefeningen op muziek gedaan en dat vind ik heerlijk.

Ik heb de zweminstructrice beloofd om voor ons nog meer zwemmuziek bij elkaar te zoeken,opdat wij wat meer op muziek kunnen trainen.

Goed plan! vindt zij,Dus ik spreek de mensen in mijn netwerk en vriendenkring die hier verstand van hebben aan en zij gaan hiermee aan de slag.

Heerlijk! Zulke mensen om mij heen.....

*********************************************************************************



Op een mooie middag even een kopje verse muntthee op mijn favoriete terras. ( wat een weelde eind oktober !) Waar het weer goed toeven is.

Ik heb al mijn boodschapjes die ik in het dorp moest halen bij elkaar gesprokkeld.En dan is een kopje takkenthee mijn beloning.

Er komt een fotografe het terras oplopen. Zij maakt foto's voor een blog dat over mijn woonplaats gaat en wat er zoal speelt en gebeurd hier.
Leuk mens! Ik krijg een visitekaartje en bel haar later in de middag met twee nieuwe en interessante items voor haar blog. 

Daar word ik zo blij van... en zij ook ! Kleine moeite,groot plezier....

Meedenken en delen doet mij altijd zo goed...
Daar wordt mijn hart warm van.

****************************************

Het is de week van de scheldpartijen. Ik heb er twee keer mee te maken.
Mensen die geeneens een kort lontje meer hebben,die dus menen meteen verbaal uit te moeten halen.

Hoe ordinair...Is dit nu het Gooise fatsoen ???

Gelukkig ben ik nogal stoïcijns van aard en stel ik alleen maar deze vraag "Lucht het op ?"
Draai mij om en loop weg.......

****************************************

Visite,visite... Gisteren had ik hele leuke visite......

Toen ik in de Trappenberg revalideerde,kwam ik vaak een praatje maken met deze lieverd. 

Zij stond daar in het winkeltje te vrijwilligen en ik stond achter mijn rollator,of zat even bij haar koffie te drinken.
We hebben contact gehouden via facebook en van de week bedacht ze om af te spreken en te komen lunchen na haar sportuitje.

Ik maak overheerlijke warme stokbroodjes tonijn,zet er koffie bij en vind het gewoon leuk om haar te vertroetelen. Zij heeft net als ik héél véél mee gemaakt en er lopen dikke lijnen door ons beider levens.

We hebben het genoeglijk en wisselen veel uit.
Uiteraard wordt de kaart ook gelezen,hetgeen verhelderend werkt voor haar. Daar ben ik blij om en dat vind ik fijn,want ze zit nog in een moeilijke fase....
Door die kaartlezing komen we er meteen ook achter wat de energie is die ons op dit moment samenbrengt.En dat wordt ons dan ook meteen duidelijk.
Leuk....

                       Leerzaam en Liefdevol....

Het is een fijne middag, waarin wij veel leren van elkaar....... en zeker voor herhaling vatbaar....

****************************************

En vandaag ???? Vandaag ga ik zingen.....

Vandaag ga IK eens dwars door de decibels heen.
Ik heb mezelf op een zangworkshop getrakteerd 
en ik ga deze hele middag de sterren van de hemel zingen...Het is maar dat U het weet!

U hoort van mij....tot later......

****************************************

                 
                         SILENCE IS GOLDEN GOLDEN

Sinds een aantal weken wordt ik steevast elke ochtend wakker van een enorm lawaai dat mij in één seconde van dromenland terug op deze aarde zet.

Als ik het lawaai zou moeten omschrijven, dan hoort het alsof er om de 10 minuten een straaljager in volle vaart bovenop mijn dak land.

Dit duivels ongemak begint zo rond een uur of 8 om vervolgens een half uur later te stoppen.En ik weer normaal kan doorademen.Maar dan ben ik wel klaarwakker !!!

Ach ja mensen in de bouw,moeten natuurlijk ook schaften en snakken tegen die tijd naar een bakkie koffie. 

Nu weet ik mijn hele leven al,dat het nodig is om wakker te worden uit je slaap en als je dat niet meer doet dat er dan iets goed mis is.
Maar dit mag van mij wel iets rustiger.Echter dat schijnt nu nog even niet anders te kunnen en nood breekt nu eenmaal wetten.

Het is maar goed, dat er hier in de poppenkast een hoop dove mensen wonen,die hebben geen, of in ieder geval vast minder last van deze overvloed aan decibels die mij elke ochtend opnieuw teistert.

Want er is maar een ding waar ik stront chagrijnig van word.
En dat is herrie en het feit dat ik gewekt wordt door die herrie!
Ik heb sowieso een verschrikkelijke hekel aan herrie,maar dit gaat echt alle perken te buiten.En duurt al behoorlijk lang.

Sinds het vroege voorjaar zijn ze aan de renovatie begonnen van de flat tegenover ons. Ze zijn begonnen met het verwijderen van asbest op de balkons. Dit heeft de hele zomer geduurd.

Ze pakken het grondig aan,want nu zijn ze bezig de buitenkant van het hele gebouw van mooie steen strips te voorzien,hetgeen een hele sjieke
uitstraling aan het pand geeft,en straks een lust voor het oog is.
Dus een fikse verbetering van de woon en leefomgeving.

Dat,wat er van de buitenkant van de wanden van de flat komt (die overigens 5 verdiepingen telt) wordt er afgebikt en dit puin nu, wordt in lange stortkokers geschept en om de paar minuten wordt zo'n koker geleegd. 

U kunt zich voorstellen dat dit nu de enorme herrie veroorzaakt die maakt dat ik behoorlijk uit mijn humeur elke ochtend  te vroeg wakker wordt.
En dat terwijl ik de leeftijd heb dat ik nu eindelijk eens kan en mag uitslapen....

Ik zeur niet zo vaak,maar dit moest mij even van het hart....

****************************************   

                                                 ONVERVALSTE


AMSTERDAMS HUMOR  ligt volgens de mensen op straat.Dat bestrijd ik,dat klopt niet helemaal!!! want......

      HIER ZIT DE ONVERVALSTE HUMOR


Ga lekker zitten meid ! Er is op je gerekend. We gaan zo een rondtoertje ff roddelen maken....

Door de buurt,waar de onvervalste humor nooit verloren gaat....zolang de lepel in de brijpot staat.

Bij ons in de Jordaan,waar niet alleen de bloemen voor de ramen staan.
Maar waar ook de enige echte servieslamp (Een ontwerp van Sjanie Jordanie ) een mooie plek heeft gekregen achter het raam.

Wat me trouwens opgevallen is tijdens deze rit.. dat het hier ook al zit !!!

Ze doen tegenwoordig in de Jordaan ook  aan raamprostitutie.

Hoe is het mogelijk ??? Een stukje warme buurt in de Jordaan hoe ken het bestaan??

Nou gelukkig hebben ze allebei een aparte plek en hoeven ze elkaar niet als kat en hond de tent uit te vechten... maar wie had dat nou gedacht op deze beroemde gracht ???



En wat denk je ?????

Ligt Manke Nelis voor de deur ... Die moest zeker ook even weg uit de hemelse sleur....

Een etalage voor wie wil ? ...uitzoeken maar!! de lampjes die gaan alleen maar per paar.

                            Fiets um derin 

                                     EN.......

                                 En vlieg er es uit...........

Dit was een dagje onvervalste Jordanese gezelligheid MEID.........!!!!

****************************************

                                                            GISTEREN

om klokslag twaalf uur had ik een afspraak, met een oud buurmeisje van de gracht in de Jordaan op onze geboorteplek, om samen te genieten van die speciale plek waar onze roots liggen.

Wij hebben een afspraak om 12 uur op het, voor ons allebei bekende stoepje aan de zijkant van haar geboortehuis,dat schuin tegenover het huis staat waar ik getogen ben.

Zo leuk !! Wij hebben elkaar (weer) ontmoet op facebook en er was meteen een klik. Nu hou ik persoonlijk niet van het plaatsen van foto's van mezelf op fb daar ben ik altijd héél voorzichtig mee.Maar zij heeft wel een foto van haarzelf geplaatst,dus ken ik haar snoet wel,maar zij wist tot voor gisteren niet hoe ik eruit zag. Dus op zich was dat natuurlijk al spannend.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De reis er naartoe begon voor mij al helemaal leuk.Ik zet heliosje op de parkeerplaats van het station,want ik ga met de trein dat is het gemakkelijkst en dan stap ik in Amsterdam gewoon over op de tram.

In de trein, ( die overigens stampvol zit vanwege de herfstvakantie en een actie met kortingskaartjes) bemachtig ik toch een plaatsje en kom tegenover een moeder en leuke tienerdochter te zitten, die zich blij en uitgelaten gedragen. Zij kwebbelen over een dagje shoppen in de hoofdstad."Gaat u ook naar Amsterdam? "vraagt het meisje aan mij. "Yep"zeg ik,maar niet om te shoppen,ik ga naar mijn geboortegrond.

Ik ga samen met een buurmeisje van toen, mijn oude buurtje voor even onveilig maken "antwoord ik."Oh wat leuk !"zegt de moeder, waar komt u vandaan dan ? "Als ik vragen mag. "

Uit de Jordaan"zeg ik ,met toch wel een beetje trots in mijn stem. "Wat leuk !!"zegt de vrouw. Ik ben daar ook geboren! Nouuuu !!!?? geloof ik niet zo in toeval.
Dus dit schept meteen een band. De toon is gezet.Het kan haast niet anders, dit wordt een héle leuke dag.
Op het station neem ik afscheid en wens ze beide een leuke dag toe,terwijl ik naar buiten loop.

Héél even voel ik me een beetje verloren in de drukte van de stroom mensen die met haast, haastig aan mij voorbij schieten.
Het is, zoals altijd denk ik behoorlijk druk en dat ben ik gewoon niet meer gewend. Even voel ik me toerist in eigen stad. Dus zoek ik naar de borden waar mijn tram op aangegeven staat.

Volgens mij sta ik, zoals ik het bekijk op de goede halte. Maar helemaal zeker van mijn zaak ben ik toch niet ,dus vraag ik het maar eens aan een aantal dames die daar ook staan te wachten.

Het is een jolig clubje van 6 dames die uit een wat zuidelijk gelegen plaats van ons land komen en die vandaag een uitje hebben.Zij gaan een dagje Jordaan doen met een gids. 

Het is niet waar !!!... hahaha Zij wachten ook op de tram.Ik schiet echt in de lach en vertel hen dat ik daar geboren ben en ook die kant opga. Daar krijg je leuke gesprekken van.Maar voorlopig staan we met z,n allen wel op de verkeerde tramhalte. Toch maar even vragen aan de trambestuurster en dan héél snel naar een andere halte want daar komt de tram al aan.

Wanneer wij met z,n allen zitten en nu weten dat we er ook op dezelfde halte uit moeten, hebben zij hun eerste gratis gegidste stukje al te pakken. Ik loods ze netjes naar het beeldje van Anne Frank op de Westermarkt.

Wens ze een mooie dag toe en vervolg mijn eigen weg.

Aan de andere kant van de gracht zie ik dat er alweer hordes mensen staan te wachten voor het Anne Frank huis.
Wij speelden daar vroeger gewoon verstoppertje achter de boekenkast.

Het huis stond in mijn jeugd gewoon altijd open.Dit nu, lijkt welhaast onvoorstelbaar met die lange rijen wachtende mensen voor de deur.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Ik ben ruimschoots op tijd,dus ik loop in mijn eigen rustige tempo richting onze gracht en het stoepje van ome Keesje.

Wanneer de laatste klank van het middag uur van onze mooie Westertoren door de Jordaan weg galmt,komt A de brug over gelopen,zij heeft de pas erin.
Ik zit braaf op het stoepje te wachten,dus dat kan niet missen.

Wat is het toch leuk om gelijkgestemde zielen weer te mogen ontmoeten. Dan valt de door de mens bedachte tijd compleet weg en voelt het als de dag van gisteren.
Wij (her) kennen elkaar onmiddellijk.En gaan een paar hele bijzondere uren tegemoet.
Maar eerst gaan we koffie drinken en uitwisselen over hoe het ons in het leven is vergaan, onder het genot van een heerlijke tosti in een voor ons zo vertrouwde omgeving.

Wij vragen het meisje van de bediening of zij van ons een foto wil maken op het beroemde stoepje.En dat doet ze héél enthousiast.



                     

               Ziezo ! Wij staan er gekleurd op !!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Gespijsd en gelaafd stappen wij terug in de tijd.
Wij wandelen op ons gemak over de ons zo geliefde en dierbare gracht. 
A heeft hier langer gewoond dan ik,maar ik ben iets ouder,dus op de een of andere manier vullen wij elkaar goed aan. Wat ik niet meer weet,weet zij en omgekeerd.

Onze ouders hadden ook gezamenlijke vrienden,waar wij allebei weer met de kinderen van speelden en ondeugende dingen uithaalde zoals kinderen dat toen deden.
Wij hadden ons vertier nog voor de deur i.p.v achter het beeldscherm.Wij hadden qua materie niet zoveel,maar er was saamhorigheid,warmte en gezelligheid.

Wij weten allebei nog héél veel van vroeger,zij is beter in namen en ik denk altijd in plaatjes en zie alles voor me.Ik weet ook nog best wel veel van vroeger...
Wij zijn allebei héél even terug in onze jeugd.
En natuurlijk hebben wij allebei een fototoestel mee voor het schieten van de mooie plaatjes en die zijn er zat.
                        Een kleine impressie

               
                 van ons oh zo geliefde buurtje


Het oude bakkertje op de hoek, waar we vroeger warme luilakbolletjes haalden s,ochtend vroeg na de luilakviering. Daarnaast het oude atelier van tante Marijke mijn eerste tekenlerares,waar ook de broer van A les heeft gehad.Twee jaar geleden nog met oudste zoon en schoondochter aan haar keukentafel mogen zitten,dat was de allerlaatste keer. Want inmiddels is zij overleden en woont haar dochter in het pand.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sommige panden nog helemaal in authentieke staat,andere prachtig gerenoveerd.

    Mijn geboortehuis omgeven door wijnranken

                     Het huis met de lantaarn

                   Nog zo,n mooi rustiek stukje 

                    De huizen waar vroegere
               schoolvriendinnetjes woonden

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De bekendste en volgens mij oudste ijzerhandel                                van de Jordaan

               Oh Amsterdam,wat ben je mooi.


Tijdens onze wandeling,treffen wij een echte yup aan,een aardige jongen die aan het schilderen is in het appartement van zijn broer. In het pand waar A getogen is.


           Het beroemde stukje gracht,waar ik geboren

ben en A is grootgebracht

Wij raken in een héél leuk gesprek gewikkeld met hem,hij vraagt ons de oren van het hoofd over hoe het vroeger was en wij vertellen graag terwijl hij gretig luistert.
Hij deelt ons mede dat het huren van een appartement op de gracht waar wij geboren en getogen zijn nu zo'n 1200 euro aan huur doet.

Tja... dat kan de ECHTE Jordanees niet betalen en aangezien het tegenwoordig een hype is om in ons buurtje te wonen, hebben zij het er graag voor over en kopen de panden op om ze vervolgens weer te verhuren aan expats.

Toch is het grappig wanneer je dit verhaal omkeert. A en ik hebben de tijd van vlak na de oorlog meegemaakt,toen woonde je echt niet op stand in de Jordaan zoals tegenwoordig. 

Toch vind ik dat A en ik het nog niet zo slecht gedaan hebben.Op de keper beschouwt vraag ik me dan ook af wie nu beter af is? Wij ?, die onze zorgeloze jeugd hebben mogen doorbrengen hier,of zij die gebukt gaan onder de zorgen van de lasten van de te hoge hypotheken.

Ik kan dan ook niet nalaten tegen de aardige yup te zeggen dat zijn broer, in wat men vroeger een buurt van armoe noemden woont ( iedereen had trouwens in die tijd niet veel,maar je maakte er iets van )  en dat A en ik nu beide op stand wonen en beide ietsjes minder aan huur kwijt zijn. hahahahaha.

De yup grijnst en wil een foto van ons beiden op het bankje voor de deur.( Ik voel me nu net een Volendammer in klederdracht ) 
Maar natuurlijk poseren deze filmsterren braaf met allebei ons stoïcijnse poffertjes ponem op ( ofwel twee uitgestreken gezichten) hahaha wat hadden wij een pret.

Nadat wij een rondje Egelantier hebben gedaan, vervolgen wij onze route richting Prinsengracht. Wij spelen toeristje in ons eigen buurtje.

Ik begin best wel een beetje moe te worden dus besluiten wij een frisje te pakken op het terrasje voor de deur van:

   De bekendste en kleinste kroeg in de Jordaan
Daar zit een zwaar verliefd stelletje,dat later blijkt, uit het oosten van het land komt.
Ik schiet een plaatje van zoveel geluk en beloof ze deze per mail na te sturen...Inmiddels gedaan!
Het kan allemaal in Amsterdam.Kleine moeite groot plezier!

Al hengelend aan de arm van A lopen wij richting bus en tramhalte en besluiten ter plekke,dat zo,n dagje voor herhaling vatbaar is... Zeker weten A !
Dit gaan we absoluut nog een keer doen.

Wij nemen met een dikke knuf afscheid van elkaar en moe maar terugkijkend op een zéér waardevolle
dag pak ik de tram naar het CS waar ik ruimschoots de tijd heb om mijn trein terug te halen.
Hoewel ? De NS heeft besloten dat i.p.v op perron 11a mijn trein van perron 2a gaat vertrekken,dat wordt dus toch nog een invalide sprintje trekken en wanneer ik in de trein zit, voel ik pas hoe moe ik echt ben. Heliojosje staat mij keurig op te wachten,ik race nog even naar de winkel voor wat boodschapjes en dan naar huis...... Ik voel me nu net een:

Maar had deze dag voor geen goud willen missen. 

wordt vervolgd: 

Met uiteraard een stukje Amsterdamse Humor die nooit verloren gaat.
****************************************