EEN GEVLEUGELDE DAG

Gisteren hebben oudste zoon,schonedochter en ik onze gezamenlijke verjaardagen gevierd met een wel héél bijzonder uitje.

Voor oudste zoon bestaat dit uit een workshop vliegen met roofvogels.Op een Valkerij Manege.
Wij, de dames gaan mee als kijkers en doen ons uiterste best om dit allemaal vast te leggen op de gevoelige plaat.

Wij mogen ons tegen 11.00 uur melden en krijgen dan in een groep (na de koffie en thee ) uitleg hoe 

e.e.a. in zijn werk gaat.

Voor mij is dit niet de éérste keer. Tien jaar geleden was ik hier ook en heb ik dit zelf mogen beleven,maar vandaag ben ik hier als toeschouwer om te zien hoe mijn stoere zoon het ervan af brengt.

De valkenier die de workshop met de deelnemers gaat doen legt het allemaal op luchtige en humoristische wijze uit.

                             

                           

En dan is het spannende moment aangebroken om kennis te maken met onze gevederde vrienden. 
Waarvan de meeste op dit moment nog binnen zitten.

Op het terrein zitten een stel ooievaars waarvan er één vrij rondloopt ( Hoe metaforisch nu weer ).

Een mooie grote pelikaan completeert het geheel en het is een koddig gezicht hoe hij daar rondscharrelt en alles onder controle lijkt te houden.

De groep deelnemers loopt langs de hokken om kennis te maken en de kijkers lopen achterlangs om ook vooral maar niets te missen en zoveel mogelijk mee te krijgen van wat de Valkenier verteld.

Op het grasveld zit doodstil een grote roofvogel op een boog. In de eerste instantie heb je hier geen erg in totdat je dichtbij komt en hij zijn veren schudt en zijn kop draait.

Het is een jonge zeearend. Wat een plaatje !!!! Wat een prachtig dier. Gevoelsmatig heb ik iets met deze dieren en wanneer ik het hoge snerpende geluid hoor van hun roep dan krijg ik hetzelfde gevoel dat ik heb als ik in een vliegtuig zit en het toestel los komt van de aarde. 
Het is iets magisch het ontroerd en maakt dat ik mij nederig voel .

Het dier laat zich aan alle kanten gewillig fotograferen en gedraagt zich als een ware filmster op de groene loper.

Wanneer de deelnemers kennis hebben gemaakt met alle andere vogels (waarvan zij straks met een aantal mogen vliegen,) dan zijn ze klaar voor het eerste onderdeel. Het wennen op de handschoen.

Een voor één worden de dieren getoond en bij de valkeniers op de handschoen gezet en dan zijn de deelnemers aan de beurt hetgeen natuurlijk een gezond gevoel van spanning oproept,(tenslotte sta je niet dagelijks met een roofvogel op je arm.) Maar naarmate de tijd vordert gaat de ergste spanning eraf en geniet iedereen van de vogels die nu wel héél dichtbij zijn.

Zoonlief glundert op zijn eigen bescheiden manier,maar ik als moeder zie dat hij geniet en schonedochter ook.
En dit is nu precies de bedoeling van dit bijzondere uitje.

Er zijn diverse roofvogels en er is ook een Oehoe,die hij op de handschoen krijgt. Wat een ogen !! en wat een wimpers !!  Om jaloers op te worden.

                          

                                                         

Ook de jonge zeearend krijgt zoonlief op de handschoen.

Maar het klapstuk van deze dag is natuurlijk de volwassen zeearend... 
Tien jaar geleden was deze net aangekomen en moest hij nog leren zich aan te passen en mocht er nog niet door deelnemers mee gevlogen worden.

Maar... Nu wel !

          

Deze roofvogel staat aan het hoofd van de voedselketen en heeft geen natuurlijke vijanden en dat laat hij merken ook. 
Die blik !! Als je dit dier eenmaal in de ogen hebt gekeken vergeet je dat nooit meer en blijft dat je bij voor de rest van je leven.

Het majestueuze,de trots en de grootsheid van de natuur zit in deze ogen en houding besloten.
Wanneer je hem op de handschoen hebt en hij je aankijkt dan weet je hart dat dit een van de koningen is van het dierenrijk.

De arm wordt hierbij ondersteund met een stok omdat dit dier best wel zwaar is wanneer het een tijdje op de handschoen zit. Geweldig !! Wat een ervaring en belevenis.
Dan is het tijd voor een lekkere lunch met broodjes, een soepje en iets te drinken. Dat gaat er wel in na deze enerverende ochtend want na de lunch is het tijd om te vliegen en te ervaren hoe het voelt, wanneer zo'n vogel op je arm ( met handschoen uiteraard!) land.

Sommige van deze vogels hebben een spanwijdte van dik 2 meter.Ze vliegen aan op de prooi die in de handschoen zit en eten zo hun krop vol om later te verteren. Een roofvogel verspilt geen enkele energie.



                   

                                                                        

 En dan komt de Valkenier met nog een verrassing 

Hij heeft een vale Gier achtergehouden,waar hij alleen mee vliegt, simpelweg omdat Gieren aaseters zijn en in tegenstelling tot Arenden hun prooi niet alleen aanslaan maar ook met de snavel te lijf kunnen gaan is het vliegen met deze opruimer van het dierenrijk een klein beetje gevaarlijk. Dus doet hij dit, héél begrijpelijk liever zelf....

Wat een feestje! En wat hebben deze mensen een heleboel liefde, respect voor en kennis van datgene waar ze mee werken.

Als iedereen met de vogels gevlogen heeft en de deelnemers en vogels moe en voldaan zijn is het tijd om af te sluiten en gaan de klepperende ooievaars hun hok in , worden de roofvogels ook teruggebracht en op hun plek gezet. 
En mogen wij als toeschouwers alsnog even achter bij de hokken kijken. Soort van toegift.Dank dank.
We schudden handjes en bedanken iedereen en stappen met bergen foto's filmpjes en herinneringen in de auto op naar een tussenstop...

Naar de "Theetuin"in E niet ver van mijn woonplaats.Waar we heerlijk aan de verse muntthee gaan en zoon en schonedochter aan de taart. Het is druk, er lopen en zitten veel mensen op deze mooie zondag. En tussen het geroezemoes, heen en weer geloop scharrelen ook nog een aantal kippen van diverse pluimage. Iedereen zit op z,n gemakje van alle lekkers en het mooie weer op deze dag te genieten.Net als wij met z,n drie en een halfje.....
Het gaat gelukkig helemaal goed met de zwangerschap van schonedochter en daar ben ik héél blij mee.
Op tijd stappen wij weer op en gaan op naar het volgende avontuur.
De kinderen hebben als verjaardagscadeautje voor mij een etentje dus een tafeltje gereserveerd bij de houtoven pizzeria in mijn woonplaats. 

Dit wordt een eerste kennismaking voor ons alledrie. En ik ben niet alleen dol op Italiaans eten,maar op bijna alles wat Italiaans is.En natuurlijk het feit dat we buiten kunnen eten,maakt mij alweer helemaal blij.
Volgens mij heb ik ergens ver weg Mediterraanse genen in mij dat kan haast niet anders.
Ik vind buiten eten altijd een feest en wij gaan dan ook voor alles erop en eraan.

Een heerlijk koud biertje ( voor de dorst) een mooie droge witte voor bij het eten en een overheerlijk voor en nagerecht.
Kortom mij kun je naar huis toe rollen...haha...

             

Het is tegen achten als het spul mij afzet. Dit was toch weer zo'n bijzondere dag,daar ga ik nog lang van nagenieten in de wetenschap dat de kinderen ook genoten hebben.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~