IK DACHT NOG


Ik sta vroeg op vandaag.
Het is er niet van gekomen.
Ik kleed me snel aan vandaag. 
Het is er niet van gekomen.
Ik ga vandaag maar eens gestructureerd in het gareel. 
Het is er niet van gekomen.
Ik eet en drink vandaag alleen nog maar gezonde dingen.
Het is er niet van gekomen.

Het is nu bijna einde dag!!

Wat is er wel van gekomen dan ?

Ik werd vanochtend spontaan om 9.30 uur wakker,maar nog niet helemaal.
Ik verzet mijn zondagse ontbijtje naar maandag en kook braaf twee eitjes en laaf me aan een overheerlijk kopje what else.
Ik zit op dit tijdstip nog steeds in mijn luxe zwarte met kant negligeetje  dat overigens twee maten te klein is hihi.
Ik heb mijn blog geschreven over gisteren en mijn spreekwoordelijke ei gelegd plus een mooie serie foto's erbij geplakt,dat vergt toewijding en tijd.
Ik heb dan ook als lunch ingelast. 200 gram gerookte zalm, prik prik van een zilveren vorkje + een fles overheerlijke Prosecco...
( Weer dat Italiaanse ! ) en dat volstaat. 
Ik geniet van de stilte, de vogeltjes en het gezoem van de kantenknipper van de tuinman en van het gevoel in ieder geval mijn schrijverlarij af te hebben.

Dus sec gezien... Heb ik best wel weer iets gepresteerd ? Niet dan ??? Het is tenslotte vakantie en ik neem het ervan. Joie de vivre.....even het laatste slokje wegwerken... Proost.. Mooie avond allemaal.Het zonnetje laat zich lauwtjes zien...Dat beloofd wat voor morgen..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                              EEN GEVLEUGELDE DAG

Gisteren hebben oudste zoon,schonedochter en ik onze gezamenlijke verjaardagen gevierd met een wel héél bijzonder uitje.

Voor oudste zoon bestaat dit uit een workshop vliegen met roofvogels.Op een Valkerij Manege.
Wij, de dames gaan mee als kijkers en doen ons uiterste best om dit allemaal vast te leggen op de gevoelige plaat.

Wij mogen ons tegen 11.00 uur melden en krijgen dan in een groep (na de koffie en thee ) uitleg hoe 

e.e.a. in zijn werk gaat.

Voor mij is dit niet de éérste keer. Tien jaar geleden was ik hier ook en heb ik dit zelf mogen beleven,maar vandaag ben ik hier als toeschouwer om te zien hoe mijn stoere zoon het ervan af brengt.

De valkenier die de workshop met de deelnemers gaat doen legt het allemaal op luchtige en humoristische wijze uit.

                             

                           

En dan is het spannende moment aangebroken om kennis te maken met onze gevederde vrienden. 
Waarvan de meeste op dit moment nog binnen zitten.

Op het terrein zitten een stel ooievaars waarvan er één vrij rondloopt ( Hoe metaforisch nu weer ).

Een mooie grote pelikaan completeert het geheel en het is een koddig gezicht hoe hij daar rondscharrelt en alles onder controle lijkt te houden.

De groep deelnemers loopt langs de hokken om kennis te maken en de kijkers lopen achterlangs om ook vooral maar niets te missen en zoveel mogelijk mee te krijgen van wat de Valkenier verteld.

Op het grasveld zit doodstil een grote roofvogel op een boog. In de eerste instantie heb je hier geen erg in totdat je dichtbij komt en hij zijn veren schudt en zijn kop draait.

Het is een jonge zeearend. Wat een plaatje !!!! Wat een prachtig dier. Gevoelsmatig heb ik iets met deze dieren en wanneer ik het hoge snerpende geluid hoor van hun roep dan krijg ik hetzelfde gevoel dat ik heb als ik in een vliegtuig zit en het toestel los komt van de aarde. 
Het is iets magisch het ontroerd en maakt dat ik mij nederig voel .

Het dier laat zich aan alle kanten gewillig fotograferen en gedraagt zich als een ware filmster op de groene loper.

Wanneer de deelnemers kennis hebben gemaakt met alle andere vogels (waarvan zij straks met een aantal mogen vliegen,) dan zijn ze klaar voor het eerste onderdeel. Het wennen op de handschoen.

Een voor één worden de dieren getoond en bij de valkeniers op de handschoen gezet en dan zijn de deelnemers aan de beurt hetgeen natuurlijk een gezond gevoel van spanning oproept,(tenslotte sta je niet dagelijks met een roofvogel op je arm.) Maar naarmate de tijd vordert gaat de ergste spanning eraf en geniet iedereen van de vogels die nu wel héél dichtbij zijn.

Zoonlief glundert op zijn eigen bescheiden manier,maar ik als moeder zie dat hij geniet en schonedochter ook.
En dit is nu precies de bedoeling van dit bijzondere uitje.

Er zijn diverse roofvogels en er is ook een Oehoe,die hij op de handschoen krijgt. Wat een ogen !! en wat een wimpers !!  Om jaloers op te worden.

                          

                                                         

Ook de jonge zeearend krijgt zoonlief op de handschoen.

Maar het klapstuk van deze dag is natuurlijk de volwassen zeearend... 
Tien jaar geleden was deze net aangekomen en moest hij nog leren zich aan te passen en mocht er nog niet door deelnemers mee gevlogen worden.

Maar... Nu wel !

          

Deze roofvogel staat aan het hoofd van de voedselketen en heeft geen natuurlijke vijanden en dat laat hij merken ook. 
Die blik !! Als je dit dier eenmaal in de ogen hebt gekeken vergeet je dat nooit meer en blijft dat je bij voor de rest van je leven.

Het majestueuze,de trots en de grootsheid van de natuur zit in deze ogen en houding besloten.
Wanneer je hem op de handschoen hebt en hij je aankijkt dan weet je hart dat dit een van de koningen is van het dierenrijk.

De arm wordt hierbij ondersteund met een stok omdat dit dier best wel zwaar is wanneer het een tijdje op de handschoen zit. Geweldig !! Wat een ervaring en belevenis.
Dan is het tijd voor een lekkere lunch met broodjes, een soepje en iets te drinken. Dat gaat er wel in na deze enerverende ochtend want na de lunch is het tijd om te vliegen en te ervaren hoe het voelt, wanneer zo'n vogel op je arm ( met handschoen uiteraard!) land.

Sommige van deze vogels hebben een spanwijdte van dik 2 meter.Ze vliegen aan op de prooi die in de handschoen zit en eten zo hun krop vol om later te verteren. Een roofvogel verspilt geen enkele energie.



                   

                                                                        

 En dan komt de Valkenier met nog een verrassing 

Hij heeft een vale Gier achtergehouden,waar hij alleen mee vliegt, simpelweg omdat Gieren aaseters zijn en in tegenstelling tot Arenden hun prooi niet alleen aanslaan maar ook met de snavel te lijf kunnen gaan is het vliegen met deze opruimer van het dierenrijk een klein beetje gevaarlijk. Dus doet hij dit, héél begrijpelijk liever zelf....

Wat een feestje! En wat hebben deze mensen een heleboel liefde, respect voor en kennis van datgene waar ze mee werken.

Als iedereen met de vogels gevlogen heeft en de deelnemers en vogels moe en voldaan zijn is het tijd om af te sluiten en gaan de klepperende ooievaars hun hok in , worden de roofvogels ook teruggebracht en op hun plek gezet. 
En mogen wij als toeschouwers alsnog even achter bij de hokken kijken. Soort van toegift.Dank dank.
We schudden handjes en bedanken iedereen en stappen met bergen foto's filmpjes en herinneringen in de auto op naar een tussenstop...

Naar de "Theetuin"in E niet ver van mijn woonplaats.Waar we heerlijk aan de verse muntthee gaan en zoon en schonedochter aan de taart. Het is druk, er lopen en zitten veel mensen op deze mooie zondag. En tussen het geroezemoes, heen en weer geloop scharrelen ook nog een aantal kippen van diverse pluimage. Iedereen zit op z,n gemakje van alle lekkers en het mooie weer op deze dag te genieten.Net als wij met z,n drie en een halfje.....
Het gaat gelukkig helemaal goed met de zwangerschap van schonedochter en daar ben ik héél blij mee.
Op tijd stappen wij weer op en gaan op naar het volgende avontuur.
De kinderen hebben als verjaardagscadeautje voor mij een etentje dus een tafeltje gereserveerd bij de houtoven pizzeria in mijn woonplaats. 

Dit wordt een eerste kennismaking voor ons alledrie. En ik ben niet alleen dol op Italiaans eten,maar op bijna alles wat Italiaans is.En natuurlijk het feit dat we buiten kunnen eten,maakt mij alweer helemaal blij.
Volgens mij heb ik ergens ver weg Mediterraanse genen in mij dat kan haast niet anders.
Ik vind buiten eten altijd een feest en wij gaan dan ook voor alles erop en eraan.

Een heerlijk koud biertje ( voor de dorst) een mooie droge witte voor bij het eten en een overheerlijk voor en nagerecht.
Kortom mij kun je naar huis toe rollen...haha...

             

Het is tegen achten als het spul mij afzet. Dit was toch weer zo'n bijzondere dag,daar ga ik nog lang van nagenieten in de wetenschap dat de kinderen ook genoten hebben.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                         IK HEB DE AFGELOPEN DAGEN

even geen tijd gemaakt om te schrijven, ik had even teveel aan mijn hoofd.
Afgelopen woensdag heb ik mijn welness ochtendje gehouden en zwem ik tien baantjes extra bovenop de drie kwartier trainen. Ik maak progressie. En eindig dit ochtendje voor mezelf lekker in het bubbelbad.

Omdat ik benieuwd ben naar de uitslagen van het bloedprikken en nog een aantal andere vragen heb te stellen aan mijn huisarts, mag ik me donderdag melden om 9.00 uur. 
Niet helemaal meer mijn favoriete tijdstip van de dag,maar ik ben er en op tijd.

Ik mag meteen het heiligdom van de huisarts betreden, ben als eerste aan de beurt. 
Dat is fijn, want dat kan ik ook weer snel wegwezen hier. 
Ik zit toch echt liever niet bij de huisarts ! 
( Ach wie wel??).
Tante dokter verteld mij dat mijn suiker ietsjes verhoogd is, maar niet noemenswaardig. Alle verdere waarden zoals cholesterol, leverfunctie en nieren zijn allemaal keurig in orde. Dus ben ik kerngezond.
Zou ik zo denken,maar omdat ik vanochtend toch echt niet lekker de deur uitging,vraag ik of ze mijn bloeddruk misschien even wil meten.
Dit doet ze met alle plezier en wat ik al gedacht had wordt onmiddellijk bewaarheid.

Mijn bloeddruk is wederom schrikbarend hoog !!
190/100 en dat om 9.15 uur in de ochtend?? Dat is beslist niet goed !! 
Zij schrikt hier behoorlijk van en ik ook. Ik wordt er zelfs een beetje moedeloos en verdrietig van want hoewel ik het gevoel heb dat ik eindelijk in wat rustiger vaarwater verkeer en wat minder stress heb,blijft mijn bloeddruk een probleem.

We overleggen samen wat te doen.

Ik krijg in ieder geval plaspillen dat is één en verder stelt zij voor om de dosis van de medicatie die ik al een paar jaar slik te verdubbelen. 
Tjeetje daar zit ik nu niet bepaald op te wachten.
Maar wat moet,dat moet dan maar. Dus i.p.v. de voor mij bekende 8 mg mag ik nu 16 mg  gaan slikken. Tja soms zit het mee en soms zit het tegen.
En verder wordt mij het advies gegeven "als er iets is,dan mag u altijd bellen hoor !! "Daar mag ik het dan mee doen.
Ik bestel de pillen in de apotheek en de apotheker zit op dat tijdstip ( toevallig ??) ook aan zijn bureau en hoort mijn verhaal aan. Hij adviseert mij om de oude tabletten eerst op te maken en dubbel in te nemen s,avonds op het randje van mijn bed. Want door de verhoogde dosis kan mijn bloeddruk ineens zo omlaag schieten dat ik duizelig zou kunnen worden en of tegen de vlakte kan gaan.
Ik neem zijn advies serieus ter harte, want wil niet in bewusteloze toestand of in wat voor toestand dan ook gevonden worden door deze of gene. Moet er niet aan denken en aan de gevolgen al helemaal niet.
En inderdaad,ik ben nu een aantal dagen bezig om mijn lichaam te laten wennen aan de verdubbeling medicijnen,maar ik voel me nog niet helemaal senang.
Of de pillen de oorzaak zijn,of de hitte buiten?? Ik heb geen idee. ??

Sinds twee dagen is het mooie weer in Nederland dan echt aangebroken en dat maakt meteen dat ik maar eens achterstallig onderhoud ga plegen voor wat betreft mijn huishoudelijke taken.
Ik lap de ramen van het balkon,sop de stoelen, schrob het betonnen vloertje en richt het zomer's in. Ziezo! dat staat gezellig !! En nodigt uit om buiten te gaan zitten.
Voor wat de rest betreft, dat doe ik tegenwoordig in gedeelten.Ik wordt met de dag makkelijker het hoeft niet allemaal zo perfect meer. En wat ik vandaag niet afkrijg ? Dat doe ik gewoon morgen en anders overmorgen. Who cares??

Zondagmiddag krijg ik onverwacht gezellige visite. Vriendin L, zusje H en leasehondje Rambo komen gezellig thee drinken. Ik leg meteen twee lease dagen vast voor die kleine wolbaal. 
Die staan vast in de agenda,dat worden weer gezellige logeerpartijen.

Wij hebben elkaar een behoorlijk poosje niet gezien dus véél bij te kletsen.
Het wordt een knusse uitwissel zondagmiddag.


Zondag ochtend heb ik eerst vriend E die even een paar dagen in Nederland is voor een medische ingreep, blij gemaakt met een nieuw oventje.

Speling van het lot. 

De zijne in Hongarije deed het niet meer naar behoren en lauwe broodjes zijn nu eenmaal niet lekker !
En ik kreeg in Holland de vraag of ik iemand wist voor een bijna spiksplinternieuw oventje.Nou die wist ik! 
En nu staat het ding op hun Hollandse adres om t.z.t meegenomen te worden naar de heilige berg in Hongarije.

Delen is het nieuwe vermenigvuldigen. 


Hoe metaforisch weer, de oplader van mijn huistelefoon is kapot ! Het ding laad niet meer op en nu lopen de batterijen leeg !! ( Soms ook last van een te hoge bloeddruk ?) Enfin, als het goed is, komt de postbode mij vanmiddag mijn nieuwe design huistelefoon brengen, daar ben ik hard aan toe. pffff.. 

Morgen zwemochtend en donderdag mag ik mij weer melden bij de dokter en wordt mijn bloeddruk weer gecontroleerd. pfff.

Zaterdag ga ik dit hoofd maar weer eens laten fatsoeneren,zodat ik er zondag fatsoenlijk op uit kan met oudste zoon,schone dochter en ons ongeboren kleintje.

Dit is een verrassing dag voor alle drie onze verjaardagen.. En het beloofd een hele spannende dag te worden.
Ik hou u op de hoogte.

wordt vervolgd...

                              HET  " NORMALE " ? LEVEN 

heeft z,n aanvang weer genomen en JA ik ben weer in het gareel.
Ik moest wel even landen hier in de poppenkast, want het is toch altijd weer even wennen als je thuiskomt en dat heeft op mijn leeftijd gewoon even tijd nodig.
Maar ik ben er weer en hoe ! Afgelopen dagen was ik alsmaar moe van het troosteloze weer hier in Holland en het feit dat ik niet lekker naar buiten kan sinds ik aan minimaal  32 graden gewend ben geraakt..Het is gewoon TE nat en TE koud 

Zoals ik al eerder schreef in mijn blogje, heb ik dankzij de lieve en goede zorgen van G & E een wereldvakantie gehad die ik niet licht zal vergeten.

En zij waarschijnlijk ook niet hahaha....

Maar eenmaal thuis is het over met de pret en wordt ik min of meer gedwongen om snel,héél snel  over te gaan tot de "normale?" 

Vriendin M belt mij vrijwel meteen na mijn thuiskomst héél verdrietig op, om mij te vertellen dat onze dierbare doodzieke vriend er op 30 Juni niet meer zal zijn. Hij heeft gekozen voor euthanasie en wil in alle rust deze aarde verlaten.
Wat een moedig besluit ! Vriendin M heeft in alle voorgaande jaren een diepe band met hem opgebouwd,terwijl ik nog wel eens uit zijn leven verdween zo af en toe,maar toch steeds weer terug kwam en dan pakten we de draad gewoon weer op. 
Wij hebben het hier over 35 jaar vriendschap waarin wij  gezamenlijk véél  hebben mee en door gemaakt.
In gedachten ben ik de volgende ochtend bij hem op het door hem zelfgekozen tijdstip.
En weet by heart,by feeling dat hij rustig is overgegaan.

Op mijn verjaardag valt de rouwkaart in de bus en wanneer ik deze open kan ik mijn tranen niet meer bedwingen
"Het is mooi geweest" staat er onder een mooie prent van "de Westertoren" de kerk,waar ik héél dichtbij ben geboren en getogen,waar ik een deel van de eerste maanden van mijn leven heb doorgebracht,simpelweg omdat mijn moeder na mijn geboorte in de kosterij werkte en ze mij altijd meenam en ik in de kinderwagen gestald werd op een rustig plekje in een hoekje van.....
Dit nu,maakt dat ik even stil sta in de tijd en breek. 
Vooral ook omdat wij de allerlaatste keer dat wij elkaar zagen hele gesprekken hebben gevoerd over ons zo geliefde "Amsterdam"waar ook hij zijn roots had.
Bij het afscheid nemen van deze gezellige middag, wisten wij ook allebei stilzwijgend dat dit de laatste keer zou zijn dat wij elkaar in dit leven zouden treffen.

                       "het is mooi geweest"
                              

En dat de rouwkaart tussen de feestkaarten op mijn verjaardag in de brievenbus zit, is geheel in zijn stijl. Hij hield wel van een feestje. 
Ik zie het maar als een eerbetoon aan de tijd dat wij elkaar kenden. Dag vriend.Tot ???................

Ik ga niet naar de crematie een week later,dat kan ik even niet aan.
Wel schrijf ik zijn jongens een brief waarin ik wat herinneringen ophaal en hem bedank voor de tijd dat wij elkaar gekend hebben.
En weer haalt hij een grapje met mij uit.

Bij de brief,doe ik ook een A 4tje met een aantal foto's van het laatste mosselfeestje samen met hem en M bij mij . 
Afgelopen zondag wanneer de brief allang op de bus is en ik wat foto's in ga scannen van de vakantie in Hongarije van 1997 laat mijn printer mij even in de steek.Het ding leidt even een geheel eigen leven.
Ik check, voordat ik begin met de eerste foto in te scannen voor de zekerheid even mijn lijst met uitstaande printopdrachten.
Er staat niets,helemaal niets geen enkele opdracht om  uit te printen.
Toch spuugt het ding spontaan i.p.v van te scannen wederom de brief uit met de foto's die ik naar de jongens van mijn overleden vriend schreef.

              Tja het leven zit vol verrassingen.

Dat blijkt ook wel uit het feit dat ik afgelopen vrijdag op de hele vroege ochtend weer iemand blij mocht maken.
Ik moet vroeg bloed laten prikken bij de GGD Neem de lift naar beneden en zie daar op het tafeltje in de hal een cd liggen van een Nederlandse zangeres.
Alles wat op het tafeltje ligt is voor de weg of doorgeef ,dus ik stop het ding in mijn tas en spurt mij naar de vampiers.
Ik hoef niet te wachten en ben meteen aan de beurt.Een aardige zuster helpt mij en in een spontane opwelling vraag ik of zij van "Ilse de Lange" houdt. "Oh ja"zegt ze "Dat vindt ik wel leuke muziek.
"Nou dan heb ik een cadeautje voor je"en ik vis de cd uit mijn tas en geef hem aan haar. "Alsjeblieft" zeg ik.
"Meen je dat nou ??" zegt zij  een tikkeltje verbouwereerd."Ja hoor,dat meen ik "zeg ik.
"Krijg je geen spijt ??"vraagt de prikzuster. "Nee hoor" antwoord ik."geen enkele spijt.
"geniet hier maar lekker van en heb een mooi weekeinde "zeg ik wanneer ik met een goed gevoel de deur uit loop en haar sprakeloos achterlaat.

        Tja, het leven zit vol verrassingen...
  
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



               

                VAN DIE LEUKE EN GEKKE DINGEN


Die een glimlach op mijn gezicht toveren en waar ik blij van word.

Dit nu, is de meest diervriendelijke vliegen en muggenmepper die ik ooit gezien heb.

Deze verblijft permanent in Hongarije en is in Holland helaas niet te koop. hihihaha

Dit vriendelijke gezicht daar kan ik niet omheen.
Ik moet er een foto van maken.Hier wordt ik vrolijk van.

Op de achterruit van een Hongaarse auto op de pont naar de andere kant van het Balatonmeer.

De aanloopkat met de deftige naam "Sheila" poseert ook even voor de lens.

Tja wat wil je als je naar de beroemde Nederlandse ontwerpster "Sheila de Vries" bent vernoemd.

Ik ben absoluut geen fan van plastic tafelkleed en nooit geweest ook.Hoewel ??? Met een beetje fantasie en wat fotoshoppen is dit toch wel een mooi plastic kantje.

Waar of niet ?

En dan nog dit.Van de koude grond vers van de pers "Sperciebonenkunst"Zo zie je ze nog maar zelden in de Nederlandse schappen.
Maar ik ben dol op zo'n eigenzinnig boontje.

Ik weet niet wie er dikkere voeten en of benen heeft van de warmte een...

Of ik

Het is pijnlijk en een beetje balen,maar véél water drinken is het advies van dokter G en daar doe ik het mee. Inmiddels is het over.

Wat een opluchting !

Dit is de allermooiste salamander die ik ooit heb gezien. 

Los van het feit dat hij natuurlijk niet echt is, is hij héél leuk om naar te kijken omdat hij in mijn ogen beeldschoon genoemd mag worden. En waar hij hangt? Dat mag ik helaas niet verklappen.

Een antiek Hongaars  hout gestookt oventje. Wat een plaatje nu weer...

De twee elektrische warmhoudpotten zijn voor de "Goulash".

De nieuwe en de oude wereld ontmoeten elkaar.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

En min of meer als afscheid van mijn avontuur,stoken wij bij de buren een levensgroot vuur.

Wij genieten op de berg van de ondergaande zon,een wijntje en wat lekkers. Ik kan het slechter treffen en ben op deze momenten héél dankbaar dat ik dit weer heb mogen meemaken.

Dit is natuurlijk niet helemaal het einde van mijn avontuur is,want de dames hebben zichzelf een reuze geintje beloofd...

De volgende ochtend zijn wij uitgenodigd om bij A te gaan koffie drinken. Gezellie ! denk ik nog wanneer ik opkom, even een klein uurtje in mijn pyjama rond scharrelen om echt wakker te worden.

Maar dan komt A ons halen voor de koffie"even een fleecejack aantrekken"roep ik nog,omdat het een beetje waait en ik nog steeds in de veronderstelling ben dat wij bij haar op het terras een bakkie leut gaan drinken. 

Dan ontdek ik tot mijn grote verbazing dat A de bus al uit de garage heeft en deze voor de deur staat, klaar om weg te rijden !!!

"Wat is dit dan?"vraag ik in m'n onschuld ... "Dit is instappen en wegwezen en op naar de koffie"is het antwoord dat ik krijg van de twee smiechten A en G...

"Jullie denken toch zeker niet dat ik in mijn pyjama en zonder lipstick op ergens zomaar ga zitten om een bakkie buiten de deur te doen he ?!! 

 "Even omkleden ben zo terug"doe ik nog een laatste poging.... "Niets daarvan"zegt A ... die mij  zonder pardon de bus induwt, in mijn pyjama, zonder onderbroek aan met daarover een geleend fleecejack !!

"Ach Joh !!! Daar letten ze hier helemaal niet op !!!?? " lachen de twee  valse dwaallichten A en G

En voor ik het weet zit ik voorin in de bus en zitten G en de man van A achterin en hebben zij alledrie dikke,dikke pret om deze geweldige grap....

Ik sputter tegen, pruil en pruttel hevig want ik ben natuurlijk wel een eersteklas dramaqueen.

En wanneer wij voor het terras van het restaurant stoppen,kan ik het niet nalaten te vragen wanneer ik het raampje naar beneden doe of er hier in de auto ook koffie geserveerd word,want ik verzet geen stap! Ik ga voor geen prijs die auto uit !!!

Dat maakt dat mijn kwelgeesten de dames G&A nog meer daverende lachsalvo's op mij afvuren en mij bijna de auto uittrekken.

Daar sta ik dan met mijn goeie gedrag op het terras van een keurig restaurant,wie had dit nu ooit gedacht??

Er staat een poetsvrouw het terras te vegen en A roept in het Hollands "Kijk Jo,dit is de poetsvrouw en die kijkt er niet eens van op "en vervolgens zegt ze tegen de vrouw die wel opkijkt,maar rustig verder gaat met haar werk.

"Even voorstellen,dit is Jo uit Holland en die gaat in pyjama op slippers,zonder onderbroek en lipstick ,maar wel met een keurig fleecejack aan hier op het terras koffiedrinken"Wat vindt u daar nu van ??? De vrouw die dit uiteraard niet verstaat lacht een beetje schaapachtig en ik ben allang blij dat A dit niet in het Hongaars heeft gezegd."Zie je nu wel dat ze hier nergens op letten"zegt A nog 

nahikkend van de lach. 

Er wordt een tafel voor ons aangeschoven op een schaduwplekje van het terras en wij gaan naar binnen om koffie met taart te bestellen. En inderdaad !!Niemand kijkt hier van op.

De Hongaren letten niet zo op uiterlijk vertoon,maar waar ze dan wel op letten??? daar ben ik nog niet achter. Zelfs de eigenaar van deze tent die even een praatje komt maken aan ons tafeltje wordt nergens warm of koud van haha.

Hier heb ik nu de leeftijd van 65 jaar voor moeten bereiken om dit op papier te kunnen zetten.

Dit is echt de ultieme manier om mij eens flink in het ooitje te nemen dames haha.Missie geslaagd !!

Gelukkig kan ik er achteraf ook wel de lol van inzien en er smakelijk en hartelijk ( en nee niet als een boer met kiespijn) om lachen. 

De koffie smaakt er niet minder om en de taart ook niet.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Afscheid nemen doet altijd een beetje pijn.

30 uur kan ik van tevoren op internet inchecken,dan hoef ik dat niet op de luchthaven te doen.

Dat wil zeggen......als ik in mijn pc thuis kan komen. Ik weet niet wat er mis gaat, maar ik kan op geen enkele wijze contact met mijn digitale thuisfront krijgen. Hoe ik ook goochel en alle gegevens intik. Het wil gewoon niet lukken. Vreemd !!! Totdat A een wereld idee krijgt wanneer ik haar vertel dat ik op de heenweg heb ingecheckt via fb en dat nog uitgeprint heb ook.

Zij wordt onmiddenlijk vrienden met mij en wij zien nu de gegevens van de terugvlucht op mijn privéberichten op fb. 

Die moeten we hebben ! A en ik doen een poging om dit afgedrukt te krijgen maar hoe wij het ook doen. Het lukt wel,maar met de fb pagina erbij.

Wij draaien de boardingpas uit en bellen de KLM even voor alle zekerheid.

Het meisje dat ik aan de lijn krijg,schiet in de lach en zegt dat er niets aan de hand is.Ik kan op deze pas zo de douane door en bij de gate hebben ze altijd reservepassen die ze ter plekke voor je uitdraaien.Kijk ! Dat is mooi.

Daar doe ik het mee. En daar kom ik ook op naar Nederland.

Er zijn geen problemen er zijn slechts uitdagingen.  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

op 29 Juni vlieg ik terug naar Amsterdam vanuit Boedapest nadat wij met zijn drieën met het openbaar vervoer naar de luchthaven gaan.

Met de trein,de Metro en de Bus.Ik geniet weer van elke seconde en probeer zoveel mogelijk nog op te snuiven en op mijn netvlies te zetten. Onderweg zie ik de zonnebloem velden ontwaken en wordt het landschap langzaam maar zeker geel gekleurd..." Nog een weekje" denk ik en dan staan ze in volle bloei.

Ik neem afscheid van mijn dierbare lieve vrienden en bedank hen voor deze geweldige tijd.

Neem afscheid van dit prachtige ruige land met een beetje weemoed en nu al heimwee gevoelens.

Wanneer ik twee dagen thuis ben, krijg ik via de app van een andere vriendin die in de omgeving van Boedapest aan het fietsen is een prachtige foto opgestuurd van de weelderig bloeiende zonnebloemvelden.Toeval bestaat niet.... 

Vaarwel Hongarije........

Köszönjük a szép idót ...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~