HET  " NORMALE " ? LEVEN 

heeft z,n aanvang weer genomen en JA ik ben weer in het gareel.
Ik moest wel even landen hier in de poppenkast, want het is toch altijd weer even wennen als je thuiskomt en dat heeft op mijn leeftijd gewoon even tijd nodig.
Maar ik ben er weer en hoe ! Afgelopen dagen was ik alsmaar moe van het troosteloze weer hier in Holland en het feit dat ik niet lekker naar buiten kan sinds ik aan minimaal  32 graden gewend ben geraakt..Het is gewoon TE nat en TE koud 

Zoals ik al eerder schreef in mijn blogje, heb ik dankzij de lieve en goede zorgen van G & E een wereldvakantie gehad die ik niet licht zal vergeten.

En zij waarschijnlijk ook niet hahaha....

Maar eenmaal thuis is het over met de pret en wordt ik min of meer gedwongen om snel,héél snel  over te gaan tot de "normale?" 

Vriendin M belt mij vrijwel meteen na mijn thuiskomst héél verdrietig op, om mij te vertellen dat onze dierbare doodzieke vriend er op 30 Juni niet meer zal zijn. Hij heeft gekozen voor euthanasie en wil in alle rust deze aarde verlaten.
Wat een moedig besluit ! Vriendin M heeft in alle voorgaande jaren een diepe band met hem opgebouwd,terwijl ik nog wel eens uit zijn leven verdween zo af en toe,maar toch steeds weer terug kwam en dan pakten we de draad gewoon weer op. 
Wij hebben het hier over 35 jaar vriendschap waarin wij  gezamenlijk véél  hebben mee en door gemaakt.
In gedachten ben ik de volgende ochtend bij hem op het door hem zelfgekozen tijdstip.
En weet by heart,by feeling dat hij rustig is overgegaan.

Op mijn verjaardag valt de rouwkaart in de bus en wanneer ik deze open kan ik mijn tranen niet meer bedwingen
"Het is mooi geweest" staat er onder een mooie prent van "de Westertoren" de kerk,waar ik héél dichtbij ben geboren en getogen,waar ik een deel van de eerste maanden van mijn leven heb doorgebracht,simpelweg omdat mijn moeder na mijn geboorte in de kosterij werkte en ze mij altijd meenam en ik in de kinderwagen gestald werd op een rustig plekje in een hoekje van.....
Dit nu,maakt dat ik even stil sta in de tijd en breek. 
Vooral ook omdat wij de allerlaatste keer dat wij elkaar zagen hele gesprekken hebben gevoerd over ons zo geliefde "Amsterdam"waar ook hij zijn roots had.
Bij het afscheid nemen van deze gezellige middag, wisten wij ook allebei stilzwijgend dat dit de laatste keer zou zijn dat wij elkaar in dit leven zouden treffen.

                       "het is mooi geweest"
                              

En dat de rouwkaart tussen de feestkaarten op mijn verjaardag in de brievenbus zit, is geheel in zijn stijl. Hij hield wel van een feestje. 
Ik zie het maar als een eerbetoon aan de tijd dat wij elkaar kenden. Dag vriend.Tot ???................

Ik ga niet naar de crematie een week later,dat kan ik even niet aan.
Wel schrijf ik zijn jongens een brief waarin ik wat herinneringen ophaal en hem bedank voor de tijd dat wij elkaar gekend hebben.
En weer haalt hij een grapje met mij uit.

Bij de brief,doe ik ook een A 4tje met een aantal foto's van het laatste mosselfeestje samen met hem en M bij mij . 
Afgelopen zondag wanneer de brief allang op de bus is en ik wat foto's in ga scannen van de vakantie in Hongarije van 1997 laat mijn printer mij even in de steek.Het ding leidt even een geheel eigen leven.
Ik check, voordat ik begin met de eerste foto in te scannen voor de zekerheid even mijn lijst met uitstaande printopdrachten.
Er staat niets,helemaal niets geen enkele opdracht om  uit te printen.
Toch spuugt het ding spontaan i.p.v van te scannen wederom de brief uit met de foto's die ik naar de jongens van mijn overleden vriend schreef.

              Tja het leven zit vol verrassingen.

Dat blijkt ook wel uit het feit dat ik afgelopen vrijdag op de hele vroege ochtend weer iemand blij mocht maken.
Ik moet vroeg bloed laten prikken bij de GGD Neem de lift naar beneden en zie daar op het tafeltje in de hal een cd liggen van een Nederlandse zangeres.
Alles wat op het tafeltje ligt is voor de weg of doorgeef ,dus ik stop het ding in mijn tas en spurt mij naar de vampiers.
Ik hoef niet te wachten en ben meteen aan de beurt.Een aardige zuster helpt mij en in een spontane opwelling vraag ik of zij van "Ilse de Lange" houdt. "Oh ja"zegt ze "Dat vindt ik wel leuke muziek.
"Nou dan heb ik een cadeautje voor je"en ik vis de cd uit mijn tas en geef hem aan haar. "Alsjeblieft" zeg ik.
"Meen je dat nou ??" zegt zij  een tikkeltje verbouwereerd."Ja hoor,dat meen ik "zeg ik.
"Krijg je geen spijt ??"vraagt de prikzuster. "Nee hoor" antwoord ik."geen enkele spijt.
"geniet hier maar lekker van en heb een mooi weekeinde "zeg ik wanneer ik met een goed gevoel de deur uit loop en haar sprakeloos achterlaat.

        Tja, het leven zit vol verrassingen...
  
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~