ALLES ZIET ER ANDERS UIT

als de zon schijnt.... Wat een heerlijk begin van de dag. Strakblauwe lucht, alles lentegroen,scharrelende vogeltjes in de tuin, mijn humeur kan al niet meer stuk voor vandaag.

Ik krijg straks bezoek van mijn Ebony, die lieverd komt helemaal uit het oosten des lands getreind om mijn kleine laptopje te brengen waarop ik weer kan gaan skypen. Dat kan niet op mijn normale laptop want daar ontbreekt een inpandige camera.
En dat is toch een beetje een nadeel en beetje old fashion ook.
Maar het kleine topje,waar ik overigens zéér aan gehecht ben heeft dat wel.Zij heeft al mijn avonturen van de afgelopen 4 jaren meegemaakt. En ik heb haar best wel gemist en ben dan ook reuze blij wanneer zij strakjes weer veilig en vertrouwd op honk is.

Zij was vanaf het begin van mijn reis mijn steun en toeverlaat en mijn contact met de buitenwereld.
Ik heb héél wat op haar weggeschreven en dingen uitgezocht die o.a. mede hebben geleid tot het verkrijgen van mijn "petit Palais royale." Waar ik ook nog steeds zielsgelukkig mee ben.

Helemaal top, dat ik straks weer kan skypen. Dan kan ik iedereen ook weer eens zien en hoef ik er geeneens de deur voor uit.Hoe verwend kun je zijn??
Ebony's man heeft het topje ( dat ergens onderweg in coma was geraakt) weer helemaal ge update en daar ben ik hem ontzettend dankbaar voor.
Bij deze dank dank G !!! En knuf knuf ....

Zo.En nu ga ik eerst maar eens door de wasstraat, vervolgens hang ik een wasje buiten ,ga dan richting station om de snuit van mijn allerliefste kipdochter te knuffelen...
Dan gaan we plannen maken voor de rest van de dag...

Ik wens iedereen net zo'n mooie zonnige en stralende dag toe.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

een achterstevoren weekje.....





                                       GISTEREN HEB IK 

uit volle borst(ten) de sterren van de hemel gezongen. Heerlijk !!
Eindelijk kwam het ervan dat ik nu echt meeging met vriendinnetje M naar haar maandelijkse 
No Nonsens zangclubje.
Ik had al een aantal keren eerder mee willen gaan,maar er kwam steeds iets tussen. Nu ging het dan toch echt gebeuren.

Wat een leuk en aardig stel mensen die dit doen.
De happening vindt plaats in een zaaltje van een wijkgebouw in een plaatsje een half uurtje rijden hiervandaan.M rijdt en ik mag er relaxed naast zitten.  

De teksten van de liedjes die we gaan zingen worden gewoon geprojecteerd op de muur.
Simpel en allemaal vrijblijvend.En voor iedereen goed te lezen en te volgen. 

We zijn met een aardig groepje dames en één heer die de muziek verzorgd en wij zingen liedjes van o.a "The Beatles,Abba, Boudewijn de groot enz."

Een beetje het populaire genre.Niet te moeilijk. Just for fun.

                                                 



Ik zing de longen uit mijn lijf en of het mooi is dat doet er eigenlijk niet zoveel toe zolang je er maar plezier in hebt. En dat heb ik zeker.
De oprichtster van dit clubje heeft net als M en ik in "de Trappenberg"gerevalideerd.
Hoe zot kun je het hebben.Ja dat schept meteen een band.
Je komt elkaar niet voor niets tegen denk ik dan maar weer. 

Iedereen heeft iets meegenomen om te drinken en te knabbelen voor na de voorstelling ,want dan wordt er gezellig bij gekletst.

Na afloop ben ik lichtelijk doof van een overdosis aan geluid, naar mijn smaak staat de muziek iets te hard en zit mijn hoofd vol van alle geluiden en prikkels waar ik ( die meestal in de stilte leef ) deze middag een tikkeltje teveel van binnen krijg.
Maar helemaal leuk is het wel en ik ga zeker na de zomerstop weer mee.
Omdat zingen plezier is en verbinding geeft.Ik heb hiervan genoten en ben kennelijk in de smaak gevallen,want ik mag weer terugkomen. Wat een eer nu weer.
leuk vooruitzicht ook.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Afgelopen vrijdag,was mijn weekeinde eigenlijk al begonnen.
Oudste zoon haalt mij op met de elektrische auto.
( wat een uitvinding van Tesla) 
Hij is in de buurt en stelt voor om mij op te halen en dan is het heerlijk om even als moeder alleen met je kind te zijn .
Of er gepraat wordt of niet,dat maakt niet uit. Stil samenzijn is voor mij ook volop genieten en dit gebeurd niet al te vaak omdat hij nu eenmaal een druk leven heeft en schonedochter ook. 
Ze werken allebei hard en maken veel uren.
Bovendien hebben ze ook nog eens een uitgebreide vriendenkring. 
En sportieve activiteiten.. Dus.. druk,druk,druk.

Maar dat is mijn leventje eigenlijk ook wel en dan moeten we eens in de zoveel tijd afspraken maken om elkaar weer te zien.
Dat was afgelopen vrijdag dus. Ik ben een nachtje blijven slapen anders is zo,n bezoekje veel te kort en ik heb me lekker laten vertroetelen door die twee. 
Na de overheerlijke maaltijd die schonedochter had bereid, hebben wij met zijn drietjes de baby en fotoboeken van oudste zoon ingekeken en herinneringen opgehaald van zijn babytijd en jeugd.
Dit nu, leek me wel een leuk idee nu hij zelf binnenkort vader gaat worden.
En dat is het ook. 
Zo leuk om dit met z,n drietjes te delen en weer eens naar voren te halen. Het was een soort van herbeleven en héél bijzonder.We hebben er alledrie van genoten.

Mijn allereerste babycadeautje valt gelukkig in de smaak bij allebei, alles gaat zoals het moet gaan deze zwangerschap verloopt voorspoedig.

Kers op de taart van deze logeerpartij was voor mij toch wel dat zij mij allebei trots de echo van het kindje lieten zien. 
Dit ontroerde mij enorm. Wat een wonder is het toch! 
En zo wordt het voor mij nu ook echt werkelijkheid.
Zaterdag na het ontbijt brengt oudste zoon mij weer naar huis en schone dochter gaat een rondje hardlopen met haar personal trainer.

We rijden binnendoor, dat is wat rustiger en het is zo,n prachtige route met al die mooie bomen en lange lanen.De natuur is nu op haar mooist dus dat is volop genieten.
De rest van de zaterdag ligt nog helemaal voor mij en die heb ik lekker een beetje verlummeld.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Donderdag middag heb ik met veel plezier samen met Vriendin A de keuken ingedeeld en ingericht in het huisje van haar dochter mijn lieve vriendin B.
Over niet al te lange tijd gaat zij daar naar toe verhuizen en dan begint voor allebei een nieuw leven.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Uiteraard ben ik woensdag in het zwembad en heb ik mezelf overtroffen met tien baantjes zwemmen en 45 minuten oefeningen in het warme bad.

Woensdag wellness dag, lekker in de Turkse stoomcabine en daarna ook nog even in het bubbelbad... Heerlijk ME day.....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dinsdag is voor de huishoudklussen en Maandag lig ik tegen de avond ook in het zwembad.

Dit is een leuk en productief weekje geweest...


Een hier word ik blij van weekje.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                       

27-5-2016                           

HARTVERSCHEUREND

Ik zit met een levensgrote vraag, die ik als mens hier ga stellen vanuit de wetenschap en eerdere ervaring dat ik zeker antwoord krijg.

Want ik snap niets meer van de rechtspraak in dit land.

Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat een vader van twee opgroeiende kinderen (die tot nu toe geen enkele financiële bijdrage levert aan de opvoeding van beide kinderen.)

Meerdere exorbitant hoge dwangsommen kan eisen die via de rechterlijke macht wordt opgelegd aan de moeder van deze twee kinderen??

Om reden, dat zij haar medewerking niet zou verlenen aan de door de rechter eerder opgelegde omgangsregeling ??

HOE IS DIT IN VREDESNAAM MOGELIJK ?

Dit betekent

dat zij nu als hard werkende moeder met haar kinderen onder de bijstandsnorm zit en naar de voedselbank kan gaan. !!!

Ik vraag u ?? Welke rechtspraak is er nog dit in een zogeheten democratisch land ??

Deze uitspraak is kennelijk gebaseerd op de slachtofferrol die vader tijdens de rechtszitting aanneemt.

Ik weet en kan met de hand op mijn hart getuigen dat de vrouw de kinderen positief stimuleert om naar hun vader te gaan.

Vader is overigens aan de andere kant van het land gaan wonen en moeder is om de week 2 uur onderweg om ze weer te halen.De kinderen worden groter en als kinderen niet naar hun vader willen ? Moeten ze dan maar gedwongen worden? Terwijl zij aangegeven hebben zich daar niet veilig te voelen ????

De laatste keren, kwam vader zelfs niet opdagen om ze op te halen. Daar wordt aan voorbij gegaan tijdens het opleggen van de dwangsom. Ik kan hier echt niet bij.

Deze man komt op geen enkele manier tegemoet aan de veranderende wensen van zijn kinderen, die nu op een leeftijd zijn gekomen dat er flexibeler afspraken gemaakt zouden kunnen worden. Bovendien en dat vindt ik een zéér kwalijke zaak, schermt hij herhaaldelijk met de geldbedragen ten overstaan van de kinderen "Jullie weten wat dit betekent voor je moeder ! "Wanneer jullie weigeren om mee te gaan....Dit gaat haar geld kosten !!

Dit kan toch niet zomaar ??? Dat doe je kinderen niet aan..

Ik vraag me af of deze persoon doorheeft hoeveel hij ZIJN kinderen hiermee tekort doet ??

Voor mij is dit zo langzamerhand onverteerbaar. Ik zal en kan hier inhoudelijk niet dieper op ingaan, maar vind het op z’n zacht gezegd stuitend. Dat deze dwangsommen zijn opgelegd en dat er loonbeslag is.

Hoe diep kun je zinken als mens als Vader ??? 

Moeder heeft aan alle kanten hulp gezocht en openingen gecreëerd.

Zij is murw, zij is op. Onbegrijpelijk waar deze man mee bezig is.

En nee. Het is geen dwaze vader. 

Deze man weet héél goed wat hij doet. 

Ik vind het hartverscheurend voor de kinderen...ik kan het niet langer aanzien vandaar dit schrijven. 

Misschien zijn er lezers die tips hebben in deze ?? Of wat steun kunnen bieden ? Hartelijk dank hiervoor.

                                           IN HET KADER VAN

Kijk mij toch eens sportief bezig zijn,had ik gisteren gepland om op de fiets een zwemmaatje die kortgeleden aan haar rug geopereerd is en die een dik half uur fietsen hiervandaan woont op te gaan zoeken.

Alles was tot op de millimeter nauwkeurig voorbereid.De accu van mijn fiets was helemaal opgeladen en de oplader lag klaar om mee te nemen, voor je weet het maar nooit.Flesje water en reparatiesetje in de fietstassen. Alles in kannen en kruiken.

Zelfs mijn Tomtom had ik op fietsroute ingesteld en ik zag dat het een mooi ritje ging worden,dwars door het bos en over de hei.
Ik verheugde mij hier echt op,want dat is natuurlijk iets dat ik niet dagelijks doe. 
En aangezien mijn stoksjok vriendin op haar vakantie residentie verblijft, en ik aan het alleen sjokken helemaal niets aan vind,zou dit natuurlijk een mooie vervanging kunnen worden voor een sportief uurtje workout.

Totdat ik vanuit een ingeving een blik naar buiten wierp en aan de hemelboog van die grote onheilspellende dikke grijs paarse wolken ontwaarde juist vanuit de richting die ik zou gaan fietsen.

Lang hoefde ik dus niet na te denken en ik schrapte dit uurtje fietsvertier bijna onmiddellijk uit mijn plannenboekje en besloot (geen zin hebbende in het halen van een nat pak) dan maar met mijn trouwe helijosje te gaan.

NOOD BREEKT NU EENMAAL WETTEN

En wat prettig nu, dat ik naar mijn intuïtie  heb geluisterd, want op de terugweg na het bezoek, viel het hemelwater met bakken uit de lucht en regende het pijpenstelen.

Het was reuze gezellig om weer even uit te wisselen met haar. Ze heeft thee gezet en heeft er voor ons allebei een petit four bij van de patissier.  
Wij hebben voor ons beider rug operaties allebei dezelfde neurochirurg gehad. De beste die er is. De crème de la crème op zijn vakgebied en ook nog eens een héél aimabel mens. 
Zij is dan ook net als ik, meer dan tevreden over de behandeling en over de operatie, al is zij ( héél herkenbaar voor mij) bij tijd en wijle nog erg moe. 
Welnu, dat is  niet zo gek natuurlijk! Een zware ingreep, narcose en veel morfine, wie zou daar nu niet moe van worden en deze dame die een aardige leeftijd heeft bereikt en nog behoorlijk pittig is. Doet het gewoon fantastisch.

Ik realiseer me ineens,dat het voor mij precies vandaag alweer een jaar geleden is, dat ik mijn 2 maanden interne periode in revalidatie ziekenhuis "de Trappenberg "afsloot.
Daarna volgde nog 2 maanden van een  externe periode van hard werken en véél oefenen. 
Met als resultaat dat ik weer loop, zwem,fiets en trap op en trap af ga.

Ik ben hier reuze dankbaar voor, want dit was een hele zware periode waarin ik veel van mezelf heb gevergd.Maar ik ben er weer en mijn zwemmaatje is ook op de goede weg.
Zij loopt nu nog achter een rollator buiten om haar boodschapjes te halen,daar voelt zij zich zekerder bij en dat gevoel ken ik ook maar al tegoed. Maar stapje voor stapje gaat ook zij  letterlijk en figuurlijk vooruit. 

Ik ga op de terugweg nog even geheel tegen mijn principes in langs de supermarkt voor wat noodzakelijke boodschapjes en wanneer ik thuis ben, dop ik mijn eigen boontjes weer ( verse tuinboontjes ) en bereid ik daar een verrukkelijke maaltijd van met spekjes en een kruimig aardappeltje.
Kijk mijn favoriete serie op TV en ga bijtijds naar bed.
Vanochtend zou ik koffie visite krijgen,maar zij belt af , ze is niet zo lekker. Wat mij betreft geen probleem.Dan ga ik vandaag lekker lummelen.

Dan lees ik dat ze hebben ingebroken bij mijn lieve vriendin M. Wat vind ik dit vreselijk voor haar !! Wat gaat me dat aan m,n hart. Waarom nou? Beseffen die inbrekers wel wat een leed ze veroorzaken ??? Ze schijnen het zo netjes te hebben gedaan,dat zij in eerste instantie niets,maar dan ook niets gemerkt heeft. 
Alle sieraden die voor haar van grote emotionele waarde zijn hebben ze meegenomen en ook alle geld. 
Wat heb je toch een verschrikkelijke onmensen op deze wereld ! Blijf gewoon met je poten van andermans spullen af  en ga werken voor je geld!

Arme M die altijd héél lief is voor iedereen en nooit een vlieg kwaad doet,voel zich nu héél onveilig in haar eigen huisje. Dat lijkt me afschuwelijk, wetende dat er een vreemde rond heeft gelopen die aan jouw spulletjes heeft gezeten en alles heeft doorzocht. Ditplaatste mijn dappere vriendin vanochtend op fb .

BEDANKT INBREKERS!!

Bedankt, dat jullie mijn veilige haven hebben gestolen!
Bedankt, voor het meenemen van de sieraden met vooral emotionele waarde!
Bedankt, voor het meenemen van geld etc.
En zeer bedankt voor het keurige werk, zeer netjes gewerkt, zodat ik niets in de gaten had!
.....ik zal jullie niet gauw vergeten....klootzakken!!

Ik ben er aardig van ondersteboven van en ook behoorlijk van de leg.
Ik ga er vanuit dat deze onverlaten vroeg of laat gepakt  gaan worden en hun straf niet ontlopen.
Maar daar heeft mijn vriendinnetje haar gevoel van veiligheid nog niet mee terug.Dat is het allerergste. Ik wens je sterkte lieverd !

Ik ga me nu klaarmaken voor het zwembad. heb 2 uurtjes geslapen na eerst warm te hebben gegeten en ga me zo in mijn badpak hijsen voor 3 kwartier uitsloverij in het warme water.

Mooie avond en wordt weer vervolgd
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                                                 ONGELOFELIJK!!

44 jaar geleden,zat ik op dit tijdstip rechtop in de kussens met in mijn armen een kersverse jongensbaby van 5 pond en 4 ons schoon aan de haak, die ik als trotse moeder aan mijn visite toonde.

Mijn gezicht zag eruit alsof ik besmet was met een virus door het eten van aardbeien ( alle adertjes in mijn gezicht waren gesprongen van een verkeerde perstechniek.

Mijn jongens baby had kennelijk nog niet echt zin om geboren te worden.
Hij was dan ook ruim twee weken te vroeg en kondigde zich aan op het Pinksterweekeinde in 1972 .

Nederland was in die dagen stevig in de ban van een hittegolf. Het was 30 graden en onze behuizing, een woonboot die van alle gemakken voorzien was tot en met een open haard aan toe, had alleen nog geen airco.Dat was niet in die tijd.
Dus het was best wel warm en afzien voor wat betreft een lange thuisbevalling.
Maar wij hebben het gered hij en ik. En hoe !!

Mijn eerste jongenskind is vandaag 44 jaar geworden en is een hele fijne vent met het hart op de goede plek, een integere en sportieve, hard werkende en studerende man,die een aantal normen en waarden handhaaft waar ik reuze trots op ben.

Dat mag wel eens gezegd worden,zeker nu hij straks zelf ouder gaat worden van een nieuw mensen kindje.

Van harte gefeliciteerd jarige zoon en aanstaande vader... 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                                         HET IS NOG VROEG

Wanneer ik mij de dag van gisteren weer voor de geest haal en dit neerschrijf
De gedachten aan gisteren tovert weer een brede glimlach op mijn gezicht want wat was het weer leuk om dit keer met z,n drietjes een dagje Jordaan te doen.

Bij ons in de Jordaan waar de bloemen voor de ramen staan en de Amsterdamse humor nooit verloren gaat zolang de lepel in de brijpot staat
HATSJEE......

Drie oud buurmeisjes die op het zelfde stukje Jordaan zijn geboren en getogen gaan een dagje uit.
Met de één heb ik vorig jaar een dagje thuiskomen gedaan en dat is zo goed bevallen,dat we nu hebben besloten om het andere buurmeisje ook uit te nodigen om dit dagje nostalgie te delen.
Zij vindt het helemaal leuk en gaat ervoor net als wij. Ik heb haar 48 jaar niet gezien.

There is no such thing as time there is no time

En dat blijkt ook wel wanneer wij elkaar uitbundig begroeten en hartelijk omhelzen op de brug over de gracht waar wij alledrie menig voetstapje hebben liggen.

"Koffie meiden ???"schal ik ,wetende dat wij hier alledrie wel aan toe zijn.

Op de hoek van de gracht,zit "café Sonneveld"
recht tegenover het stoepetje van ome Keessie en hier stevenen wij op af wetende dat de koffie daar prima is en de huisgemaakte appeltaart met slagroom en kaneelijs ook.

Er is plek zat,het is nog geen lunchtijd dus wij nemen uitgebreid plaats.
En dan begint het geratel en het houdt niet meer op want wanneer je elkaar zo,n lange tijd niet meer gezien hebt, wil je toch weten hoe het de ander in zijn/haar leven is vergaan.

Dit is toch zo leuk !!! Dit is dus in ons geval dan, geen ouwe jongens,maar ouwe meiden krentenbrood in ons eigen taaltje en natuurlijk dwars door elkaar heen, maar wij verstaan elkaar letterlijk en figuurlijk.
Zelfs het bedienend personeel dat hier noodgedwongen deelgenoot van wordt, geniet van achter de tapkast mee van onze belevenissen en hebben ook een glimlach op hun gezicht.

Er is veel bij te praten en wij hebben herinneringen zat om te delen. Dus het "weet je nog wel van toeneerst en van en dat " en zo gaat het maar door.... Ja.. Wij zijn helemaal op dreef en voelen ons alle drie als vissen in het water.

Toch komt de tijd van afrekenen en gaan we de buurt onveilig maken. Ik heb een missie en wil iets speciaals kopen vandaag.Daar ga ik voor en voor de rest laten wij het allemaal maar over ons heenkomen.

Buiten op de brug staat een gids in het Engels een aantal dingen uit te leggen aan een horde toeristen die braaf knikken en hem ( uiteraard op zijn woord geloven). 

Nou wij niet !!! "Hij liegt ! zeg ik tegen mijn twee medestanders mij onderwijl tussen de groep plaatsend."Onze jongens waren nooit dronken en gooiden geen fietsen in het water !!??" En zwemmen kun je hier ook al niet !! "Nooit gehoord van de ziekte van Weil ? Luillebol ?" 

Wij gieren het uit van de pret en blijven gewoon nog even staan om zijn verhaal af te luisteren. 
Als de meest bijdehande van ons drie ontdekt dat de man een behoorlijk geldbedrag aan fooi ontvangt roept zij licht verontwaardigd in het onvervalst Amsterdams "Nou dat ken ik veel beter seg ,so wil ik ook me geld wel verdiennuh !!" Liegend rijk worduhh.. hahaha "

Er loopt een Duits echtpaar voorbij en ik roep zachtjes... "En me fiets wil ik ook trug en vlug !! "

Nou de toon voor vandaag is helemaal gezet. Dit voorspelt een werelddag te worden en deze is al begonnen.
We besluiten "ons grachhie" te verlaten en kuieren richting Rozengracht. 
Daar liggen ook héél veel jeugdherinnering.De dames spreken over de vroegere verkeringstijden (zo hoor je nog eens wat Josephien !) en de dansavondjes in  gebouw "de Zaaier"en ik vertel ze en passant dat ik daar als kind nog heb meegedaan aan een uitvoering op de accordeon o.l.v Dhr. Redeker die toen mijn muziekleraar was.
De fijntjes ( lees zachte puntjes) die wij bij hoge uitzondering mochten kopen bij het bakkertje dat er nu nog steeds zit.
"Kijk ! daar is de winkel van .. daar heb ik nog een blauwe maandag achter de toonbank gestaan"
"En daar aan de overkant was de wasserette van m,n moeder " en zo babbelen wij en wandelen wij de Rozengracht op en neer.
Wat is dit leuk ! Zo'n tochtje jeugdsentiment.We hebben er alle drie lol in en weten alledrie nog héél veel van vroeger.

Ik vind wat ik zocht in een héél leuk winkeltje"Koud kunstje" heet het en de meiden zijn het er helemaal mee eens. Dus missie geslaagd.
Dan wordt het tijd voor takkenthee ( verse muntthee) en een lekker broodje. 

Bij "broodje Mokum" die zitten in het oude pand op de hoek waar vroeger Jamin zat en waar ik jawel ook weer eens een korte tijd een baantje achter de toonbank had.
En laat daar nu de jongste dochter de scepter zwaaien van de ons alledrie welbekende "tante Marijke" mijn oude tekenlerares die anderhalf jaar geleden is overleden.
En oh wat heeft zij veel weg van haar moeder.
Wij hebben alle drie hele goede herinneringen aan haar  en dat moet voor haar als dochter toch leuk zijn om te horen. Een van ons heeft nog een tekening die tante Marijke ooit van haar heeft gemaakt.

Kijk ! dat schept onmiddellijk weer een band.
 Ach Jordanezen onder elkaar nietwaar.
Een lekker broodje halfom fietst er wel in en een stokbroodje brie ook.
Gezelligheid kent geen tijd,maar het is toch later dan we dachten, dus moeten we gaan nadenken over de terugreis.

                "spoort u wel? of spoort u niet "

De meest verwende van ons drie belt haar man.Of hij haar even kan komen halen !!
De hele zaak geniet mee van dit gesprek want die lieverd gaat dwars door de geluidsbarrière  en vermaakt daarmee ook het voltallige publiek.
"Ben jij niet toe aan een paar Philipsoorbellen ??"opper ik voorzichtig.

"Nou die kan ik niet hebben, want me stijgbeugel
gaat open dicht ,open dicht "daarbij maken haar twee handen het gebaar van open en dicht in de lucht. Het publiek geniet...
"Je stijgbeugel ??"zeg ik terwijl ik de ogen zoek van andere vriendin voordat mijn lachspieren in de kramp schieten.
"Ja ja !! benadrukt zij bovenstaande. Dat zit in je oor en ik kan alleen maar een implantaat achter m,n oor krijgen.
Maar daar begin ik niet an,ga je weg zeg !!!! " Ik ben hartstikke doof aan die ene kant ( ja... dat hadden wij al gemerkt en de klanten van deze zaak ook  haha) 

Ik hou het bijna niet meer droog.. mijn lachspieren zijn zwaar gekneusd en andere vriendin ligt ook in een lachstuip. 
Het publiek applaudisseert nog net niet.
Wij moeten ook even zwaaien in de telefoon naar de man van ... 
Gaan nog even plassen en dan richting bus en tram.
De lieverd achterlatend met een peukkie op het terras. Daar wacht zij op haar prins op het witte paard tot hij haar ontvoerd naar huis.
We omhelzen elkaar bij het afscheid net zo hartelijk als bij het begin van ons avontuur en spreken af om dit minstens tot ons tachtigste één keer per jaar te herhalen.
Want dit is zo waardevol en zo warm. Volgens mij gaan wij alledrie met een stukje toegevoerde waarde naar huis.

Wanneer ik in de trein zit op de terugweg naar mijn woonplaats kom ik hetzelfde echtpaar tegen van vanochtend waarvan de man tegen mij zei " mevrouw,wat heeft u een mooie jas aan "
"Heeeee "zegt de man "vanochtend hebben wij u ook gezien. En u heeft nog steeds dezelfde mooie jas aan"
Ik glimlach en bedank hem voor het compliment.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



  

                                                   TERUG NAAR
                 
                                                           

De normale orde van de dag.Oudste zoon weer veilig thuis van zijn  Roparun  avontuur.Daar ben ik dan weer reuze blij mee, want het is tenslotte je kind en een moeder ziet haar kroost nu eenmaal graag veilig weer op honk en in zijn eigen habitat.....

Mijn Pinksterdagen waren helemaal leuk en lekker rustig. Die konden zowiezo al niet meer stuk.
Natuurlijk was ook ik in de ban van de Roparun en keek ik elk uur wel even op de pc om te zien of er alweer nieuwe berichten waren.
Ik heb een lekkere lange Italiaanse film in mijn stoel liggen kijken. En verder een beetje gelummeld en op de pc  spelletjes gespeeld waar ik niet bij na hoef te denken en verder heb ik goed voor de inwendige mens gezorgd.

Ontbijtje:warm stokbrood met lekkers en de tweede dag een English breakfast, absoluut ook niet te versmaden.Voor het diner had ik nog een flinke portie roti in de diepvries,daar kon ik twee dagen van eten en dat heb ik dan ook gedaan.
Hoewel ik geen stap buiten de deur heb gezet, heb ik me prima vermaakt en ben ik niets tekort gekomen.

Gisteren heb ik het normale ( voor mij dan he ) leven weer opgepakt.
Op naar het zwembad en 10 baantjes zwemmen,in de sauna, 45 minuten pittig trainen in het warm waterbad en daarna nog een rondje sauna en het bubbelbad.
Ik heb mezelf overtroffen ! 

Ook neem ik tegenwoordig wat vaker de benenwagen en de trap.Allemaal voor de conditie!

Na het ochtendje zwembad komt mijn lieve vriendin M hier om mijn onderdanen weer eens onder handen te nemen ( dat was

weer hard nodig) en heb ik (zoals belooft) een lekker lunchje voor haar in elkaar gedraaid. 
Een  héél mooi bordje Tonijnsalade ( zonder brood,want M is aan de lijn ).

Het was smullen,dat kan ik u verzekeren.Zeker na een ochtendje zwembad.
Het voelt ook altijd weer lichter wanneer mijn voetjes weer een opknapbeurt hebben gehad.
Dank je wel weer lieve M !!


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Vanochtend maak ik een fietsrondje. Ik rijd buitenom naar de apotheek op de fiets . Het eerste stuk is over de prachtige hei.Dat is helemaal genieten.
En omdat mijn batterij bijna leeg is,ga ik op de terugweg via het dorp .Dat lijkt me handiger en veiliger.
Mijn batterij haalt het en ik ook yeahhh.....En...
ik heb weer geld uitgespaard bij mijn apotheek.
Het is een kwestie van even rekenen en meedenken,en dat doet mijn apotheek.
Ik moest namelijk zetpillen hebben via een herhaalrecept voor een vervelende kwaal. Ik heb deze dingen altijd in huis,voor je weet maar nooit.
Daarbij hoort een verdovende zalf. Die maar liefst per kleine tube 16.00 euro kost en daarbij komen dan natuurlijk de zetpillen die ongeveer per 35 stuks ook zo iets kosten.En dat bij elkaar is een behoorlijk bedrag dat ikzelf mag gaan betalen,want dat wordt niet vergoed !!

Deze zetpillen kunnen helaas tegenwoordig alleen per 100 besteld en geleverd worden en dat kost dan de lieve som van bijna 50.00 euro. 
Maar, daar kan ik dan wel tot mijn dood  mee toe.

Eigenlijk is dat natuurlijk te gek om los te lopen.
Maar gelukkig denkt mijn apotheker met mij mee en vind zij ter plekke uit, dat er ook zetpillen in de handverkoop zijn die dezelfde bestanddelen bevatten als de losse zalf en het grote pakket zetpillen.
Nou dan is de keuze snel gemaakt.Voor de somma van 7.50 euro heb ik nu 12 zetpillen met !!
Dat scheelt een heleboel geld voor deze AOWster.
Dus daar ga ik voor...
Ik neem ook nog even wat kleine boodschapjes mee en wanneer ik door de prachtige omgeving rijdt waar ik woon,geniet ik weer zo met volle teugen.
Wat is dit een heerlijk fietstochtje. Wat fijn dat ik dit weer kan.
Het is wel grijs buiten,maar ik kom helemaal droog over. Wanneer ik de sleutel in het slot steek van de deur van de basement begint het te druppen. Lucky me. 
Tussen de middag eet ik warm,hang mijn witte wasje buiten en verslaap 3 uur.dit heb ik kennelijk nodig. Dat komt goed uit, want morgen heb ik een drukke dag.

Ik ga een dagje Amsterdam doen met twee jeugd buurmeisjes wij gaan samen de Jordaan ( onze geboortegrond) onveilig maken.
Dus vanavond vroeg naar bed en morgen fit op...
U hoort weer van mij ... wordt vervolgd..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~









  

                                               SINDS GISTEREN

Volg ik mijn oudste zoon op de voet via dit digitale medium.
Nauwlettend hou ik hem deze drie dagen in de gaten.

Oudste zoon doet al voor de derde keer mee samen met het team van  HELDEN van zijn woonplaats aan de.....

                              ROPARUN

Wat is Roparun? De Roparun is een estafetteloop van meer dan 500 kilometer van Parijs én Hamburg naar Rotterdam waarbij deelnemers, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Een avontuur voor het leven genoemd. Dat blijkt overigens ook uit het motto: "Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven". Een Roparunteam bestaat uit maximaal acht lopers, die dus ieder gemiddeld zo'n 65 kilometer lopen, oftewel meer dan 1 ½ marathon. Daarnaast bestaat een team uit minimaal twee fietsers en nog een aantal mensen in de begeleiding. Denk hierbij aan chauffeurs, verzorgers, cateraars en wegkapiteins. Teams zijn zelf verantwoordelijk voor de invulling van deze taken en gemiddeld bestaat een team uit 25 personen. Naast de sportieve inspanning, moet er ook een inspanning geleverd worden om geld op te halen voor het doel. Teams doen dit door het organiseren van allerlei acties. Het inpakken van boodschappen, het wassen van auto's, het houden van collectes en het zoeken naar sponsors. Ook zijn de leden van elk team verplicht Roparun loten te verkopen waarvan de opbrengst ten goede komt aan het doel. De drie teams met de hoogste opbrengst en de zes teams die een prijs hebben gewonnen naar aanleiding van hun gelopen snelheid worden gehuldigd tijdens de Slotavond van de Roparun die een aantal weken na de finish plaatsvindt. Op die avond wordt ook de totale opbrengst van de Roparun bekendgemaakt. De afgelopen 24 edities van de Roparun is al meer dan 67 miljoen euro opgehaald voor palliatieve zorg voor mensen met kanker. 


Natuurlijk ben ik daar als moeder apetrots op ! Maar wat me vooral ook zo blij maakt zijn de foto's waarop ik zie dat hij het wezenloos naar zijn zin heeft en er als een gelukkig mens opstaat. 
Hij straalt !! En dat doet mijn moederhart goed.

Vroeger toen hij een klein mensje was.
Is hij zijn sportieve loopbaan gestart bij de toenmalige plaatselijke voetbalvereniging.

Daar zat deze moeder wanneer hij moest spelen, vaker langs de lijn om hem aan te moedigen dan hem lief was.
Ik zat op een kampeerstoeltje tegen de groene grasmat aan langs de lijn héél enthousiast,maar in de ogen van mijn kind ontzettend ordinair te blèren om hem vanuit het diepst van mijn hart aan te moedigen.

Hij moet zich vreselijk hebben gegeneerd vooral tegenover zijn vriendjes.
Maar ja in het heetst van de strijd mag je wat mij betreft als moeder (bijna) alles over het veld roepen om je kind en de ploeg aan te moedigen nietwaar ?
En geloof me, wanneer ik u zeg dat mijn stemgeluid op volume 6 de maximale hoeveelheid toegestane decibels met gemak overschrijdt,
dat dit mij door mijn oudste kind bepaald niet in dank werd afgenomen.

Gelukkig heeft hij er geen trauma aan overgehouden, want de beloning, gewonnen of verloren,bestond altijd uit iets lekkers in de club kantine na afloop van de wedstrijd.

Dit nu verzachtte het leed en de gruwelijke geestelijke wreedheid hem door zijn moeder toegebracht.

 Een van mijn favoriete volzinnen was deze,

( ik riep hem dan bij zijn achternaam aan) en blèrde vervolgens ten overstaan van het voltallige publiek.

LOPEN !!!!! Of ik houdt je zakgeld in !!!!!!

Dit nu,(want ik kon het natuurlijk weer niet laten.) Heb ik,vanochtend vroeg onder de prachtige speciaal voor mij gemaakte foto van mijn eigen HELD gezet.

Alleen mijn leukerd weet de bedoeling hiervan.
Dus no hard feelings. Althans niet wat mij betreft.

Morgen komen ze aan in Rotterdam.

Chapeau HELDEN  en RESPECT ! Deze moeder maakt een diepe buiging.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                                                DE KLUP VAN UP 

Een hele poos geleden heb ik een helder besluit genomen.
Ik ben namelijk lid geworden van de klup van UP
Nu vraagt u zich natuurlijk onmiddellijk af welke klup is dit ???

Welnu, dat ga ik u hierbij uit de doeken doen.

Dit is een klup van mensen die het mooiste uit elkaar naar boven haalt,die zonder er iets voor terug te verwachten of afgunst van elkaars energie weten te genieten. 
Die mensen kun je overal tegenkomen je zult ze overal herkennen en intuïtief weten dat ook zij deelnemen aan de klup van UP.

Dit hoeven per definitie niet altijd mensen te zijn die je kent,of waar je aan bent voorgesteld. 
Maar, wanneer je ze tegenkomt en dat kan op elk tijdstip en overal zijn op deze wereld,zullen je ziel, hart en je gevoel deze klupleden onmiddellijk toelaten. 
Van deze onvoorwaardelijke liefde en herkenning wordt je vrolijk en maakt je hart een sprongetje.

Dat kan o.a komen doordat je in een gelijksoortige situatie bent geplaatst zoals ik vorig jaar in het revalidatie ziekenhuis ( Daar is trouwens de naam van bovengenoemde klup ontstaan,die overigens bewust fonetisch is geschreven).

Je komt ze ook tegen wanneer je de trein instapt of in de supermarkt boodschappen loopt te doen.Op de markt rondloopt of in de parfumerie.

Het zijn gelijkgestemden, die soms een tijdje met je meelopen om vervolgens hun eigen pad weer te gaan.
Of die héél wat jaartjes blijven,en die jou iets meegeven van hun energie door je UP te liften, te enthousiasmeren, te inspireren, die je net even dat zetje geven dat je nodig hebt om verder te kunnen of om te helen.Die hun kracht met je delen i.p.v te meten.
Dit zijn mensen die in de taal van energie op dezelfde trilling zitten.
Gelijkgestemden die als de snaren van een Stradivarius samen,maar vooral naast elkaar de prachtigste en mooiste klanken voortbrengen,die je verheffen zodat je soms het gevoel kunt hebben boven jezelf uit te stijgen.

Toen ik in "de Trappenberg"revalideerde was ik met een aantal andere revalidanten gehuisvest op de eerste verdieping.

Letterlijk en figuurlijk dus De klup van Up.

Een aantal van ons had deze UP herkenning en samen hebben we elkaar door deze voor ons allemaal zo moeilijke periode heen gesleept.

Wij hebben elkaar in die zware tijd geënthousiasmeerd, geactiveerd,geïnspireerd,
gecomplimenteerd, geaffirmeerd en uiteraard met een flinke dosis humor gerelativeerd.
Hetgeen zeker heeft bijgedragen aan een sneller helingsproces.

Er was een behoorlijke dosis uitwisseling van positieve energie. En dat laatste, daar kies ik nog steeds héél overtuigd en bewust voor.
Dat is de energie waar ik me goed bij voel.Zeker in deze onrustige tijd waarin het lijkt alsof negativiteit de overhand krijgt.

Maar gelukkig soort zoekt soort....

Daarom kom ik ze ook altijd en overal tegen. 
De leden van de klup van UP.

Ze zitten...
In mijn vriendenkring,in het zwembad, in de kapsalon, maar ook in het appartementen complex waar ik woon.

Bij die mensen wil ik horen,daar wordt ik blij van.
Ik ben trots op mijn "lidmaatschap" en draag dit ook uit zover als in mijn vermogen ligt.

Want, één kaars kan duizenden andere kaarsen aansteken zonder haar levensduur te verkorten. 
En... een negatieve houding is net als een lekke band,je komt er nergens mee tenzij je hem vervangt. 

En... wie weet komen wij elkaar ergens nog tegen in dit leven.


Zeg nooit nooit.....



Mooi begin van het Pinksterweekeinde.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Plaatsing spoorbrug Muiderberg

                 




                 
         Dit is waar dit kleine landje groot in is
   


                   





Dit is waar wij Nederlanders goed in zijn. 
Bruggen bouwen en verplaatsen.
Wauw ! Wat een onderneming ! Wat een feest om te zien.
Dan ben ik toch weer zo trots dat ik Nederlander ben.En dan nemen we de ongemakken maar even voor lief ...

Mooie zaterdag vanuit een zonnig Nederland.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~