VANDAAG BEN IK STIL

Ik ben stil tijdens de dodenherdenking 2 volle minuten. Maar wat zijn nu 2 minuten op een mensenleven?

Ik sta stil bij de slachtoffers van de tweede wereldoorlog, die het leven hebben gelaten tijdens deze verschrikkelijke 5 lange,bange jaren.

Ik sta ook stil bij alle mensen die zich verzet hebben tegen deze onderdrukking en hun leven in de waagschaal legden voor hen die weggevoerd moesten worden.Zij die Joods zijn.

Ik wordt stil van alle vlaggen die halfstok hangen in de straten,om ons aan het verdriet te herinneren van de machteloosheid tijdens deze jaren van vrijheidsberoving.

Ik voel héél stil de pijn die mensen geleden moeten hebben,de pijn van de honger,de ontberingen,de vernederingen mishandelingen en van alles wat mensen elkaar durven aandoen,zelfs de angst is in deze stilte haast voelbaar.

Ik ben ook stil ter nagedachtenis aan mijn vader die in de tweede wereldoorlog in het verzet zat en die nooit of te nimmer over deze oorlog sprak of gesproken heeft zoals zoveel mensen die deze gruwelen hebben mee gemaakt,terwijl hij werd verraden, gepakt en overgebracht naar het beruchte"Oranje Hotel". Kamp Vught overleefde en zwaar getraumatiseerd zijn zo hard bevochten vrijheid tegemoet ging.

Ik ben stil vandaag,met  diep respect naar alle slachtoffers die onze vrijheid zo hard hebben bevochten.

Ik sta stil bij de vrijheid,waar eigenlijk ieder mens ongeacht ras of cultuur, geloof rang of stand recht op heeft.

Ik sta ook stil bij die mensen die op dit moment niet die vrijheid genieten. Een vrijheid die eigenlijk héél vanzelfsprekend zou moeten zijn.

Ik, als vrij mens geef die vrijheid graag door.

             Vrijheid  is een geboorterecht.

Laten wij die vrij zijn deze

vrijheid  bewust koesteren in die oh zo belangrijke en waardevolle 2 minuten stilte.
En hen die voor onze vrijheid hebben gevochten, oprecht dankbaar zijn.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~