CATEGORIE WAAR GEBEURD
Ik heb vandaag bezoek gehad, van twee ontzettende lieverds.De ene lieverd,daar heb ik wat frequenter contact mee gelukkig..
Maar de andere lieverd ben ik 17 jaar geleden zo ongeveer uit het oog verloren.Tja....
Soms moet je gewoon in je eigen leven, je eigen ding doen.
Maar nooit uit het oog uit het hart.
Zo werkt dat bij mij niet en ook niet bij mijn echte vrienden.
Wanneer zij beide de gang oplopen van de derde verdieping in het appartementen complex.De gang waar ik woon, wist ik het meteen !
Er bestaat gewoon geen tijd ! There is no such thing as time, there is NO time.....
17 jaren vallen gewoon weg... zomaar weg ! En het voelt alsof je elkaar gisteren nog gezien hebt.
Wat een feest van zielsherkenning en hereniging.
Groepshug !!!!
Ik kan alleen maar uitroepen "Ohhhhh wat zie jij er geweldig uit !!! Zij is tien jaar ouder dan ik en ziet er prachtig uit.. dat was toen ook al.. Ik teken ervoor om er ook zo uit te zien op haar leeftijd! Wat een prachtig vrouwmens,wat een mooie ziel, wat een uitstraling maar vooral ook wat een levenslust !
Toen wij nog regelmatig contact hadden, vroeg men altijd al of wij zusters waren. Wij hebben allebei dat donkere en pittige,die uitstraling en die levenslust.Dus men dacht gewoon, die twee horen bij elkaar! Wij zijn allebei levendig en duidelijk aanwezige types.Maar biologisch geen familie.
Spiritueel? Dat is echter een héél andere zaak.
Ergens in een ver verleden hebben wij elkaar ontmoet op een klein kasteel in ons land.
Daar werden toen een aantal workshops gegeven en verzorgd door een diverse mensen.
Zij, kunstenares,zangeres en cabaretière zong spontaan op de trilling, de vibratie van mijn ziel.
Wat een ervaring !! wat een bijzondere belevenis.
Ik ga hier niet verder over uitweiden,want daar wil ik met mijn verhaal helemaal niet naartoe.
Waar ik wel naartoe wil is, dat er aan het einde van alle workshops een "Bonte avond" volgde, een afsluiting van een aantal intensieve dagen met iets van luchthartigheid.Met een grap en een grol.
Zo zouden deze dagen moeten eindigen.
"Doe je ook mee Jo? "werd er aan mij gevraagd..
"Dacht het niet ! "Riep ik in lichtelijk getergd uit,want ik heb een grote mond en oh zo,n klein hartje en aan belangstelling geen gebrek.Dus ik hoef niet zo nodig in het voetlicht te staan...
Maar een aantal mensen bleven maar aan mijn hoofd zeuren.
Toen kwam ik deze wonderbaarlijke vrouw tegen die zei "Hee ??Waarom doe jij nou niet mee ???
Ik geef haar de reden op en zij schrijft iets op een A4tje en duwt mij de volgende tekst onder mijn neus.
Die ik, toegegeven eigenlijk best wel komisch en toepasselijk vind.
Langzaam.héél langzaam laat ik mij toch overhalen om dit stuk op deze avond voor te dragen.
En dan moeten er wel snel een aantal dingen geregeld worden.
Ik moet een plekje krijgen in de programma aankondiging en moet op de de scharrel en bedel toer voor een passende outfit en uiteraard hoort daar ook het best passende schoeisel bij.
In rap tempo heb ik alles in kannen en kruiken en
kan ik gaan oefenen voor de generale repetitie.
Op de aankondiging staat dat ik voor ga lezen uit eigen werk en niemand,maar dan ook niemand kan bevroeden wat hier achter schuilt. Vele mensen hoor ik in de wandelgangen fluisteren "Jo doet ook mee! Zij leest voor uit eigen werk !! Nou neem dan maar een volle doos tissues mee of een flinke pak zakdoeken! "
Ik gniffel als ik het gefluister hoor en trek mij terug met tekst en alles wat ik bij elkaar heb gesprokkeld voor mijn outfit.
Ik word met de minuut zenuwachtiger voor mijn optreden en mijn grote doorbraak.
Maar een goede voorbereiding is het halve werk en een slimme meid is gewoon goed voorbereid. Zo ook ik ! Ik hijs mij in een iets te strakke geleende legging,met tijgerprint! Ik doe hierop een kingsize T shirt aan en knoop hierover op mijn heupen een gehaakte omslagdoek.Alles natuurlijk op kleur !
Als klap op de vuurpijl heb ik van iemand een paar heuse tijger poten pantoffels kunnen lenen
( ook KING size). Ik toupeer mijn krullenbol en strik daarin een voile sjaal, uiteraard ook met een tijgerprint.
Valse wimpers, een dikke laag pancake en rouge en uiteraard een knalrode lipstick complementeren het geheel.
Ik ben helemaal klaar voor de buhne en voor mijn optreden.!!
Dan, sta ik plotseling helemaal alleen op het toneel en doe met verve en warme wangen mijn voordracht.
Plotseling krijg ik tijdens de helft van mijn optreden verschrikkelijke afschuwelijke helse pijnen in mijn buik !!
Ik probeer te redden wat er te redden valt, want dit is beslist geen grapje. Het zijn zulke vreselijke pijnen,dat ik tussen de regels door vraag of iemand alsjeblieft het alarmnummer kan bellen?
Een hilarisch en oorverdovend gelach stijgt op uit de zaal en ik heb dit keer alle succes van de wereld! Ik heb de lachers op mijn hand. Het publiek is uitzinnig als ik vraag of iemand mij misschien met spoed naar het ziekenhuis kan brengen. Er wordt druk geapplaudisseerd. Ik ben DE hit van de avond en val bij de laatste zin bijna flauw van de pijn... Dan valt, voor mij het doek.
Ik strompel naar de hal en ga op een bank liggen om deze vreselijke pijnen te onderdrukken.
Er komt er iemand voorbij die kennelijk de ernst van de situatie in de gaten heeft en ik wordt in een particuliere auto gepropt en vervoerd naar de dichtstbijzijnde kliniek.
Nederlands beste,wat zeg ik ? Allerbeste brandwondenziekenhuis in Beverwijk.
Dit is het enige hospitaal in de buurt. Daar word ik in mijn toneeloutfit op een brancard gehesen en met een fris krakend ziekenhuis-laken bedekt,met uitzondering van mijn teveel getoupeerde krullenbol met tijgerprintstrik en mijn tijgerpotenpantoffels!!
Die wel héél erg nadrukkelijk uitsteken.....
Na nog een paar flinke pijnscheuten die voor mij erger voelden dan de weeën van een bevalling.
Zie ik opeens vanuit mijn ooghoeken een paar dure leren brogues de hoek om schuiven en aan zijn witte jas herken ik de dokter.
De dokter kijkt enorm verbaasd van mijn pantoffels naar mijn krullenbol en weer terug.
en stel mij zijn eerste vraag "Drinkt U ??"
Ik antwoord" Ik drink wel een wijntje,maar vanavond heb ik niets gedronken, want ik had net een optreden of denkt U soms dat ik er elke dag zo uitzie ? Ik beschrijf hem de bonte avond en de symptomen waarvoor ik op de brancard lig.
"Bent U zwanger ? " is zijn volgende vraag.
Ik antwoord verbaasd "Dokter ?! Als ik zwanger ben ? Dan kom ik in het "Guinness book of records".
Ik ben al jaren geleden gesteriliseerd en het hele hotel is gesloopt. Dus uitgesloten !!!No way !!
Hij vertrouwt mijn pantoffels en mijn krullenbol voor geen cent,dus gaat toch een zwangerschapstest doen !!!???
Wat jij wil,denk ik op dat moment. Mij kan het even allemaal niets meer schelen... als die vreselijke onverdraaglijke pijn maar weg gaat!!
"Ik ga toch even wat foto's van de buik laten maken"zegt de studiebol en luttele minuten later word ik de lift in geschoven met twee warme liefdevolle verpleegsters aan mijn zijde."Ach" zegt de een"Ik heb toch zo met u te doen.En de andere knikt instemmend.
Ik antwoord uitgeput"Goede tijden slechte tijden is hier een wel héél slap aftreksel van want mijn oudste kind ligt ook nog in coma"..
Dan beginnen spontaan de tranen te stromen en moet ik met luide snikken van de pijn en van alle stress huilen !!!
Gelukkig word ik getroost door twee lieve verpleegsters met een groot hart voor hun vak.
Dat maakt dat ik mij langzaamaan rustiger ga voelen en als de foto's na een poosje uitwijzen dat ik een aanval van nierstenen en een darmkoliek heb.
Begrijpt de dokter eindelijk en ik ook waar die onverdraaglijke pijn vandaan komt.
Ik word met een recept naar de nachtapotheek gestuurd waar ik met dezelfde pantoffels aan en hetzelfde krullenhoofd, medicijnen haal midden in de nacht bij een luikje van een dienstdoende apotheek.
Ik krijg een zetpil voor de pijn en slaappillen om uit te rusten en de apothekeresse kijkt net zo meewarig naar mijn outfit als de dienstdoende dokter. haha...
Ik heb op de pillen 2 dagen geslapen en ben daarna weer de oude... met rimpels,buikvet,onderkin en alle andere normale ongemakken.
En neen, ik ga niet naar de plastische Chirurg........
Vandaag heb ik uit zéér betrouwbare bron wel vernomen, dat ik jarenlang gebruikt ben bij elk optreden in de sketch van de vriendin die ik al zolang niet meer heb gezien.
Ik moet er ontzettend om lachen wanneer zij er feilloos mijn Jordanees Amsterdams accent tegenaan gooit,het lijkt alsof ik mezelf hoor.
Dit verhaal over mij doet al jaren de ronde overal waar zij een optreden heeft.
Ik voel me zéér vereerd en krijg ineens de drang om ook deze belevenis NU op te schrijven en te delen.
Mooie avond ! En dank lieve vriendinnen voor een mooie dag met z,n drietjes.
De tijd stond echt héél even stil.Ik heb genoten !!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~