MIJN LIJF

Vindt de overgang naar de winter maar niks,het houdt niet van koud en bij het zakken van de temperatuur tot onder het vriespunt, protesteert het heftig.


                     



Dan zit er voor mij maar een ding op en dat is pijnstillers slikken,in de rustmodus en véél, héél véél slapen.
kennelijk heb ik dat ook wel nodig,want ik kan  zo maar 3 uur van mijn leven midden op de dag verslapen en ga sávonds toch echt op tijd naar bed,om vervolgens een goede nacht te maken van minstens 8 uur.

"Ouderdom komt met gebreken" zegt men wel en zo langzamerhand begin ik het te geloven.
Niet dat ik aan deze uitspraak enerlei waarde hecht,maar naar mate ik ouder wordt begin ook ik vertrouwd te raken met alle gebreken die het ouder worden nu eenmaal met zich mee brengt.
Er aan wennen doe ik nog niet helemaal,maar ik doe mijn uiterste best, niet om het ouder worden tegen te gaan dat is nu eenmaal een onomkeerbaar proces,maar wel om te leren leven met een aantal beperkingen en mijn zegeningen te tellen.

Afgelopen week ben ik helemaal aan mijn drie sportieve  door mijzelf opgelegde disciplines toegekomen, heb daar ook tijd en zin voor gemaakt en dat voelt goed.

Een paar dagen geleden om precies te zijn maandag was het prachtig weer en moest ik even iets bij een vriendin aan de deur hangen en nadat ik dat gedaan had, ben ik over het kerkhof (dat schuin tegenover haar woning ligt) waar het altijd lekker rustig is en voldoende bankjes staan om even uit te rusten met mijn stokken gaan wandelen.
Ik kan ervoor kiezen ,wanneer ik de begraafplaats over wandel, om er aan de zijkant af te gaan en door het statige hek recht de weg over te steken om over de hei  verder te gaan lopen rondje om en dan  weer richting huis.
Dit wandelingetje maak ik vaker.Het is een goede keuze.

Op de hei is het ook rustig,het is kennelijk nog vroeg en er zijn op dat moment nog weinig tot geen hondenbezitters die hun huisdieren aan het uitlaten zijn. Ik heb dan ook het gevoel dat ik hele stukken alleen loop. Helemaal in mijn eigen energie.. wat een luxe ! De de rust en stilte om me heen ervaar ik als een verademing.
Er is altijd véél te zien en te ontdekking wat woon ik toch mooi !!
Ik loop dik een uur en kom voldaan thuis. Zo ! dat neemt niemand me meer af.

Gisteren ben ik naar het dorp gefietst, dit was ook weer zo'n mooie zonnige dag waarop ik wat boodschapjes wilde gaan halen. Ik ben dan ook een uurtje sportief geweest op mijn stalen ros.En behoorlijk moe als ik mijn fiets weer stal in de berging.

Vandaag ben ik even een plonsje gaan maken in het zwembad.Nadat ik wel dit jaar voor het eerst mijn autoruiten moest krabben, maar dat mag de pret niet drukken
Lekker 3 kwartier getraind, de sauna in en daarna ook het bubbelbad.

Wij worden in het zwembad met een bezoek vereerd van de Sint en twee zwarte Pieten. De Sinterklaas stemming zit er goed in.Er schalt overal sinterklaasmuziek door het pand en de stemming is gezellig.
Nu ben ik weer thuis en hou ik het even voor gezien. Josephientje gaat een dutje doen.. om het lijf de rust te gunnen dat het zo nodig heeft.

Tot later !!! 

PS:

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                   SOMS KOMT ER IETS OP MIJN PAD


Dat zo ontzettend de moeite waard is om op te schrijven.Al was het alleen maar om de onvervalste regelrechte Amsterdamse humor die nooit verloren mag gaan.

Ik kreeg iets toegestuurd van iemand die in dezelfde buurt geboren is als ik.
Hij noemt het gekscherend "de Bloemenbuurt" en ik noem het altijd "de Tuin van Mokum".
Wij weten waarover wij spreken want wij hebben allebei onze allereerste schreeuw over dezelfde gracht laten klinken toen wij werden geboren.
In die fijne die mooie Jordaan.

Dit verhaal komt dan ook uit de mond van deze rasechte verhalenverteller.
Het verhaalt over hoe hij eens onschuldig en zonder enkele vorm van berechting in de cel belandde.

In het hoofdbureau van politie aan de Marnixstraat in onze hoofdstad was men bezig aan de verbouwing van het cellenblok .
Dit cellenblok zat op de binnenplaats en er stond een grote steiger voor.
De oude ramen die door nieuwe moesten worden vervangen waren er al uitgehaald en op de steiger gezet.
Die ramen waren echter behoorlijk zwaar en om deze te verplaatsen moest er een hijskraan aan te pas komen. Dus werd de baas van bovengenoemde verhalenverteller gebeld om het klusje te klaren.

Hij werkte toen bij een transport bedrijf op Kattenburg ( ook een bekend stukje Amsterdam).
Het was een bedrijf met 5 broers die hem al vanaf zijn jongste jeugdjaren kende.
Met één van die broers nu, ging hij mee en zat hij op de (voor die tijd zo,n 50 jaar geleden) hele grote kraanwagen om deze ramen te verplaatsen.
Wegens ruimtegebrek moesten eerst alle oude ramen worden afgevoerd, anders konden de nieuwe ramen er niet in.
Dus toen de oude ramen weg waren ,moesten zij samen wachten op de vrachtwagen met nieuwe ramen.

Tijdens deze pauze deed zijn baas/collega hem een voorstel en zei.
 "Ga je mee dan gaan we schaften in de lik??"

Nou daar had het maatje wel oren naar.
En zo klommen zij  samen met hun pakkie brood omhoog de steiger op en zijn, zich van geen kwaad bewust en nietsvermoedend in de gevangenis gaan zitten om hun kuch op te eten. Maar...........

Dit hadden ze beter niet kunnen doen,want in minder dan geen tijd hadden de bouwvakkers die ruimte waar de ramen normaal zitten, dicht gemaakt met schotten. En zichzelf een geintje beloofd !
Dus zaten zij als ratten in de val want de deuren waren hermetisch gesloten en konden niet open! 
Beide zaten daar dus opgesloten en konden er met geen mogelijkheid meer uit.

Op hun dooie gemak liepen de bouwvakkers naar de portier ( die toen nog bij de poort van de binnenplaats zat), om hem te melden dat er nog twee oplichters in de nor zaten.

De portier een doorgewinterde plaatsgenoot zag daar gelukkig de humor wel van in. 
Hij riep een paar smerissen bij elkaar, die de deur opende en hen beide arresteerde wegens huisvredebreuk...

Ondertussen was de vrachtwagen met de nieuwe ramen gearriveerd en werden de twee boefjes weer vrijgelaten,want anders lag het werk stil ( wat een mazzel !! haha )

Zij kregen voor de vorm een stevige reprimande die ze gierend van de pret in ontvangst namen. En nadat ze de belofte hadden gedaan het nooit meer te doen mochten zij huiswaarts keren.

Je zult op deze manier maar in de gevangenis belanden ... gelukkig hebben de twee heren het helemaal overleefd en was de straf van korte duur.

Zij hebben er in ieder geval samen smakelijk om kunnen lachen, er van uitgaande dat u na het lezen hiervan dat ook doet.

Mooie rustige zondag... allemaal.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

                      GOED GEVULDE DAGEN WEEK

Mijn bescheiden entree staat vol met allemaal zakken die ik keurig geëtiketteerd heb.
De drie zakken kleding die ik van D heb meegekregen zijn inmiddels uitgestort, uitgezocht en verdeeld over 5 andere vriendinnen.En wat ik niet kan slijten dat stop ik om de hoek in de container van het "leger des Heils".
Delen vermeerderd en is gewoon het nieuwe vermenigvuldigen.

Deze week is het breng/ophaal en lunch week.

Op vrijdag komt eerst vriendin G met een prachtige bos witte rozen

en wat andere leuke en fijne spulletjes waar ik helemaal blij van word.
Zij meldt dat ze een bezoekje moet brengen aan de opticien in het dorp. Zij is toe aan een nieuwe bril en ik ga gewoon brutaal mee.
Ze kan helaas niet meteen terecht voor een oogmeting

maar wel iets later in de middag en zo besluiten wij eerst te gaan shoppen en vervolgens laten wij ons verwennen en gaan voor een overheerlijke lunch buiten de deur. Dat is een tijd geleden !

Bij de opticien valt mijn oog op een waanzinnig mooi montuur en wanneer G hem opzet ( voor de lol) en in de spiegel kijkt, zeg ik "Deze moet je nooit meer afzetten hoor G! Dit montuur is helemaal leuk en past bij Hippe oma"."Zou je denken ?"zegt G. "Ja dat denk ik"zeg ik.

En dan schiet de doorgewinterde verkoper op ons af om ons te complimenteren met onze goede smaak."Leuk prijsje ook!"zegt G en bedankt mij voor mijn dure smaak...hahaha. 
Daar springt de gewiekste verkoper leuk op in en verteld ons dat dit net binnengekomen montuur van ( en dan noemt hij het materiaal,maar dat ben ik even kwijt) voor de helft van de prijs weg mag. 
Nou kijk ! Dat is natuurlijk andere koek. G wil nog wel even overleggen met man E ( héél begrijpelijk) en de leuke verkoper haalt de nepglazen uit het kostbare kleinood en geeft het ding aan haar mee in een net zo duur uitziende koker met de woorden "ik zie u morgen graag terug, laat maar eerst even zien aan uw man hoor !"Gierend van de pret verlaten wij de winkel. G nog een beetje beduusd van de snelheid waarmee een mens zo maar zoveel geld uitgeeft en ik helemaal blij voor haar dat ze zo,n leuke bril heeft gevonden.
Dat was een niet geplande,maar zéér welbestede vrijdagmiddag.

G rijd nog even mee om haar zakje kleding onder de snelbinder mee naar huis te nemen en dan gaat ieder weer zijn s'weegs. 

Dit was een gezellige, welbestede en fijne middag.En één zak kleding minder in de hal.


Op zaterdag bak ik een hele grote appeltaart 

                         ( da's lang geleden !!)
Ook voor de uitdeel want die neem ik op zondag mee naar vriendin A+B en de kinderen.
Ook daar breng ik  er een zak kleding naar toe voor B en ik heb belooft appelmoes te maken voor de familie voor de hele winter.En belofte maakt nu eenmaal schuld.
Ook dat is lang geleden ! Vroeger maakte ik altijd zelf appelmoes voor de kinderen. Er gaat toch niets boven zelfgemaakt.

Heerlijk ! Zo'n middagje kokkerellen... koffie en appeltaart met slagroom.

Het hele huis ruikt naar appelmoes.....mmmmm

En wanneer de bakjes staan af te koelen voordat zij op weg gaan naar de diepvries en wij met z,n vijfjes héérlijk gebruncht hebben,is het tijd voor een ouderwets spelletje kaart.

                    ( ook dit is lang geleden !)  

We gaan pesten om geld! om de pot ! iedereen zet een bepaald bedrag in en dan wordt er serieus gespeeld en véél gelachen uiteraard.
Het eerste potje wint B en de tweede winst is voor mij. 

Dan is het uit met de pret en moeten de kinderen aan hun huiswerk en is het voor mij zo langzamerhand tijd om naar huis te gaan en ben ik voordat het echt donker wordt binnen.

Wat een héérlijke, fijne en warme zondag met vrienden.


Maandag middag komt mijn lieve kapster de broodbakmachine ( die ik ook weer heb gekregen voor de doorgeef) ophalen en neemt hele lekkere belegde broodjes en croissants mee voor de lunch en ??? ( jawel hoor! ) een tasje kleding voor mij. Wij hebben ongeveer dezelfde maat en ik ben er reuze blij mee. Want dat kan ook ik goed gebruiken en alles wat je krijgt, hoef je niet te kopen nietwaar ?

Fijn dat het allemaal zo kan met gesloten beurzen. 


Ik krijg trouwens van alle lieverds om me heen zulke leuke en lieve kleinzoon cadeautjes en kaarten. Ik word er verlegen van. Van mijn kapster krijg ik een haakcadeautje dat verpakt is als een soort quarter pounder. Alleen dat al werkt op m,n lachspieren.

"Je kan toch wel haken?? Jo " vraagt ze lachend.
"Tuurlijk kan ik haken ! Als de beste,alleen met deze reumatische artritis handjes wil dit niet meer meer, jammer maar het zij zo."

"Maar daar vind ik wel iets op!""Er is altijd wel iemand in de buurt die dit wel kan, ik ga even rondvragen. Komt in orde, komt goed" zeg ik ter geruststelling. 
Want als het is gehaakt, is het een schattig ezeltje. In de loop van de week vraag ik het aan Zwoes mijn zwemvriendin of zij die ezel misschien wil haken. En als zij vraagt hoe groot hij is en ik op de verpakking eindelijk de maat heb gevonden van het te haken dier.

( wel 15 cm !) Liggen we allebei in een deuk en hebben kramp in onze lachspieren. Maar zij doet het !!! Yeahhhhh.

Kapster is helemaal blij met de voltallige bakkerij, dan kan ze met haar drie ( cadeau gekregen musketiers) lekkere broodjes bakken op zondag.

De meegebrachte broodjes zijn verrukkelijk.

Dinsdag komt vriendin M haar zak met kleding halen en krijg ik een schattig klein babyplantje en een hele lieve Omie kaart. 
Vriendin moet glutenvrij eten dus daar bak ik met liefde een eitje met allerlei lekkers voor en serveer er glutenvrije rijstwafels bij.

Ook dit is weer een liefdevolle en fijne middag waarbij wij zoveel mogelijk uitwisselen om elkaar kunnen helpen.

De klup van up ! In Optima forma !

Na het geploeter( gelukkig is onze eigen zwemjuf weer beter ) in het zwembad gaat zwemmaatje H met mij mee voor de lunch.
Eerst maar even foerageren bij de kruidenier. Wij gaan voor Italiaanse bollen met gerookte zalm.

Ook voor H heb ik een zakje kleding uitgesorteerd
er van uitgaande dat alles haar smaak is en haar past.
Helemaal gelukt, op twee stuks na die in de zak van het "leger des Heils" verdwijnen.
H is blij en bedankt mij dat ik aan haar gedacht heb."Alle dank komt D toe, bij wie ik ,via digitale wegen ( leve het internet!)  inmiddels een kaart heb laten bezorgen om haar te bedanken die schat!
H heeft om 15.00 uur de taxi besteld die haar keurig op komt halen.

Het leven deze week is doorgeven en lunchen.

Donderdag, ga ik iets doen aan de in ernstige mate toenemende vervuiling hier. En hoewel ik er niet echt zin in heb, kan ik mijn zinnen aardig verzetten bij het schoonmaken van de badkamer.
En als ik zeg schoonmaken,bedoel ik uitkammen!
Want alles gaat door mijn handen en wordt afgenomen,gesopt gezeept gezogen en gedweild.

                       Ook dit is lang geleden.

En wanneer je nu mijn badkamer zou betreden raadt ik je ten sterkte aan om een lasbril te dragen, want van alle glimmend, blinkend en spierwit sanitair zou je wel eens las-ogen kunnen krijgen. 

            

    Dus een gewaarschuwd mens? telt voor twee.

Het geeft mij ( hoewel ik daarna natuurlijk helemaal gesloopt ben) een uitermate tevreden gevoel zo'n schone badkamer. Héérlijk weer een zorg minder.
Vrijdag ochtend ga ik eerst maar eens boodschappen doen voor het weekeinde en voor de volgende lunch.

Vriendin A komt mij helpen met de reparatie van mijn relaxstoel.De zitting is iets doorgezakt en die moet dus opgehoogd worden. dat kan ik niet alleen,daar heb ik een paar extra handen bij nodig. En die heeft A! 
Wij zijn, is al eerder gebleken een wereld team wanneer het zulke klussen betreft. A en ik puzzelen geduldig met moed ,beleid en trouw hoe we (met de ons ter beschikking staande middelen,) de stoel zo goed mogelijk weer in de oude staat kunnen herstellen.
Dit lukt alleen maar als je genoeg geduld hebt en een technisch helder inzicht. 
Dat hebben wij allebei! En na een dik uur zit de stoel weer als nooit tevoren. 
Daar ben ik A zéér erkentelijk voor en ook voor het meenemen van de waterpomptang om tussen de bedrijven door ook nog even een andere douchekop te monteren in mijn bescheiden douche ruimte.

Ondertussen draai ik zo goed en zo kwaad als het kan, de klinken van de deur nog even aan met een inbus sleuteltje en dan zijn voorlopig alle klussen weer geklaard en is het tijd voor een huisgemaakte overdadige lunch, die ons helemaal toekomt.

                   


Ik doe mij tegoed aan de zoveelste schranspartij van deze week en prijs mij gelukkig met zoveel dikke vriendinnen om mij heen.
Gisteren heb ik nog wat achterstallig onderhoud gepleegd in mijn "petit Palais royale" 

Dit geeft ruimte en maakt dat ik eindelijk in mijn eigen thuisbioscoop de film kan gaan zien die ik de hele week al in mijn hoofd heb en die hier gewoon in een van de filmlades ligt, zo voor het uitzoeken.

Wat voel ik me rijk op zulke momenten. Ik hoef niet te koken want ik heb nog een portie zuurkool uit de diepvries.
En vandaag zit ik heerlijk helemaal in mijn eigen luchtbel mijn blogje te schrijven,met op de achtergrond het stevige hoge geloei van flinke windstoten van de voorspelde zuidwesterstorm. En heb ik het gewoon wezenloos naar mijn zin.
Er van uitgaande dat u die dit nu leest het ook heeft.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tussendoortje: 

                                                     

Veur het middaguur heb ik al een Gooise scheldpartij achter mijn fiets.
Waarschijnlijk iemand die niet weet hoe het echt heurt.


Ik kom aanrijden op mijn degelijke E bike waarvan ik net de voorband door mijn aardige fietsenmaker heb laten oppompen. 
Met een héél goed humeur,lekker in mijn vel en goed in mijn energie.

Ik nader op het fietspad de voetgangers oversteekplaats rechts van mij leupt een mansfiguur met een beudschappenkarretje van de supermarkt. 
Ik nader hem en hij maakt een plotselinge euversteekbeweging,maar ik rijd al bijna met mijn voorwiel op de zeubra.
Dus bel ik 2x met mijn kleine (maar zéér luide) minifietsbelletje om de man te waarschuwen,want stoppen is geen optie meer. 
kennelijk schrikt hij en reupt mij met luide stem toe. 

"Dit is een zeubra heur !!! MATS ... Mats ?? denk ik nog en schiet in de lach.

Dan komt mijn geboorteplek energie opborrelen en roep ik hem in het onvervalst Jordanees (met slechts een klein Amsterdams accentje hihi) op hetzelfde decibel level over de rotonde toe.

"Je lelijke zuster is een mats !! "oeps.. Wanneer ik in een flits achterom kijk loopt hij reud aan en struikelt bijna over zijn eigen van Bommelbreuksjes...

Ach wat zijn mensen toch onverdraagzaam tegenweurdig. 

En dan dat taalgebruik.Het vocabulair !!. Zo ordinair .... zo niet echt Geuis.

Hij mag blij zijn dat ik de vouwen niet uit zijn broek heb gereden!
Een ervaring rijker en een illusie armer,vervolg ik mijn weg en laat hierdoor zeker mijn plezier niet vergallen.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                              GISTEREN

was ik weer voor even second hand JOOS...

Mijn bescheiden halletje stond volgepakt. Grote goedgevulde vuilniszakken met kleding van mijn lieve kipdochter D vulde de ruimte. 

Voor de uitdeel.

Wat een uitzoekerij maar...ik ben eruit. Overal in mijn kamer liggen stapeltjes met kleding. Dit voor die en dat voor ....

Labeltjes met namen erop sieren de zakken. En straks is iedereen weer blij.
Want zeg nou zelf, "wat je krijgt,hoef je niet te kopen.

Vriendin B heeft bij toeval de eerste keuze en is zielsgelukkig met de smaak en de maat van kipdochter D. 
Zij gaat met een goed gevulde zak naar huis.
Vriendin M is inmiddels op de hoogte gesteld dat er een zak kleding op haar ligt te wachten, net als vriendin H en vriendin G komt vandaag ook even haar slag slaan.
De restanten gaan in de kiepelbak van "het Leger de Heils "

En zo is iedereen blij en rijkelijk voorzien van smaakvolle en mooie kleding.

Delen vermeerderd en is het nieuwe vermenigvuldigen. 

Wat fijn om dit te mogen doen.
Hier leen ik mij graag voor. Zelf heb ik mij twee mooie vesten toegeëigend waarvan ik zeker weet dat deze een mooi tweede leven bij mij tegemoet gaan.Inmiddels hangt mijn wintergarderobe ook alweer schoongewassen in de kledingkast en kan het rustig kouder worden.

Ik ga zo een dikke bos bloemen laten bezorgen bij kipdochter D om haar te bedanken voor haar goede gaven.
En ga met een héél goed gevoel het weekeinde in.

Just a reminder......

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                                     
                          WOORDEN



Wanneer je zoals ik, in ruime mate behept of

begiftigt bent met een overvloed aan woorden en deze gemakkelijk kunt uiten op papier en ze ook nog een beetje in de juiste volgorde weet op te schrijven zodat er vloeiend goedlopende zinnen ontstaan. 
Dan is er, wanneer alles in het juiste ritme loopt, een verhaaltje geboren.

De geboorte van een verhaaltje is als het leggen van een ei. Nu is dit voor mijn geen dagelijkse kost,maar ik kan me zo voorstellen dat wanneer je een ei moet leggen, het er langzaam,met beleid en veel lawaai uitkomt.
Dit is natuurlijk ook zo met de geboorte van een kindje . Het moet eruit ! Héél langzaam en zorgvuldig net als de woorden die ik kies voor mijn verhaaltjes en wanneer dit lukt,
dan heb ik tot volle tevredenheid van mijzelf mijn metaforisch ei wederom gelegd.

Soms zijn dit verhaaltjes die een kern van waarheid bezitten en soms zijn het gewoon hersenspinsels en verzinsels die zich ophouden in de kronkels van mijn bovenkamer en zich een weg naar buiten zoeken.

Maar wel altijd gerelateerd aan het leven zelf. 

Ups en downs, meezitters en tegenvallers. Zo gaat dat nu eenmaal in dit leven.Soms zit het mee en soms zit het tegen.
Maar ik probeer mijn schrijventjes altijd wel te doorspekken met een flinke dosis humor, hetwelk de grote lijn van het verhaal relativeert en datgene op papier met liefde en zorgzaamheid neergeschreven omtovert tot een leesbaar en amusant stukje tekst,dat de moeite van het lezen waard is,in de wetenschap dat bovenstaande een glimlach tovert om de mond van diegene die dit leest. 

Ik ga elke keer weer de strijd aan met het witte lege en smetteloze vel digitale papier dat voor mij staat.
En wanneer ik dan de eerste letter en regel op papier heb, gaat de rest, (als wordt het mij ingefluisterd ) meestal als vanzelf.

Helemaal vanuit het niets ontstaat er dan een mengsel van woorden die zich een geheel gaan vormen tot een verhaal.En naarmate ik vorder en er steeds meer plezier aan beleef weet ik, dat ook dit weer gelezen wordt als ware het nog nooit eerder geschreven woorden.

Gulzig, de lezer rakend tot in het diepst van zijn ziel en emoties. 

Dit brengt mij in een staat van nieuwsgierige opwinding die maakt dat ik wil weten wat mijn lezers leuk vinden en waar zij hun ogen niet van af kunnen houden. Woorden...Woorden Woorden...
Ik kan er niet genoeg van hebben en krijgen.

Wordt vervolgd... 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

UPDATE :





                                  ALLE CLICHÉS ZIJN WAAR

Ik ben gevallen als een blok,voor deze man.
Dit is echt LIEFDE op het eerste gezicht.
En dat, terwijl ik mezelf beloofd had, nooit, maar dan ook nooit meer in mijn leven verliefd te worden.
Mooi niet dus ! Ik heb nu weke knieën, slappe handjes, klotsende oksels en een hart dat bonst als een drumstel !

Oh... wat gebeurd er toch allemaal met me ???

Het moment dat zijn hand de mijne aanraakte en ik hem aankeek,was ik om ! Helemaal van slag en om, zo om als om maar zijn kan!

Deze man, krijgt mij op de knieën en maakt dat ik mij gelukkig voel en ook nog wat onwennig.
Met zijn leuke snoet en donkere haren en zijn veroveringstechniek,heeft hij mij compleet in de tang! 
Ik ben namelijk helemaal gevallen op de zoon van mijn zoon.

Mijn kleinzoon.

Waar ik vandaag voor het allereerst  kennis mee heb gemaakt.
Mijn moederhart en mijn ietwat onwennige Omie hart is helemaal gesmolten.
Ik wist niet dat dit bestond. Maar het bestaat! Dit is een verliefdheid, die niet meer over gaat.

Nu niet meer en nooit niet meer.

Hij heeft mij helemaal ingepakt.. Wat heb ik het te pakken van dit mooie en bijzondere jongetjes mensen kind.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                              

                   

Er is slechts één ding waar ik echt een gloeiende hekel aan heb en dat is VUURWERK....Hard knallend  VUURWERK!!!

Tegenwoordig worden wij al vanaf eind september vergast op en geterroriseerd door dit verschrikkelijke fenomeen. 
Keiharde knallen  denderen  s,nachts over de hei ( het liefst na middernacht )

Arme dieren en arme mensen die de oorlog hebben meegemaakt. En wat te denken van de mensen die juist dit soort van harde knallen zijn ontvlucht in hun land????

Gisteren fietste ik nietsvermoedend terug van het filmhuis naar mijn eigen onderkomen tot een oorverdovende knal vlakbij mij maakte dat ik bijna van mijn fiets afviel van de schrik.

Mijn trommelvlies implodeerde en mijn primaire reactie was een flinke scheldkanonnade aan de jongen die het knalgeval kennelijk afstak in een prullenbak op het moment dat ik passeerde.
"Ik was het niet hoor !!"Riep de schijnheil mij nog na. 

Daarna hoorde ik helemaal niets meer aan één kant, alleen een hele hoge piep bij elke inademing die ik deed.Mijn oor  deed zeer en was doof. Stokdoof !! Een angstige en nare ervaring.

Dit heeft ongeveer een dik uur geduurd en toen kwam met behulp van neusdruppels langzaam mijn gehoor weer op gang en terug.
Ik besef, dat ik geluk heb gehad.

Wel zit de schrik er bij mij goed in. Let wel, ik ga niet in mijn angst zitten maar de wetenschap dat dit alleen nog maar erger wordt de aankomende twee maanden, maakt dat ik mij zeker niet meer op de fiets het dorp in begeef na schooltijd van de jeugd. 

Dit is gewoon levensgevaarlijk en onverantwoord!

Wat ik me afvraag is of opvoeders en leraren het met deze kinderen wel eens hebben over het afsteken van VUURWERK 

Of zij deze kinderen bewust maken van het leed dat ze aan kunnen richten hiermee? Dit vraag ik mij echt oprecht af en waarschijnlijk velen met mij.

Wat ik begrepen heb is het afsteken van knal vuurwerk pas legaal vlak voor de jaarwisseling en niet een aantal maanden daarvoor ? Of is dit het restantje dat overgebleven is van vorig jaar en nog even  snel op moet voordat er nieuw gekocht gaat worden ?

Kinderen zijn kinderen dat weet ik ook wel. En ik wil hen zeker het plezier niet ontnemen van het ontsteken van VUURWERK.

Maar op 31 december om het jaar af te sluiten en niet alleen met harde knallen maar zeker ook met mooi siervuurwerk.

                   Of moet ik van nu af aan met op de fiets ???

Voor mij hoeft het niet zo nodig VUURWERK. Ik heb het er niet zo op en zeker geen 3 maanden van tevoren, maar kennelijk is het een trend in dit land, net als de pepernoten in de schappen half september en de kerstballen in de winkels als de zomervakantie net voorbij is. Erg verwarrend allemaal.

VUURWERK...... Mag ik vriendelijk bedanken? Met vriendelijke groet Josephientje.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

            

       DIT IS HEM DAN. MIJN 1000ste BLOG

Reden voor een klein feestje lijkt mij. Dus neem er gerust een borrel op zo u wilt.
Ik heb expres gewacht met mijn duizendste schrijventje, want het waren hier spannende tijden. 
Waarvan ik nu oprecht kan zeggen dat deze gelukkig achter de rug zijn en slaak dan ook een diepe zucht van verlichting.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik ben wel de meest dankbare en blije mens die er op deze wereldbol rondloopt.
Samen met de gelukkige ouders van mijn gisteren kerngezonde geboren kleinkind. Wat een vreugde!

Er stonden gisteren 2 regenbogen over dit land op deze wel hele bijzondere geboorte dag van het zolang gewenste wonderkind.

                   

           Voor mijn kleinkind.    

           De wereld ziet er mooier uit 
           Wanneer ik je eerste foto bekijk
           Je raakt al mijn emoties aan
           Ik voel me zo intens rijk
           Jij,het ultieme grote wonder
           Waar lang op is gewacht
           Heeft deze vrouw op deze dag 
           compleet van slag gebracht.

           Ik zal je koesteren en omarmen
           Zoveel als ik maar kan.
           Want ik ben de trotse Omie 
           Van jou, mijn kleine grote man.

           Ik wens je op je levenspad,
           Alles wat ik je aan goeds kan wensen
           Leef vanuit je mooie wijze hartje.
           Wees, mijn lieve kleine dierbare Mees 
           Daarmee een zegen voor
           alle mensen.

      
Deze vrouw,
oudste zoon en schonedochter zijn nog een beetje onthutst en beduusd van alles en ik ga,nadat ik ze nog even met rust laat.Een dezer dagen mijn kleinzoon bewonderen,besnuffelen vasthouden en knuffelen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~