WAT EEN !!

hardnekkig VIRUS  is dit zeg ! Ik ben nu 10 dagen onderweg en voel me iets beter,maar echt beter, ben ik nog niet.

Aan de ene kant baal ik hier echt van, maar aan de andere kant geeft het mij ook wel de mogelijkheid om een mega klus aan te pakken.

Ik ben nog ziek, maar net niet ziek genoeg meer om de hele dag in bed door te brengen.
Ik slaap nog wel véél dat wel en mijn hoofd zit bij tijd en wijle nog best vol,maar heb geen koorts meer en het hoesten wordt gelukkig steeds minder.

Ik heb het dit keer toch maar mooi gered zonder tante dokter,antibiotica en prednison.
En ziek het maar gewoon uit. Ik neem alleen voor de nacht 2 paracetamol.En verder keutel ik lekker overdag in mijn eigen energie en in mijn eigen paleisje.En zit ik urenlang achter mijn laptop,om mijn megaklus te klaren. 

Ik ben een aantal dagen geleden begonnen met het overzetten van al mijn blogs in een ander programma, om ze te archiveren. vervolgens zet ik meteen alles over op mijn externe harde schijf opdat ik niets kwijt raak.

Het is héél véél wat ik in de afgelopen 3 jaar heb meegemaakt en geschreven.En dat zou toch jammer zijn wanneer dit verloren zou gaan. 
Want dit belangrijke deel van mijn leven,verhaalt over de terugtocht naar mezelf.

Alle hoogte en dieptepunten, spit ik nog eens door, ik corrigeer en redigeer ze.
Pff, wat een megaklus en wat een transformatie proces. Ik ga wederom door alle lach en huil momenten en laat het dan echt helemaal los.

Niet het doel,maar de reis er naar toe is het belangrijkst.

Er komt een moment,dat ik dit, met de juiste hulp en mensen om mij heen in boekvorm kan uitgeven. 
Dat is wel een grote wens van mij. Enfin,alles op z,n tijd,nu eerst maar uitzieken en mijn energie wijdden aan.....

En dan ??? .....

Ik wens iedereen een mooi weekeinde toe



****************************************

Hoofdstuk 4



                              
                         HET SCHRIJVERSCAFÉ

Dat wordt gehouden aan een lange tafel in een grote nis van het restaurant, biedt ruim plaats aan een flink aantal mensen.

Wij zijn ongeveer met 12 deelnemers en een schrijfcoach.

Waarschijnlijk had ik hier een iets andere voorstelling van, want dit voelt voor mij een beetje als een teleurstelling dus is dit niet waar ik me zo op verheugd had.Maar dat ligt geheel aan mij.

Ik had de indruk dat wij, middels eens aantal trefwoorden ( aangereikt door de schrijfcoach) in rap tempo een kort verhaaltjes mochten schrijven met een aanvang, toewerkend naar een plot met een maximum aantal woorden.
En daarna konden uitwisselen met elkaar.

Waarom ik die indruk had ??? Waarschijnlijk omdat ik in de wandelgangen zoiets had opgevangen door iemand die dat bij het schrijverscafé van zijn keuze (er waren er meer gedurende deze dag) wel had mogen doen.En die daar reuze enthousiast en zéér tevreden over was.

Maar niets is minder waar, wij mogen op de schrijfcoach allerlei vragen afvuren die ons te binnen schieten over allerlei onderwerpen betreffende het schrijven zoals,waar heb je moeite mee? Waar loop je tegenaan gedurende je schrijf proces? enz. Deze vragen worden dan zoveel mogelijk door haar beantwoordt,maar ik merk op dat een aantal mensen niet echt goed aan bod komen.Hetgeen ik persoonlijk jammer vind en mij niet zo snel meer zal doen besluiten de keuze nog eens te laten vallen op...

Ik heb wel goed geluisterd oh ja ! zeker wel en ben tot de conclusie gekomen, dat ik nog niet rijp ben voor en me niet ga koppelen aan een schrijfcoach.
En ik ben niet de enige die er zo over denkt, want de jonge vrouw die naast mij zit voelt en denkt hetzelfde kom ik later achter wanneer we weer naast elkaar zitten, in de grote zaal tijdens
het interview met schrijver, 

                   
                   ABDELKADER BENALI      

             

Wat een gepassioneerd verhalen verteller ! Wat een open, inspirerend en enthousiast interview... Hier geniet ik dubbel en dwars van en ik zit bijna op het puntje van mijn stoel om vooral maar niets te hoeven missen.

De zaal is muisstil wanneer hij vertelt over het boeiende van schrijver zijn.Dat jijzelf je beste inspiratiebron bent en dat je door moet zetten ook al denk je dat het niet lukt. Dat je het kunt !! dat geloven in jezelf je grootste kracht is. 


Hij verhaalt over zijn debuutroman "bruiloft aan zee" 1997 die na een lange en moeizame aanloop gepubliceerd werd.

Hij raakt in vervoering wanneer hij spreekt over de Marokkaanse stad Tanger, over de bijzondere kleurschakeringen van deze oude stad.

En zijn zielverbinding met de schilder  Henry Matisse die hem middels het schilderij dat de cover van zijn boek siert, Tanger laat zien door zijn ogen.

Vrijwel meteen na uitgave word hij genomineerd voor de "libris Literatuur Prijs"die hij in 2003 ook krijgt bij het verschijnen van zijn tweede roman
  
                         "de Langverwachte"

Hij vertelt met veel verve over zijn passie voor het marathon lopen,dat dit voor hem een van de manieren is om zijn hoofd leeg te maken.

Hij vertelt met warmte en liefde over zijn dochtertje en zijn vrouw.Kortom de hele zaal (incluis mijzelf ) hangen aan zijn lippen.
Wat een gepassioneerd en bevlogen mens.

De tijd is om.

Maar gelukkig mogen er na het interview vragen vanuit de zaal gesteld worden.Hier wordt gretig gebruik van gemaakt.

De techniek staat in deze ook weer voor niets. 
Er is een soort van zachte grote schuimrubberen dobbelsteen die naar de vrager in de zaal wordt gegooid, daarin zit een microfoontje en zo kan iedereen alles horen wat er gevraagd en gezegd wordt.Héél handig!

Na het vragenrondje, worden er een aantal gesigneerde boeken verloot onder de mensen die een foto hebben ingestuurd van hun schrijfplek. 
Mijn buurvrouw rechts van mij veert enthousiast op en roept "Ik heb' m..ik heb 'm ik heb een boek gewonnen"! En terwijl ze ( haar rugzak achterlatend) richting het podium loopt roept ze wanhopig omkijkend naar mij "ik ben mijn armband kwijt ohhh ?! en deze is me zo dierbaar !!??"

De meneer naast haar en ik duiken elk onder een stoel.En ja hoor!! daar ligt het kleinood.
En terwijl de zaal leegloopt pak ik de rugzak ,loop naar het podium steek de armband in de lucht en zet haar rugzak op het podium neer. 
"Ohhh wat lief !! Dank je wel en ook nog mijn rugzak??!!" zegt ze. 

Ik denk kleine moeite groot plezier.

Wanneer ik de trap op loop richting uitgang zaal, loopt de schrijver mij voorbij.Ik hou hem staande en vraag of ik hem een hand mag geven en complimenteer hem met het feit dat hij zo'n gepassioneerde verhalenverteller is.

Wanneer hij niet veel later achter zijn boekenstand (met een stralende glimlach) zijn pennenvruchten staat te signeren. wacht ik tot de ergste drukte voorbij is en koop twee boeken.
Een voor MIJN marathonloper en een voor mijn keukenprinses.
Hij signeert ze beiden en zet er voor allebei een kleine persoonlijke noot in.

Dan wordt het tijd om naar huis te gaan,hoewel het programma nog niet helemaal afgelopen is.

Voor de liefhebber, komt er nog een half uurtje cabaret met de tekst "schrijven is emotie".
Maar ik pas en ben verstandig. 
Ik heb genoeg indrukken op gedaan om vandaag met een vol hoofd en een goed gevoel huiswaarts te keren.

Zo'n evenement is zeker voor herhaling vatbaar.



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

                                               EEN HEEL RAAR

en besmettelijk griep/virus, gooit roet in het eten voor wat betreft het schrijven van mijn deel 4 over mijn belevenissen op het schrijvers event.

Afgelopen woensdag train ik in het zwembad, ga nog even lekker de sauna in en zwem nog wat baantjes.
Ik heb nog energie over, dus ik ga na mijn zwemavontuur rustig nog even voor een hele week foerageren.Ik vind het nu eenmaal prettig wanneer ik genoeg van alles in huis heb voor 
"you never know"

En donderdagochtend heb ik om 9.30 uur een afspraak met de tandarts voor het aanmeten van een nieuwe brug. Een echte dit keer ! Weg met de noodbrug ( waar ik alweer de achterste kies van afgebeten heb !!)

Ik zet uit voorzorg woensdag in de vooravond nog even mijn vorstscherm op de voorruit van heliosje, want in de nacht vriest het en dan hoef ik niet zoveel te krabben en kan ik op mijn gemak richting tandarts rijden.

Mooi niet dus !!! Ik ga bijtijds naar bed, ben wel moe van alle inspanning,maar let verder nergens op.
Om 7.30 uur gaat mijn mobiele wekker en zwengel ik mijn benen over de rand van het bed.

Dan gebeurt het ! Ik wordt warm en koud tegelijk en voel dat ik moet overgeven. Ik ren naar de gootsteen in de keuken en red dit nog net.
Met grote golven komt mijn maaltijd van de avond daarvoor eruit en voel ik me alsof ik met een moker ben geslagen.

Terwijl ik de gootsteen opruim en schoonmaak, heb ik een gevoel in mijn benen alsof het kachelpijpen zijn. Ik pak een plastic teiltje uit mijn voorraadkast en geef dit op een handdoek voor alle zekerheid een plekje naast mijn bed.
Zet mijn computer aan en meld me ziek bij de tandartspraktijk.

Normaal gesproken zou ik hier vreselijk van balen ( ik heb zo lang uitgekeken naar deze afspraak) maar ik word met de seconde zieker en heb even geen tijd om verder iets te voelen of iets ergens van te vinden .
Ik doe nog een poging en maak mijn ochtend thee van half uitgeperste citroen,honing en warm water.
De warme drank doet me goed. maar niet lang!

Nadat ik de tandarts (geheel tegen mijn principes) heb afgezegd en de warme thee vlakbij mij teiltje op de rand van het bed drink. Ben ik achteraf reuze blij dat ik daar zit ,want nadat ik de laatste slok heb genomen, komt ook dit keer alles eruit 
( ditmaal in het teiltje) Jawel! En gelukkig niet over de tandarts heen.Moet er niet aan denken jakkes!

Ik voel me goed beroerd en met de minuut wordt het heviger. Zelfs een glas gewoon water houd ik niet binnen. Ik heb het benauwd en moet verschrikkelijk hoesten terwijl ik overgeef, da's geen goed teken....

Ik spoel mijn mond en het teiltje en duik mijn bed weer in, waar ik in een diepe slaap val. Met hoge koorts word ik wakker m,n pyjama is kletsnat van het transpiratie vocht. Nee Jo ! Dit is niet goed.

En als ik later van iemand hoor dat het besmettelijk is

en het wel een week duurt, baal ik zo mogelijk nog meer en voel ik me verplicht dit te melden aan alle lieverds waar ik voor het komend weekeinde afspraken mee heb.
Ik wil niet op m,n geweten hebben, dat ook zij dit dankzij een bezoek of contact met mij  ook moeten ondergaan, want het is geen pretje dat kan ik u verzekeren.

Ik verslaap de hele donderdag en nacht en wordt pas vrijdagochtend tegen 10 uur weer wakker.

Ik moet het rustig aan doen, dat voel ik, maar ik wil wel even onder de douche en in een schoon bed liggen, na al dat gezweet. Er staat nog een flinke afwas vanaf woensdag avond.Ik werk alles zoveel mogelijk weg. Haal nog een zwabber over de vloer en hou het dan voor gezien.
Neem 2 paracetamol en kruip weer onder de wol en ben gewoon weer 3 uur onder zeil.

Dat ga ik nu ook doen, gewoon uitzieken in bed en uit bed... en dit keer maar niet stoksjokken op zondag... Dat zit er gewoon niet in ...

Ik hou me koest en ben gewoon even buiten dienst.

Tot later ....... 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hoofdstuk 3




              ER IS VEEL BELANGSTELLING

voor de sessie van Nicole Nijhuis over het verzorgen van je eigen opmaak.
De kleine zaal zit bomvol en iedereen luistert aandachtig naar wat deze dame te vertellen heeft.

Dat zij terzake kundig is dat is wel duidelijk. We krijgen allemaal een  boekje met daarin de technische gegevens van het programma "In Design" dat je kunt downloaden voor korte tijd en kunt kopen voor altijd.

Ik kan het ( ook al gaat het wat snel) aardig volgen. En de plaatjes uitleg in het boekje werkt daar zeker aan mee.

Het inspireert mij in ieder geval om al mijn blogs maar eens in Word te gaan overzetten en ze vervolgens ook op mijn losse harde schijf een plekje te geven...

Dat is een behoorlijke puist werk.Maar ik heb alle tijd en ( nu vierkante ogen )
Gisteren mijn avonturen op Ecolonie helemaal overgezet en vandaag ben ik tot 1-1-2013 gekomen met Josephientje op de Veluwe.

Alleen al van Ecolonie heb ik 134 pagina's, dat zijn 38031 woorden overgezet....en gecorrigeerd.
Tja ik moet er iets voor over hebben. Ik ga voor zekerheid, want het zou toch zonde zijn als al mijn schrijventjes ergens in het luchtledige blijven hangen of gewoon door een technische storing of wat dan ook zo maar in het niets verdwijnen.

Wanneer ik dit doe, betekent het ook (omdat ik gelijktijdig  herlees en corrigeer) dat ik nogmaals door al mijn avonturen heen ga.
Door alle rollercoasters, alle verdrietige,spannende maar ook liefdevolle en hartverwarmende momenten, de wondertjes en grote (ver) wonder momenten.En tevreden terug kan kijken op alle lessen die ik in de afgelopen jaren heb geleerd.

Dat valt soms niet mee, maar ik doe het met plezier en merk al lezende op,dat mijn schrijf stijl in de loop van de jaren is veranderd en verbeterd en dat is natuurlijk helemaal leuk.
Hoogdravend literair hoeft het niet te zijn of te worden. Het gaat mij hoofdzakelijk om de lol van het schrijven en de lol van het gelezen worden.

Terugkomend op bovenstaande sessie denk ik, dat ik ook daar weer veel van heb opgestoken en dit zeker meeneem de toekomst in.

Deze jonge vrouw doet dit werk dagelijks,dat merk je aan de manier waarop ze gemakkelijk door het programma stuurt en met alle tekens,begrippen en icoontjes etc. omgaat. Zij maakt niet alleen boeken, maar maakt o.a ook proefschriften op.

Erg leuk om ook hier eens aan te mogen snuffelen. Goede keuze gemaakt Jo !

Veel te snel afgelopen naar mijn zin is het opeens tijd voor de lunch.
Daar ben ik eigenlijk ook best wel aan toe moet ik eerlijkheidshalve bekennen.

Wanneer ik het nog redelijk rustige restaurant in loop wacht mij de volgende verassing van vandaag
Ik kijk mijn ogen uit ! Wat ziet dit er allemaal esthetisch, goed verzorgd en smakelijk uit.

Er is een salade bar met allerlei lekkere rauwkost.mooie bamboe schaaltjes om het in te doen en houten vorkjes erbij. 
Er zijn diverse watertaps met kruiden en of verse vruchten erin.

Op de lange tafels staan glazen gevuld met jus 
d,orange en hele grote schalen met een overvloed aan broodjes, harde en zachte, bruine en witte, met heerlijk beleg erop. 

En dan heb je nog de keuze om een warme en vers gebakken Croque monsieur te eten.

           
             Wat een luxe,overvloed en weelde. 

Langs de kant van het restaurant staan diverse kraampjes met boeken,boekenleggers en van die schattige opschrijfboekjes...er ligt folder materiaal om een cursus schrijven te gaan doen. En er is ook een stand van een uitgeverij.

Daar ga ik straks maar even op af.

Na de lunch heb ik geboekt voor het schrijfcafé.

Ook boeiend en spannend denk ik ....

wordt vervolgd: 

Hoofdstuk 2




                    NA DE KOFFIE PAUZE


Begint mijn eerste sessie bij Ans Slangen.
Zij is schrijfster en communicatie-adviseur, genomineerd voor de Best of Blogs Award en geeft een lezing over hoe je van je blog een boek kunt maken.

En, dit zijn nu precies de dingen die ik weten wil,vooral omdat ik stiekem dat plan ook heb opgevat.

Zij is eind vorige eeuw begonnen met het schrijven van een blog en als ik goed geluisterd heb en het goed heb begrepen. Kwam de Volkskrant met het idee om dit digitaal te gaan opzetten en Ans net bevallen van een dochtertje die de prachtige naam Esther kreeg en geboren is met het down syndroom vond hierin een goede uitlaatklep om haar geluk,maar ook haar zorgen en verdriet op deze manier digitaal te uiten en van zich af te schrijven.

Later werden haar stukjes in de Volkskrant gepubliceerd en nog later is het tot een boek verwerkt.

Ik luister geboeid naar haar heldere vertelling. En kan me niet of nauwelijks voorstellen dat er mensen zijn die met hun hoofd in jouw kinderwagen gaan hangen om vervolgens te roepen "Goh wat vreselijk voor je  dat het een mongooltje is !!??"

In mijn simpele optiek, is dat het MENSDOM ten voeten uit.
Natuurlijk weet ik dat niet ieder mens dit doet,maar het zal je maar gebeuren als moeder van een prachtige dochter. 
En dan de bureaucratie hier in dit land, waar je tegenaan loopt. Ronduit vreselijk en bespottelijk !! Fijn dat er voorzieningen zijn.Maar dat je tegen haast on afbreekbare muren aanloopt ??? Verschrikkelijk ! Dat kost bergen energie,die elke moeder liever met haar kind doorbrengt lijkt mij. 


Ik heb juist een hele speciale band met kinderen met het down syndroom en kan me bijvoorbeeld Sjoerd ( toen nog Sjoerdje) héél goed herinneren.

Ieder jaar was het weer een feest om hem om te toveren tot DE zwarte piet van de intocht van Sinterklaas.

Hij weet trouwens feilloos de publiciteit op te zoeken en daar zijn voordeel mee te doen. Onlangs zag ik hem nog bij Johny de Mol op tv en volgens mij was hij deeply in love en heeft hij dikke verkering met een meisje dat ook het syndroom van Down heeft.

Sjoerd z'n moeder ken ik ook en ik kan me haar zo voor de geest halen. Ook zo'n moedige vrouw en net zo'n bijzonder en weerbaar mens als Ans Slangen.

Ik heb geboeid naar haar zitten luisteren gedurende de tijd die wij hadden. Helaas heb ik haar niet de hand kunnen schudden en kunnen bedanken.Maar lang leve de techniek! Dit heb ik in een privé berichtje gedaan.

Deze open lezing, heeft mij nu net dat laatste zetje gegeven om het WEL te doen en te kijken of ik mijn blogs ook om kan zetten tot een boek.
Goede keuze Jo voor deze lezing. Dank mevrouw Slangen.

Inmiddels ben ik aan de slag gegaan om alles over te zetten in Word en veilig te stellen, opdat niets van wat ik in de loop der jaren heb geschreven verloren gaat.
Het is een aardige klus. Maar ook die ga ik klaren!

Soms voeg ik er nog iets aan toe en soms haal ik er regels af. Ik corrigeer en zo. Ik heb nog een aardige puist werk liggen. Aan de slag dus !

Maar nu eerst door naar podium 9 voor een lezing van Nicole Nijhuis over het verzorgen van je eigen opmaak. Lijkt me ook

reuze interessant. 


Wordt vervolgd:

Hoofdstuk 1




            MIJN HOOFD VOELT ALS EEN

                         SNELKOOKPAN

Waar de druk vanaf moet en wel nu ! Hoe dat komt ?? Dat ga ik hier verwoorden.

Eind vorig jaar kreeg ik een tip van lieve en meedenkende vriendin.
"Jo ? Er is een schrijversdag georganiseerd op 16 januari 2016 in het Spant hier in Bussum dat lijkt me nu echt iets voor jou " zegt zij.

Interessant denk ik, temeer omdat ik aangegeven heb mijn blogs, die ik al 3 jaar met véél plezier schrijf ooit in boekvorm te willen gieten.En wie weet kan ik van deze dag een heleboel opsteken en veel kennis en nieuwe ideeën mee naar huis nemen om er eens mee te spelen en er misschien iets mee te gaan doen.

Ik wuif  bijna onmiddellijk al mijn zelf opgeworpen bezwaren weg.(Ook de hap uit m,n begroting) en schrijf in voor deze lange en voor mij spannende dag.

Krijg mijn entréé bewijs via de mail ( handig!) en zie dat elke deelnemer een keuze mag maken (uit meerdere aangeboden activiteiten) een keuze voor 3 sessies/workshops.

Dit is in mijn geval niet zo héél erg moeilijk er is genoeg wat mij boeit en aanspreekt.Maar ik hou me bij mijn thema.

1) Van bloggen tot boek
2) Verzorg je eigen opmaak  en tot slot ga ik voor 3) Schrijfcafé.

Deze 3 sessies zijn over de gehele dag verdeeld en telkens op een andere locatie binnen het gebouw.

Om 8.30 gaat de zaal open en is er ontvangst met koffie/thee en iets lekkers.
Om 9.15 start het officiële gedeelte  vanuit de grote zaal.

Deze dag duurt inclusief lunch tot 17.00 uur.
Dat alleen al is een behoorlijke uitdaging voor mij,want het is natuurlijk een lange dag en voor mij een lange zit,maar.....

Ik ga ervoor! 

Hoewel? er heeft zich de afgelopen dagen toch wel een gezonde spanning opgebouwd bij mij en ik moet héél eerlijk bekennen dat ik de nacht van 15 op 16 slecht slaap. Dit is mijn eerste grote evenement in hele lange tijd,waar ik weer helemaal alleen op afstap.

En natuurlijk ben ik ruimschoots op tijd.En natuurlijk valt het mee met de weersomstandigheden.En natuurlijk is er ruim voldoende parkeergelegenheid.

Dus..... wanneer ik over de rode loper naar binnen schrijd ??!! en bij de garderobe mijn jas afgeef en in de restaurantzaal aan de moderne bar een cappuccino bestel, valt de spanning weg en kijk ik met open blik in de rondte,waar iedereen langzaam binnendruppelt. 

Bijna onmiddellijk valt mijn oog op de twee kwebbelende parkieten, die op een King size papegaaienstang zitten voor het grote raam van de keuken met uitzicht op de ingang,elke bezoeker die langskomt wordt scherp in de gaten houden.

                Big bird is watching you haha
                             spirituele betekenis Parkiet - Hoge moraal en consequent zijn. 


Ik neem plaats aan een lange tafel en geniet van alles wat ik zie. Ik ben bij mijn weten nog nooit in het Spant geweest.

Dus is er,
( los van alle binnenkomende deelnemers) voor mij nog héél véél te zien en te ontdekken. 
Wat een prachtig gebouw met een mooie en luxe uitstraling.En dat zo dichtbij!..
Ik neem meteen een brochure mee van alle activiteiten van dit seizoen,want ik wil hier zeker (in het kader van genieten) vaker naar toe.

Het deelnemers aantal stijgt gestaag tot ik denk wel 200.
Inmiddels heb ik kennis gemaakt met twee andere dames die hier ook aan deelnemen,de een komt helemaal uit Nijmegen en de ander uit Tilburg.Zij zijn allebei bezig een boek te schrijven.
Ik luister met gespitste oren en volle aandacht,wie weet wat er voor mij op dit gebied nog is weggelegd ? 
Er gist namelijk al een poosje een opzetje voor een kinderboek op mijn plank .

Om 9.15 gaat de gong en worden wij allemaal verzocht ons naar de grote zaal te begeven, daar vindt de opening van dit schrijversevent plaats. 
met als thema "Je grootste inspirator ben jezelf ".

Daar ben ik het helemaal mee eens. Het is vaak een kwestie van gewoon DOEN...

Voor mij is dit blog in 2012 uit noodzaak geboren om contact te houden met de buitenwereld op de terugreis naar mezelf.
En ik ben maar wat blij dat ik eraan begonnen ben 
Schrijven is voor mij plezier, en soms is het een gevecht een uitdaging, maar tot nu toe ben ik daar steeds uitgekomen en heb ik nog véél te verhalen.

Ik ervaar schrijven als praten met mezelf, voor mij is het geen eenzame bezigheid ( hoewel je het natuurlijk wel alleen doet ) maar ik heb geen enkele moeite met werken in de stilte.

Er is altijd wel iets dat zich aandient tijdens het leven dat de moeite waard is om het op te schrijven en of te vertellen. Het hoeft voor mij geen hoogdravende literatuur te zijn. Het wordt gelezen in een aantal delen van de wereld door mensen die door mijn woorden worden (aan)geraakt.

Daar word ik intens blij van.

Wordt vervolgd:


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                     IK STAAR NAAR EEN WIT VLAK

En vraag me (na een best wel bezige week) af wat ik nu ga schrijven.
Op dit moment schieten mij allerlei dingen te binnen,waar ik het over zou kunnen hebben,maar het vloeit even niet uit mijn pc.

Nu moet ik ook zo weer weg dus ,ik ga deze paar zinnetjes gewoon loslaten. En ga doen wat ik afgesproken heb te doen en wie weet? Als ik terug ben van weggeweest...dan vloeit het vast weer. En heeft u weer wat leesvoer.


Ik zou zeggen "tot later...."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

                                        WAT ZIJN WIJ MEISJES

toch vreemde wezens en wat moeten wij op deze aardse reis toch véél leren om tot onze werkelijke kern te komen.

Ik ben woensdag in het zwembad om te trainen en er zwemt in ons groepje een dame met een hele lieve en zachte uitstraling.Zij heeft iets ingetogens en sereens en dat raakt mij.

Zij heeft een paar schattige oorbelletjes in ( voor zover ik dat dan kan zien zonder bril he?) alle kleuren van de regenboog schitteren voor mijn ogen. Niet TE maar in eenvoud prachtig ,ze passen bij haar zeker wat kleur betreft en het lijkt wel alsof de oorbelletjes willen zeggen,dat zij in tegenstelling tot wat de buitenkant doet vermoeden, van binnen eigenlijk een héél kleurrijk persoontje is.

Nu geef ik graag complimentjes als ik iets echt leuk en of mooi vind.Dat maakt mensen blij en het kost niets. En ikzelf word hier ook altijd een beetje blij van. Dus zeg ik spontaan "Mevrouw, wat heeft u een schattige oorbelletjes in !"

Waarop ik vervolgens op verontschuldigende toon beantwoord word met een "Dank je wel, wat lief dat je dat zegt. Maar het zijn maar hele goedkope oorbelletjes hoor en ze zijn dus niet zoveel waard,niemendalletjes dus".

Ik kijk haar lichtelijk verwonderd en verbaasd aan.
En vraag haar ( gewoon omdat ik het niet laten kan ,noem het maar nieuwsgierigheid ) waarom ze dat zegt ? 

Dat ontkracht het spontaan gegeven compliment en verteld intussen aan mij een heleboel over haar. 

Enigszins in verwarring gebracht corrigeert ze zichzelf. en zegt "Tja dat snap ik eigenlijk ook niet?? Waarom ik dit doe?? Raar he ?? "en ik zie dat ze nadenkt.

"Het is gewoon een kwestie van ontvangen,meer niet"zeg ik tegen haar en besef wel degelijk op dat moment ,dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan.
Ik leg haar uit, dat ook ik heb moeten leren ontvangen en dat mijn leven daardoor veel rijker is geworden in alle opzichten.

Ik vertel haar, wanneer de les is afgelopen en zij naast mij komt staan in het ondiepe water,dat het zo jammer is,dat velen van ons niet of nauwelijks is bijgebracht dat wij een gevoel van EIGEN waarde mogen hebben en dat,dat niets,maar dan ook niets met welke vorm van egoïsme heeft te maken.
Maar dat wij juist daardoor leren om op ons zelf te vertrouwen,in plaats van ons afhankelijk op te stellen naar hetgeen de ander doet of zegt.En ons constant kleiner  maken en voordoen dan dat wij zijn.

Waarom zijn wij vrouwen in het algemeen toch zo bang voor onze grootsheid ? 
Is het onze generatie vrouwen? Staan de jongere vrouwen vandaag de dag wel meer in hun kracht en in hun licht ?

Na het afschuwelijke gebeuren in de Duitse stad Keulen tijdens de viering van oud en nieuw,ben ik hier van overtuigd.
Zij hebben de moed en de durf gehad aangifte te doen van dit vreselijke misbruik.
Hoeveel vrouwen van onze leeftijd is hetzelfde overkomen en hebben vanuit een laag gevoel van eigenwaarde en de kritiek van anderen ( het zal je eigen schuld wel zijn ! Je zult die mannen wel hebben uitgedaagd ! ) zichzelf niet vertrouwd en daarop geen aangifte gedaan. Ik ken ze en ik ken er aardig wat.
Ik ben trots op deze jonge vrouwen die voor zichzelf durven opkomen en dit niet pikken. Uit zelf respect !

De mevrouw van de oorbelletjes,heeft veel om over na te denken, zij is aangeraakt en aangedaan op een positieve manier en een beetje dichter bij zichzelf gekomen.
Zij zegt mij een beetje nadenkend en verstrooid gedag. 
Maar ik weet zeker,dat zij het eerstvolgende complimentje dat zij krijgt gewoon ( ook al is het misschien een beetje eng de eerste keer) zonder tekst en uitleg in ontvangst gaat nemen. Chapeau!
lieve dame. 

 Mooie vrijdag allemaal

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                                                     DIK TEVREDEN

                                         DE CEMSTO

                                                           

                                 DE WITTE TORNADO

En schoonmaakbedrijf "opgeruimd staat netjes "

Zijn lichtelijk uitgevloerd en tijdelijk buiten dienst.


Maar voorlopig !


De kerstboom is afgetuigd ( vind ik toch zo'n raar woord !) en alles netjes ingepakt voor de volgende kerstmis aan het einde van dit jaar.
Alle kerstspulletjes weggehaald en alles wat er stond,staat weer op z,n oude plekje.

Alles opgepoetst en afgestoft,gesopt en gezeept.
Oude bloemen weggegooid ( morgen even vervangen door nieuwe ) 
De vloeren gedaan, gezogen en gedweild ( dat laatste was in tijden niet gebeurd ) 
En NU ??!! Glimt alles me tegemoet en ben ik

                        met het eindresultaat


Ik ben ook dik tevreden met het feit,dat ik gisteren om 12.20 uur bij de tandarts terecht kon voor het plakken van mijn noodbrug.
Die zit er weer in en moet nog even dienst doen. Hij heeft er keurig weer een hele brug van weten te maken en ( volgens mij ) met twee componentenlijm tegen mijn bovenkaak aangeplakt...zit weer als gegoten... Ik heb weer iets meer kauwvlak. En straks ga ik eindelijk voor een echte brug.

Door tussenkomst van dit ongemak, besloot ik gisteren dan maar niet meer naar het zwembad te gaan,dat werd zo'n gehaast. Maar morgen ga ik wel. Mijn tas staat al gepakt.

Ik ga nu de rustmodus in.... en geniet volop van mijn twee lampen. Die nu weer i.p.v de kerstboom op hun eigen plekje staan....

Mooie avond allemaal .....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~