HEERLIJK GELOPEN

Gisteren ochtend vroeg,over de witte wieven hei. Samen met vriendin G. Een héél uur en twintig minuten.Ja mijn conditie word steeds beter en mijn goede humeur is ook niet kapot te krijgen.

Het begon deze morgen al goed, toen ik in mijn 

Helijosje op weg was naar G.

Er steekt een meneer met een fiets aan de hand over op het zebrapad.
Ik stop braaf en laat hem oversteken.
De man kijkt star naar zijn fietsstuur en niet op of om.
Ik kijk door de voorruit naar zijn bewegingen en zeg in mijn bescheiden ruimte hardop,maar niet hoorbaar voor de man. "Wat een chagrijn zeg ! Lachen mag van God hoor !! ".
De r van het woordje hoor, is nauwelijks los van mijn lippen, of de man draait zijn hoofd om,kijkt mij aan en lacht. Alsof hij het gehoord heeft.

Hier wordt ik ter plekke toch zo vrolijk van. Het heeft ook iets héél komisch en ik schiet ervan in de lach terwijl ik mijn weg vervolg en de man al uit het beeld verdwenen is.
Wie durft er nog iets te zeggen over, het niet verhoren van gebeden haha. Nou ikke niet! Ik heb alweer smakelijk gelachen op de vrijdagmorgen...heerlijk!

De hei en het bos zijn weer zo mooi en het is zo fijn om daar weer te wandelen en met G de laatste nieuwtjes uit te wisselen.

Mijn nieuwe levensfase is begonnen.

Ik ben nederig en dankbaar voor alles. Altijd wanneer ik in de natuur ben opgenomen. Overvalt mij een gevoel van nederigheid en dankbaarheid voor de schepping en het grote geheel.

Kennelijk realiseer ik me op zo'n moment bewust , hoe nietig en kwetsbaar alles is wat leeft.
en ben ik dankbaar voor het feit,dat ik dit weer kan en mag doen ,gewoon simpelweg. wandelen .Je ene been voor het andere been zetten.

Ja ik ben een gelukkeling !

Ik drink na ons loopje even koffie bij G en haar man. 
En ben blij,dat zij weer terug zijn in mijn leven. Nadat we elkaar een flink aantal jaren hebben moeten loslaten,hebben we de draad en de vriendschap gewoon weer opgepakt . Het voelt goed en vertrouwd.Dit is ook iets om ook héél erg dankbaar voor te zijn.Ook dat realiseer ik me nu en naarmate ik ouder word meer en héél bewust.

Er heeft een megameeuw een megaflats op het mororkapje van Heliosje laten vallen. Het lijken wel twee uitsmijters.

"Dat is mazzel"zegt G.

"Nou lekker mazzel !!! " zeg ik.Want ik krijg het er hoe ik ook poets en veeg,met een stapel natte zakdoekjes niet vanaf !
Ik ben dus verplicht om haar neusje even te reinigen met de hoge drukspuit bij de benzinepomp. 
Dit heeft ze vorige week ook al moeten ondergaan en bijna niet overleefd,vanwege inpandige lekkage.
Dit keer is het slechts haar frontje en dat doe ik meteen, want als het zonnetje op die meeuwenflats gaat schijnen, brand het zo lekker in en heb ik straks een Herman Brood auto !!

Doe maar niet.

Enfin "the lady" staat na deze noodzakelijke ingreep weer te glimmen op haar parkeerplek en ik kan haar weer met een gerust hart in het zonnetje zetten dat inmiddels volop is gaan schijnen.

Ik spring zelf ook even onder de pomp en gooi meteen mijn bezwete ( luie zweet ?!) kleding in de was en laat de machine draaien.
Ik hoef er verder niet meer uit en hoef ook geen mega klussen te doen in huis.

Maar het leven beslist altijd anders.

Want net,als ik aan dit stukje ben begonnen,gaat de telefoon en is het vriendin B die mijn hulp even nodig heeft. vriendin A komt mij (nadat zij de hond heeft laten rennen over de hei) halen en zo vertrek ik binnen een klein uurtje naar hun onderkomen.Om er gewoon even te zijn,verder niet. Ik hoef er alleen maar te zijn .

Ik speel met de kinderen een spelletje mahjong op de computer en vermaak me prima met het spul.
Zoals altijd,voel ik me bij hen helemaal thuis en opgenomen in hun gezin.

Door de veranderingen in het weer,speelt mijn artrose heftiger op dan ooit en heb ik overal pijn,die met de minuut heviger word.Dus na het halen en eten van een Turkse pizza,brengt B mij weer naar huis.
Ik neem een pijnstiller,vouw de was nog even weg. Kijk de laatste aflevering van mijn favoriete serie en dan gaat het licht uit en kruip ik mijn veilige en comfortabele bed in. Pijn verlamd !!

Maar lang leve de pijnstillers,want ik heb aanmerkelijk minder pijn, wanneer ik vanochtend monter opsta om dit stukje af te schrijven.
Het zonnetje schijnt, het beloofd een mooi weekeinde te worden. 

Alles kan en alles mag, alles is nog open.

Misschien stap ik nog wel even op het fietsje om wat boodschapjes te halen in het dorp en anders laat ik de dag gewoon over me heen komen.
Ik hoef alleen maar te genieten.... 

Mooi weekeinde allemaal....

****************************************