OMGEVALLEN

Deze eik is voor de tweede keer geveld. Door het hardnekkige griepvirus.

Vanaf maandag voel ik mij al niet zo lekker. Ik heb de hele maandag geslapen ( zo moe was ik ) Dus niet naar het zwembad en dinsdag idem dito.
Ik zou dinsdag koffie visite krijgen,maar die belt gelukkig zelf af om het te verzetten naar volgende week. 
Dus kan ik zo mijn bed weer in met aspirines.

Tijd om te balen heb ik geeneens,want ik ben zo moe, ziek,zwak misselijk en koortsig. Dat ik blij ben als ik mijn kussen ruik.

Woensdag,onderneem ik toch nog een dappere poging en ga ik wel naar het zwembad.
Puur op mijn ijzeren wilskracht, red ik het, maar ben blij wanneer ik weer thuis ben en verstandig als ik ben ,toch mijn bed weer opzoek.Maar niet nadat ik alles en iedereen heb afgebeld. 

vriendin H uit het oosten van het land zou hier de paasdagen komen doorbrengen,maar dat wordt gewoon de Pinksteren. 
Zij snapt het helemaal en waarschuwt mij nog even door te zeggen dat er iemand bij haar in de buurt dit virus voor de derde keer te pakken heeft.
Maar ik doe niet meer mee ! mag ik bedanken ?Twee keer lijkt me wel genoeg. Ik heb een flinke partij goede vitamines besteld en als ik al iets eet, dan is het gezond en vers.

Dan besef ik dat ik toch wel iets te eten in huis moet halen voor de Paasdagen.Verse groenten en ook fruit voor deze zieke vrouw en nog wat Paaserigs,voor als ik daar zin in mocht krijgen,dan heb ik dat in huis en grijp ik niet mis.
Met de moed der wanhoop( zonder make up of lipstick op, ga ik op pad. ( leve mijn helijosje!) En haal de benodigdheden in huis.
Ik hoopte hier een beetje van op te knappen,maar nadat ik alles thuis uitgeladen en opgeruimd heb,ben ik uitgevloerd.Ik kan niet meer. Alles doet me zéér !

Dus bel ik uit pure noodzaak vriendin G ook maar af,daar zou ik vanochtend mee gaan stoksjokken.
Gelukkig heeft zij hier ook begrip voor.Dit is gewoon overmacht. 
Daar ben ik blij om en ook dat ik haar en al mijn dierbaren kan en mag bellen wanneer ik onverhoopt toch nog iets nodig mocht hebben.

Maar het enige dat ik wil, is me terugtrekken in mijn burcht en uitzieken.
Daar moet ik dit jaar de Paasdagen kennelijk  voor gebruiken.Ziek zijn .....


                                          


Desalniettemin, wens ik een ieder vanuit deze ziekenboeg hele fijne en prettige Paasdagen toe.

**************************************** 

                        Op twee uur van hier is het oorlog


                    Madrid,Parijs,Brussel


Ik ben even stil en in gedachten bij de slachtoffers en de nabestaande.
Deze terreur moet toch te stoppen zijn ?
Door alle eeuwen heen is er niets ooit 
opgelost met deze gruweldaden.
En het gaat maar door,want het MENSDOM leert gewoon niets.
Dit is weer een hele treurige dag voor de MENSHEID.
De wereld rouwt.

                                       SCHAT OP M'N PAD


Maandagmorgen 6.16 klaarwakker met bovenstaande titel in m'n hoofd.
Dit is gewoon TE leuk om niet te delen.

Afgelopen donderdag, stap ik welgemoed op mijn fietsje om wat boodschapjes te gaan doen bij de kruidenier,wanneer ik plots tot de ontdekking kom,dat ik voor de deur van de tweedehandswinkel sta,waar ik kennelijk iets moet halen ??
Iets wat ze bij de supermarkt niet verkopen.Ik laat me leiden en koop 5 dvd's voor het luttele bedrag van 5.00 euro.

Als een kind zo blij stop ik deze in mijn fietstas en zie,dat er naast de tweedehandswinkel een nieuwe ( voor mij dan ) winkel is waar je een stelling,tafel of hoekje kunt huren om je waren aan de man te brengen.
Voor de tweedehandswinkel zit op een gemakkelijke stoel onder een parasol een meneer een shaggie te draaien. 
Ik raak aan de praat met deze man en hij raadt mij aan om vooral in deze winkel eens te gaan kijken. "Ze hebben daar leuke dingen hoor ! "zegt hij. "Echt de moeite waard"..
Op zijn aanraden stap ik de winkel in,want ik wil ook nog een kleinigheidje voor vriendin M kopen voor haar verjaardag.

Het zijn hoofdzakelijk cadeau artikelen,wat snuisterijen en wat tweedehands spulletjes, waartussen ik een kleine, uit hout gesneden boeddha vind voor M.

Ik schuifel zonder haast de winkel door en opeens valt mijn oog op een ( wat ik denk een ets te zijn) kleine ingelijste Westertoren. Precies vanaf de doorkijk in het straatje waar ik als kind om de hoek geboren en getogen ben.
Met een zwierig handschrift geschreven, staat eronder in het potlood "de Jordaan Amsterdam" en de signatuur van de maker van dit uitzonderlijk mooie stukje werk.



Ik vraag de prijs, maar laat het staan.Doe mijn boodschappen,rijd naar huis.Maar het kleinood laat mij niet meer los.

Nu ga ik er een gewoonte van maken om eens per jaar mijn geboortegrond te bezoeken samen met een oud buurmeisje die ik op facebook heb ontmoet en waarvan ik weet dat zij dingen over "de Jordaan"verzameld.Vorig jaar hebben wij samen een hele leuke dag gehad,dus dat houden wij erin.
Thuisgekomen zoek ik contact met haar en vraag of zij het leuk zou vinden om deze ets (dat bij nadere inspectie een waterverf schilderijtje blijkt te zijn) in haar bezit te krijgen.Zij vindt het helemaal leuk en (in het kader van kleine moeite groot plezier,) ik ook.

Wij worden hier allebei dolenthousiast van.Dus stap ik toch nog een keer op het fietsje en ga het ding ophalen samen met de twee laatste uit hout gesneden boeddha's ( dan heb ik weer wat voorraad cadeautjes in huis. voor ......)

De verkoopster pakt voor mij het schilderijtje in krantenpapier en met mijn schat in de fietstas rijd ik héél voorzichtig naar huis terug.

Daar schrijf ik met grote letters aan mijn oud buurmeisje "Ik heb um,ik heb um !! "Hij is voor jou en je krijgt hem van mij.
 Hier word ik toch zo blij van. Er is niets leukers dan een ander te kunnen plezieren."Ga er maar mee naar tussen kunst en kitsch" schrijf ik aan haar. ( een bekend Nederlands programma, waar men echt, van niet echt weet te onderscheiden), Want dit is echt iets bijzonders. Ik voel het aan m'n water.

Ik maak wel even een paar foto's ervan die ik op facebook zet, dan kun je het zien.En dat doe ik.

Het schilderijtje word met de seconde mooier,want wat is dit goed geschilderd en zo gedetailleerd ook.Ik sta er echt van te kijken en deel de foto's op social media. 
Ik deel ze en passant ook nog in een besloten groep waar ik lid van ben samen met allemaal andere Jordanezen.

Binnen no time staan er 98 reacties allemaal likes.
Ik word hier helemaal melig van. En als de eerste vraag komt of er nog zo een te koop is,
dan schrijf ik dat er helaas maar één stuk van is en dat A de gelukkige winnaar is van dit prachtige stukje Jordaan. 
Dit heeft de voltallige feestcommissie nu eenmaal besloten.
A schrijft verbouwereerd terug dat zij pas de 24ste pas is en dat zij héél verguld is met dit cadeau.

Dan komt er een wel hele leuke en verrassende reactie. Iemand stuurt een foto van zo'n zelfde schilderijtje,maar geschilderd vanaf een ander gezichtspunt.En verteld erbij dat zij deze gekocht heeft 47 jaar geleden bij de lijstenmakerij in de Jordaan waar mijn moeder ook altijd haar schilderwerk in liet lijsten. 
Frappant !!! De lijst klopt. De signatuur klopt. Hetzelfde zwierige potloodschrift.En hetzelfde prachtige schilderwerk.
Het is gewoon van de zelfde maker.... Hoe wonderbaarlijk. 

Aankomende week komt zij het bij mij ophalen.
               
                    Weer een mens gelukkig.

 ***************************************

                           IK WAS EVEN EEN WEEKJE

druk bezet,zoals dat heet. 

Maandag was ik uiteraard trainen in het zwembad en na het trainen,dat overigens ( héél collegiaal) wordt overgenomen door mijn minst favoriete badjuffrouw ( omdat mijn favoriete nog ziek is) moest ik dit keer met lede ogen ook nog de truc met het gordijn aanzien.

Want ja !! de buitenlandse dames moeten aan het bekijks ??  worden onttrokken en dus ging de assistente, van de minst favoriete badjuffrouw het grote stuk doek,dat als gordijn dienst doet ophangen.

Hetgeen na een aantal mislukte pogingen eigenlijk steeds meer begon te lijken op een scene uit een slapstick film.

Ik hoop dan ook dat ik het een beetje beeldend en goed kan verwoorden.

De badjuffrouw in kwestie, wel lief, maar ( niet echt een van de snuggerste soort) ging om haar collega een dienst te bewijzen, op een stoel staan en hing na wat gefriemel en gedoe het verkeerde eind, aan het  verkeerde ??? haakje, zodat je een soort van... "de truc" met het grote gordijn kreeg. 
"Hoe kan dat nou ??) zag je haar denken.Dit gaat nooit lukken over de hele lengte??
En ze kijkt er héél verbaasd en verwonderd bij.

Zij stapt van de stoel af en met beide voeten op de aarde bekijkt zij het doek van een afstand. 

Gordijn ontwarren en nog maar een keer proberen aan de andere kant dan maar zie ik haar bijna denken. 
Zelfde truc, korte kant proberen op te hangen,waar de lange kant zou moeten hangen. Weer schouw ik het verbaasde gezicht aan.
"Hoe kan dat nou ??" het past ook dit keer niet. 
En weer stapt zij van de stoel af om nog een keer goed te kijken en de grote lap te ontwarren.
Na drie mislukte pogingen geeft ze het eindelijk op en snapt zij dat ze deze klus niet in haar eentje gaat klaren..  klein probleempje.. Sorry. 

Ik sta eerste rang in het water, zie het aan en kan mijn lachen niet meer inhouden.Ik moet zo lachen om dit geworstel en het verbaasde gezicht van deze badjuffrouw.
Ik krijg bijna kramp in m,n lachspieren om deze hele voorstelling die de bekrompen en overtrokken kuisheid van de Buitenlandse dames wekelijks in gang zet, dat ik ter plekke echt een stuiplach krijg.Wat een vertoning !

Vooral ook, omdat de invalster aan het begin van de les tegen mij zegt" Wat leuk, dat jij er weer bent"
Waarop ik met een licht sarcastische ondertoon zeg "goh wat fijn dat jij mij gemist hebt ??!!"

Sorry, Maar ik kan nu eenmaal niet veinzen.Wat een komedie.Wat een toneelstukje. Net als het ophangen van dat verdomde stuk gordijn. Ik hik nog na van de slappe lach van en verdwijn snel naar de rustige sauna. 

Jaaahhh. Dat had ik gedacht !!! 

Wanneer ik plaatsneem in de Turkse stoomcabine,kom ik al snel tot de ontdekking, dat ik met welgeteld 8 buitenlandse heren in dezelfde ruimte zit.
Ik heb er geen centje last van,en de jongens en mannen ook niet. Hoe kan dat nou?? Vraag ik mij af ,terwijl mijn hersens op volle toeren draaien ??
Ik begin echt steeds minder te begrijpen van deze samenleving en deze tijd ???

Maar ja.Ik mag dan ook gewoon als westerse vrouw die geen enkel geloof aanhangt keurig in badkleding met een ongelimiteerd aantal heren tezamen in de sauna zitten. Dat mag van mezelf.
En de heren mogen dat kennelijk ook.

Alleen hun dames niet.. Die spelen verstoppertje achter het inmiddels keurig (met het gordijn) bedekte raam ... En de gesloten luxaflex.....

                            ************************************************

Dinsdag ben ik uitgenodigd door mijn Afghaanse onderbuurvrouw om bij haar Afghaans te komen eten.
Daar zeg ik geen nee tegen,dus bel ik (naar Nederlands gebruik met een bloemetje in de hand) bij haar aan op de afgesproken tijd.

Op straat loopt zij altijd bedekt,maar in huis mag haar hoofddoek af en heeft zij haar lange haren die gemêleerd grijs zijn in een staart gebonden.
Ze is een stuk kleiner dan ik en wanneer zij zonder hoofddoek is,lijkt zij op een kleine wijze Indiaanse vrouw.Zij heet mij hartelijk welkom,pakt de bloemen aan en zet ze in een vaas en terwijl zij het eten warm maakt probeer ik ( zo goed en zo kwaad als dat gaat) een gesprek met haar te hebben.
Dat valt om de drommel nog niet mee,want zij spreekt ( hoewel zij al héél lang in Nederland is) onze taal maar moeizaam en mijn woordenschat in het Afghaans is nul.. Dus dat schiet ook niet op.
Toch komen wij ( met véél geduld ) tot een redelijk goed gesprek.
Met weinig woorden,begrijpen wij elkaar ook.
Zij heeft nooit op school gezeten en leren lezen noch schrijven.Dat mogen meisjes in haar geboorteland niet.
Ze weet niet eens hoe oud zijzelf is en ook de leeftijd van haar kinderen die in de UK wonen weet zij niet.
Aan de ene kant wel makkelijk, want waarom zou je dat moeten weten ? Maar aan de andere kant in onze cultuur ook wel weer lastig. Ik heb daar eigenlijk nog nooit echt over nagedacht.

Zij heeft héél véél meegemaakt,maar doet het fantastisch hier. In de loop der jaren heeft zij een aantal goede vrienden om haar heen gecreëerd die haar met een aantal zaken helpen en waar ze ook aanspraak aan heeft.
Vanaf onze eerste ontmoeting hadden wij een klik.En die is er nog steeds. Elke keer als wij elkaar zien zijn wij blij.
En nu mag ik aan haar tafel zitten en de gerechten proeven uit haar cultuur.Ik voel me vereerd.
Zij heeft heerlijk gekookt en het smaakt bijzonder goed.

We genieten allebei van de maaltijd en elkaars gezelschap.Wel moet ik goed luisteren om zo af en toe te kunnen ontcijferen wat zij tegen mij zegt.Want kaajnoebiloek,is gewoon knoflook, dat is wat er in een van haar sauzen is verwerkt. Snap dat dan !! Het is héél grappig conversen met haar.
En ze heeft héél veel te vertellen waar ik graag naar luister. 

Ze last zelfs haar avondgebed voor dit gezellige samenzijn af.( dat kan ze later wel inhalen)En na het eten vraagt ze of ik het gezellig vind om met haar een potje rummikub te spelen.
Jeetje ! dat heb ik in geen 35 jaar gespeeld en bovendien ben ik niet cijfermatig aangelegd,maar vooruit maar met de geit.
Ze straalt en gooit alle steentjes op tafel en draait ze om.
Blijkbaar verleer je dit soort spelletjes niet,want ik speel goed mee,maar tegen haar kan ik niet op.Zij is hier zo gewiekst in dat ik lachend drie keer van haar verlies.
In haar land,is dit spel verboden en kun je hiervoor doodgeschoten worden.In wat voor wereld leven wij eigenlijk ??
Ik spreek met haar af,dat ze ook een keertje bij mij komt eten.Dan zet ik haar een stevige Hollandse pot voor.Die afspraak staat.

                               **************************************************  

Woensdag is mijn favoriete zwemjuf gelukkig weer beter en wordt het een spetterende les.
Vriendin M trekt baantjes in het banenbad en ik schuif als de les afgelopen is ook aan en samen besluiten wij dat we de lunch bij mij gaan gebruiken.
M heeft het niet gemakkelijk op dit moment. Dus heb ik luistermiddag en leggen wij de kaart die nogmaals bevestigen en verhelderen waar wij het over hebben gehad.
Wanneer zij richting huis gaat, ben ik leeg en moet ik weer even bijtanken.Ik gooi de rust erin.

                                **************************************************

Het is zulk lekker weer, dat ik donderdag op de fiets boodschappen ga doen.Want vanaf vrijdag na eerst vijf kwartier met vriendin G te hebben gestoksjokt en héél dichtbij langs die prachtige runderen te hebben gelopen en twee herten in de ogen mochten kijken.Wat een feestje !!!!

Begint voor mij een verjaardagenweekeinde 



Vriendin Zw komt eten en heeft ( als verjaardag cadeautje) een film tegoed in het filmhuis.
We genieten allebei van " lady in the van" over een verwaarloosde oude vrouw die haar net zo verwaarloosde busje stalt op de oprit van een schrijver en daar 15 jaar blijft wonen.
Met o.a. Maggie Smith. Wat is die vrouw veelzijdig en een feestje om naar te kijken. Deze film is een echte aanrader. en mostly, mostly waargebeurd.

Zaterdag  viert vriendin M haar verjaardag in een 
(tot atelier omgetoverd) bastion in de vestingstad waar zij woont.






Het is een hele leuke en aparte ruimte,waar M haar visite ontvangt en met rode konen gewoon jarig loopt te zijn.
Het is zo beregezellig,dat de laatste feestganger (waaronder ik) pas weggaat tegen 15.30 uur en dat terwijl het feestje van 10.30 uur tot 13,30 zou worden gehouden. 
Dat gezelligheid geen tijd kent wordt hiermee maar weer eens bewezen.
Ik heb leuke gesprekken met mensen die ik niet ken,maar ook met mensen die ik wel ken en die ik 35 jaar niet gezien heb. En dan pak je de draad gewoon weer op,zo simpel is het. 
En zo leuk is het ook.
Het feestje is geslaagd en gaf mij weer eens het ouderwetse verjaardagsgevoel met koffie,thee en taart, hapjes, drankjes, muziekje op de achtergrond. de Roddels, leuke anekdotes,interessante verhalen.
Veel gelach en af en toe een traan. Ik beloof zéér binnenkort bij een oude letterlijk doodzieke vriend op bezoek te gaan.
Hij heeft niet zo lang meer te leven en dan is het fijn wanneer je goed afscheid mag en kan nemen van elkaar.
Leven en dood liggen dicht bij elkaar en gelukkig heeft hij er vrede mee.

                                **************************************************
   
Zondagmiddag Nu moet ik als de wiedeweerga eerst een flinke stapel afwas wegwerken.Daarna onder de pomp en op naar de volgende 
verjaardag.          

Vriendin I viert vandaag het feit, dat ook zij een jaartje ouder is geworden en ik word om 15.00 uur verwacht. Het is een half uurtje rijden vanaf hier. Dus mag ik nu zo langzamerhand wel wat aanstalten gaan maken.
Bij I is het ook altijd een gezellige boel wanneer alle kinderen,kleinkinderen familie en vrienden bijeen zijn. Dus ik stort mijn nu eerst onder de pomp en vervolgens in het feestgedruis.....
U hoort wel weer van mij... 

Mooie zondag... 


*********************************************************************************

                                          HEERLIJK GELOPEN

Gisteren ochtend vroeg,over de witte wieven hei. Samen met vriendin G. Een héél uur en twintig minuten.Ja mijn conditie word steeds beter en mijn goede humeur is ook niet kapot te krijgen.

Het begon deze morgen al goed, toen ik in mijn 

Helijosje op weg was naar G.

Er steekt een meneer met een fiets aan de hand over op het zebrapad.
Ik stop braaf en laat hem oversteken.
De man kijkt star naar zijn fietsstuur en niet op of om.
Ik kijk door de voorruit naar zijn bewegingen en zeg in mijn bescheiden ruimte hardop,maar niet hoorbaar voor de man. "Wat een chagrijn zeg ! Lachen mag van God hoor !! ".
De r van het woordje hoor, is nauwelijks los van mijn lippen, of de man draait zijn hoofd om,kijkt mij aan en lacht. Alsof hij het gehoord heeft.

Hier wordt ik ter plekke toch zo vrolijk van. Het heeft ook iets héél komisch en ik schiet ervan in de lach terwijl ik mijn weg vervolg en de man al uit het beeld verdwenen is.
Wie durft er nog iets te zeggen over, het niet verhoren van gebeden haha. Nou ikke niet! Ik heb alweer smakelijk gelachen op de vrijdagmorgen...heerlijk!

De hei en het bos zijn weer zo mooi en het is zo fijn om daar weer te wandelen en met G de laatste nieuwtjes uit te wisselen.

Mijn nieuwe levensfase is begonnen.

Ik ben nederig en dankbaar voor alles. Altijd wanneer ik in de natuur ben opgenomen. Overvalt mij een gevoel van nederigheid en dankbaarheid voor de schepping en het grote geheel.

Kennelijk realiseer ik me op zo'n moment bewust , hoe nietig en kwetsbaar alles is wat leeft.
en ben ik dankbaar voor het feit,dat ik dit weer kan en mag doen ,gewoon simpelweg. wandelen .Je ene been voor het andere been zetten.

Ja ik ben een gelukkeling !

Ik drink na ons loopje even koffie bij G en haar man. 
En ben blij,dat zij weer terug zijn in mijn leven. Nadat we elkaar een flink aantal jaren hebben moeten loslaten,hebben we de draad en de vriendschap gewoon weer opgepakt . Het voelt goed en vertrouwd.Dit is ook iets om ook héél erg dankbaar voor te zijn.Ook dat realiseer ik me nu en naarmate ik ouder word meer en héél bewust.

Er heeft een megameeuw een megaflats op het mororkapje van Heliosje laten vallen. Het lijken wel twee uitsmijters.

"Dat is mazzel"zegt G.

"Nou lekker mazzel !!! " zeg ik.Want ik krijg het er hoe ik ook poets en veeg,met een stapel natte zakdoekjes niet vanaf !
Ik ben dus verplicht om haar neusje even te reinigen met de hoge drukspuit bij de benzinepomp. 
Dit heeft ze vorige week ook al moeten ondergaan en bijna niet overleefd,vanwege inpandige lekkage.
Dit keer is het slechts haar frontje en dat doe ik meteen, want als het zonnetje op die meeuwenflats gaat schijnen, brand het zo lekker in en heb ik straks een Herman Brood auto !!

Doe maar niet.

Enfin "the lady" staat na deze noodzakelijke ingreep weer te glimmen op haar parkeerplek en ik kan haar weer met een gerust hart in het zonnetje zetten dat inmiddels volop is gaan schijnen.

Ik spring zelf ook even onder de pomp en gooi meteen mijn bezwete ( luie zweet ?!) kleding in de was en laat de machine draaien.
Ik hoef er verder niet meer uit en hoef ook geen mega klussen te doen in huis.

Maar het leven beslist altijd anders.

Want net,als ik aan dit stukje ben begonnen,gaat de telefoon en is het vriendin B die mijn hulp even nodig heeft. vriendin A komt mij (nadat zij de hond heeft laten rennen over de hei) halen en zo vertrek ik binnen een klein uurtje naar hun onderkomen.Om er gewoon even te zijn,verder niet. Ik hoef er alleen maar te zijn .

Ik speel met de kinderen een spelletje mahjong op de computer en vermaak me prima met het spul.
Zoals altijd,voel ik me bij hen helemaal thuis en opgenomen in hun gezin.

Door de veranderingen in het weer,speelt mijn artrose heftiger op dan ooit en heb ik overal pijn,die met de minuut heviger word.Dus na het halen en eten van een Turkse pizza,brengt B mij weer naar huis.
Ik neem een pijnstiller,vouw de was nog even weg. Kijk de laatste aflevering van mijn favoriete serie en dan gaat het licht uit en kruip ik mijn veilige en comfortabele bed in. Pijn verlamd !!

Maar lang leve de pijnstillers,want ik heb aanmerkelijk minder pijn, wanneer ik vanochtend monter opsta om dit stukje af te schrijven.
Het zonnetje schijnt, het beloofd een mooi weekeinde te worden. 

Alles kan en alles mag, alles is nog open.

Misschien stap ik nog wel even op het fietsje om wat boodschapjes te halen in het dorp en anders laat ik de dag gewoon over me heen komen.
Ik hoef alleen maar te genieten.... 

Mooi weekeinde allemaal....

****************************************

Updeetje......



                           NOG EEN BEETJE VERDOOFD

Maar apetrots ! Kom ik net bij de tandarts vandaan en heb ik eindelijk mijn nieuwe brug.
Wat ben ik blij ! Ik heb er zo lang op moeten wachten,maar vandaag is het dan eindelijk zover hij zit erin.
En het staat zo keurig ! Ik kan weer met een gerust hart breeduit lachen.
Kost een paar centen, maar dan heb je ook wat.

Weer een stapje verder, want ook hiervoor moest ik weer geduld betrachten.
Gelukkig heb ik daar véél van en heb ik dit ook maar weer geheel zelfstandig voor elkaar gebokst.

Metaforisch gezien, begint er een héél nieuw stuk in mijn leven en heb ik daar zelf een brug voor gebouwd...
Nou laat maar komen dan !! Yeah !! Ik verheug me en ga de brug graag over.

Morgen gaat deze vrouw naar de kapper,even de puntjes eraf bij mijn favoriete kapster en dan ben ik weer helemaal up to date en mag ik weer gezien worden.

Vrijdag ( als het weer meezit) vroeg stoksjokken...
En dan heb ik het hele weekeinde lekker voor mezelf.Met een goed gevulde koelkast.Een lade vol films en een flinke stapel boeken, kom ik deze twee dagen vast en zeker zéér aangenaam door.

***************************************

                                               
                                                         MIJN DAG


kan niet meer stuk vandaag !! En het is nog voor twaalven.
Het is geweldig weer, blauwe lucht, zonnetje,niet te koud,dus besluit ik, (nadat ik mijn beddengoed op het balkonnetje te luchten heb gehangen en de wasmachine draait) 
op de fiets naar de bank te gaan.Ik moet even geld halen en dat is op de fiets een feestje met dit weer en  veel gemakkelijker dan met de auto.
Ik weiger nog steeds principieel om parkeergeld te betalen wanneer ik het dorp in ga,dus mijn stalen ros biedt ook dit keer weer uitkomst.

Het is echt even een frisse neus halen en wanneer ik mijn bankzaken heb geregeld,fiets ik met goede luim weer terug naar huis.
Van dit weer word ik toch zo vrolijk en blij ! Zelfs het wachten voor de treinovergang, word ik dit keer helemaal vrolijk van.

Braaf sta ik naast mijn fietsje te wachten wanneer de auto van de taxicentrale van de gemeente taxi héél voorzichtig aan mijn linkerkant zachtjes naast mij komt staan.

De chauffeur ( een aardige jongeman van ik schat 30/35 jaar) heeft het raam geopend aan mijn kant en zegt "Goedemiddag".Daarna vraagt hij aan mij
"maak jij je kleding zelf ??"

"Nee,niet meer"zeg ik eerlijkheidshalve en de jongeman zegt " Dan ben je vast héél creatief." hetgeen ik beaam.  en dan "Wat zie jij er mooi en goed gekleed uit ".
Waarop ik antwoord.Dank je wel ! en "Make my day !!" 
Hij maakt mij een compliment over de keuze van mijn wintermantel,die inderdaad niet alledaags is.

"Nou!"gaat hij verder "Jij hebt wel een verdomd goede smaak zeg !! " en hij meent wat hij zegt.
Ik bedank hem en vraag of hij bij het verzorgingshuis tegenover mij iemand op moet halen "Yep"zegt hij.

Dan gaan de spoorbomen omhoog en bedank ik hem voor zijn welgemeende complimenten en wens hem een fijne dag toe.
Mijn dag kan niet meer stuk.Dat is wel duidelijk.

Ik ga me NU blij aan mijn huishoudelijke taken kwijten, die ook vandaag weer niet door de kaboutertjes gedaan worden.

****************************************

                             

                                              ZONDAGMIDDAG

Voor mijn neus staat een verrukkelijk ontbijtje en een héérlijke welverdiende cappuccino.
Ik kan trots op mezelf zijn en dat ben ik ook !

Om 9.30 sla ik mijn dekbed terug en stap uit bed.
FIT !!! en Bijna pijnvrij ( met een klein beetje hulp van de pijnstiller die ik gisterenavond voor het slapen nog heb genomen.)

Ik hoor mijn stoksjok maatje in m,n oor zeggen. "Omdat ik er vandaag niet ben,daarom kun jij nog wel lopen !!!!"
En dat duwtje in de rug heb ik nu net even nodig om me in de wandelkleding te hijsen en 
vrouwmoedig een eind te gaan lopen.

Alleen, in m,n uppie.... me myself and I.....

vriendin G heeft de kleinkinderen en ik doe een solo stoksjok trip vandaag van een uur over paadjes, waar ik nog niet op gelopen heb.

G en ik zouden eigenlijk vrijdagochtend vroeg gaan, maar dat hebben we bij nader inzien toch maar afgelast.Het regende s'ochtends en later in de middag ging het sneeuwen.

Onderweg maak ik ( met mijn telefoontje) wat foto's van alle moois dat ik tegenkom.
Wat is het toch een genot om hier te mogen wonen.

Dit heb ik zomaar om de hoek......

Hier word ik nog steeds zo blij van en ben ik nog steeds zo dankbaar voor.

Het is droog en de temperatuur is aangenaam,hoewel de grond op sommige plekken nog hard is vanwege de nachtvorst van de afgelopen tijd.Dat vereist dus goed opletten terwijl ik loop.

Ik geniet met volle teugen van de stilte ( er zijn gelukkig nog maar weinig mensen op pad) en ik loop ongemerkt een aardig eind weg.
Verdwalen kun je hier niet, wanneer je de watertoren en of het zwembad maar in de gaten houdt.

Met de weinige hondenbezitters die ik tegenkom heb ik even contact.Zeg gedag,aai de hond en vervolg mijn weg.
Dit is mijn wekelijkse "Santiago de Compostella" Heerlijk vrij,voel ik mij omarmd door de natuur en de geborgenheid van de bomen, het getik van een bonte specht die ik mag zien.De merels die scharrelen op de grond en alvast wat lentegeluiden laten horen.
Hier hoor ik thuis en ben ik helemaal in mijn element.

Ik ben letterlijk en figuurlijk in balans en voel dat dit een héél bijzonder jaar gaat worden.

Gisteren had ik ook al zo'n dag met een gouden randje.
Nadat ik mijn haar geverfd had,ben ik op de fiets gestapt naar het dorp. 
Even een frisse neus halen en wat noodzakelijke boodschapjes doen die nu in de aanbieding zijn.
Kijk!! als je een dikke pot crème van het merk dat je al jaren gebruikt voor de helft van de prijs kunt kopen, dan ben je een dief van je eigen portemonnee wanneer je dit niet doet ... toch? Dus die scoor ik vast.
Daarna wilde ik ook nog even langs de huishoudzaak om een cacaostrooier ( het toppunt van mijn geluk!) en ontkalker voor mijn koffieapparaat te scoren.Dus fiets ik die richting op.
Pas, wanneer ik bezig ben mijn fiets aan de ketting te leggen en op slot te zetten. Zie ik dat de etalage van deze winkel helemaal dichtgeplakt zit met inpakpapier... ??!! 
Dit is toch wel zo,n rare gewaarwording !!
Het is een mengeling van ongeloof,verwardheid, twijfelen aan jezelf en een lichtelijke paniek.
Ik heb het gevoel van ("He ??? Hoe kan dat nou??")

jaren geleden heb ik dit gevoel ook al eens gehad, toen ik met de trein moest en mijn fiets keurig bij het station op slot had gezet aan een paal van een verkiezingsbord.

Toen ik terug kwam was het bord weg , de palen waren weg en ook mijn fiets WEG !!!
Dan sta je toch echt zo raar te kijken.
Mijn fiets had ik gelukkig snel teruggevonden. 
De heren van gemeentewerken hadden mijn trouwe stalen ros om de hoek voor de deur van de plaatselijke kroeg geparkeerd. 
Maar ik kan u verzekeren,dat je héél dom staat te kijken wanneer dat je overkomt.

Zo ook nu !! Mijn verbaasde gezicht zal best op de lachspieren hebben gewerkt van enkele voorbijgangers, want ik keek echt als een slagroomsoes.
De beplakte etalage van de huishoudwinkel vertelt mij,dat ze een inpandige verbouwing doen en dat de winkel dus tot einde van deze week gesloten is.
Nou dan moeten deze boodschapjes even wachten en ga ik gewoon even kijken in mijn favoriete second hand shop... En ja hoor!!

Niet gepland,maar toch gezwicht,ga ik door de knieën voor een cyclaamroze linnen jasje in mijn maat.En een zwarte legging.Voor een wel héél klein bedragje. Kijk ! dat zijn leuke dingen voor de mens.

Ik vervolg mijn weg naar het winkeltje van vriendin J. En laat zij nu net een paar pegels van agaat voor in mijn oren in exact dezelfde kleur hebben gemaakt ? Ik krijg een beetje korting,dus hier ga ik ook voor vallen.Mijn portemonnee huilt nog niet dus dat een een prettige bijkomstigheid.

Ik trakteer mezelf op een lekker stokbroodje van de Franse warme bakker.Keer huiswaarts met al mijn schatten om verder van deze zaterdagmiddag ultiem te genieten met een glaasje port, een Frans kaasje en een overheerlijke baguette...

Mij hoor je absoluut niet mopperen. !!!

En wanneer ik sávonds op tv verrast wordt door een show van Najib Amhali. ( de Marokkaan uit de Jordaan ) kan mijn dag niet meer stuk...

En wordt mijn weekeinde een feestje.....

****************************************

                           MAART ROERT ZIJN STAART


                          en hier is het wit !

En dat voelt héél comfortabel omdat ik binnen zit.

Stoksjokken hebben wij dit keer afgelast. 

Vriendin G krijgt het hele weekeinde haar kleinkinderen en vanochtend vroeg regende het.

Dus volgende week nieuwe ronde nieuwe kansen.

Het was een druk weekje,dat wel,maar gevuld met allerlei leuke activiteiten en veel drukte en beweging.

Gisteren ben ik verder gegaan met mijn projectje bij en met "the paintersisters"

Het is nog niet helemaal af,maar het begint iets te worden.

En ik beleef er plezier aan om lekker creatief bezig te zijn .

Wij hebben het toch altijd zo genoeglijk met z,n drietjes.

En ondertussen vragen wij elkaar om adviezen,wanneer dat nodig is, om verder te kunnen.

Dat houdt je scherp en zo zie je,je eigen werk ook eens door de ogen van een ander.

Plezier voor 3.....

Afgelopen woensdag heerlijk getraind en gezwommen.Nagenieten in de sauna,kopje koffie en een patatje met in het restaurant. 

Om vervolgens de wereld aan boodschappen in te slaan, voor je weet het maar nooit.

Vandaag ben ik een beetje in een melancholische stemming.

Ik droom de laatste tijd héél véél en kan mij deze beelden de volgende ochtend en daarna ook nog haarscherp voor de geest halen.

Soms is dat leuk en soms iets minder.

Ik heb véél last vandaag van m,n artrose en heb de eerste pijnstiller er alweer inzitten.Tja.Het wordt nooit meer beter, er is niets aan te doen.Ik zal ermee moeten leren leven. Ik ben haast nooit meer pijnvrij.

Dan helpt zo'n pil mij in uiterste noodzaak een flink aantal uren en kan ik even bijkomen.

Zo af en toe heb ik deze nodig om weer een beetje normaal te kunnen functioneren.

Van altijd pijn raak je moe,uitgeput en jankerig dan is zo'n pil een ware uitkomst om weer een beetje op te laden.

Natuurlijk is het niet goed voor je lichaam,maar nood breekt wetten en wanneer ik het even echt niet meer trek,is dit een uitkomst.

Verder hou ik het dit weekeinde lekker rustig. Ik heb allemaal lekkers in huis en héél véél leesvoer en ben nog steeds bezig met het overzetten van dit blog.Dat vergt veel tijd, maar die heb ik er graag voor over.

Het is weer opgehouden met sneeuwen... Ik wens iedereen een héél mooi weekeinde toe.

****************************************

                                      EN WEER HEB IK DAT

onveilige gevoel.
Het is een mengeling van gevoelens van onrust en boosheid die overgaan in woede !

Gisteravond in het zwembad, toen wij onze oefeningen hadden gedaan en op het punt stonden het warme bad te verlaten. 
Ging de luxaflex haastig naar beneden en werd het stuk doek  wederom voor het  grote raam van het zwembad opgehangen.

Dit nu deed me even terugdenken aan vorige week toen ik, door de ( overigens !!! openbare kleedruimte liep richting sauna en de buitenlandse dames aldaar fatsoenlijk en hartelijk een goede avond wenste) 
Dit keer  keken zij niet onvriendelijk, nee zij mompelde zelfs iets en knikte.

Ik nam me meteen voor de dames ook dit keer vriendelijk te bejegenen en te groeten.

Echter tot mijn grote verbazing,zie ik dat de kleedkamer deuren helemaal openstaan en leeg zijn.
Hetgeen mij toch een beetje een raar gevoel geeft. 
Wanneer ik één stap terug doe, zie ik dat de andere kleedkamer helemaal afgesloten is.

Alles zit POTDICHT !!!   En dat terwijl dit net zo'n openbare kleedruimte is als de ander.

Ik vraag me af waar de knoop in m,n maag opeens op datzelfde moment vandaan komt ???

Zijn wij in Nederland echt zover gekomen ? Dat wij ons nu al buiten laten sluiten door een aantal dames waar wij ons aan aanpassen vanuit  een gevoel van oversocialiteit en een overdosis aan begrip?? 

Zijn wij vergeten dat het hier om s'lands wijs, s'land eer gaat. En dat,naar ik meen zij zich zouden moeten aanpassen aan ons en niet andersom??

Wanneer ik in hun land ben, draag ik uit beleefdheid en innerlijk fatsoen, blouses met lange mouwen en doe ik een hoofddoek om wanneer ik een openbare ruimte van en in hun cultuur betreed.

Hoe komt het dan toch?? Vraag ik mij oprecht af. Dat wij ten behoeve van de geloofsovertuiging van een aantal dames ons door hen deze beperkingen laten opleggen? 
Of leggen wij ons zelf deze beperkingen op, door ons aan te passen aan? En hen teveel ruimte geven voor dit onaangepaste gedrag.

Dit druist weer helemaal tegen mijn gevoel van vrijheid in en voelt voor mij wederom als pure discriminatie.
Ik ben degene die mij buitengesloten voel. In mijn eigen land in mijn cultuur met mijn eigen geloofsovertuiging!
Dit druist compleet tegen mijn gevoel van vrijheid, eerlijkheid en openheid in.

Nu is het een klein kunstje om deze bezette afgesloten kleedruimte in te stappen en alsnog mijn plek in te nemen. Maar ik doe het niet.

Niet uit lafheid,maar vanuit innerlijk fatsoen en respect.

Toch steekt het me dat deze mensen kennelijk een voorkeursbehandeling genieten boven de andere ook betalende badgast,die kennelijk zijn rechten heeft verspeelt  door deze mensen zover tegemoet te komen.

Wij geven. Zij nemen en.....

Dat nu heeft veroorzaakt dat aan die ene arm een hele hand ontbreekt en alle vingers van die hand ook,maakt dat ons tot een tolerant volkje ? Of bewerkstelligen wij hiermede onze eigen ondergang.

Het geeft mij in ieder geval wederom een naar gevoel, want het blijft een nare ervaring.

****************************************