EN WEER HEB IK DAT

onveilige gevoel.
Het is een mengeling van gevoelens van onrust en boosheid die overgaan in woede !

Gisteravond in het zwembad, toen wij onze oefeningen hadden gedaan en op het punt stonden het warme bad te verlaten. 
Ging de luxaflex haastig naar beneden en werd het stuk doek  wederom voor het  grote raam van het zwembad opgehangen.

Dit nu deed me even terugdenken aan vorige week toen ik, door de ( overigens !!! openbare kleedruimte liep richting sauna en de buitenlandse dames aldaar fatsoenlijk en hartelijk een goede avond wenste) 
Dit keer  keken zij niet onvriendelijk, nee zij mompelde zelfs iets en knikte.

Ik nam me meteen voor de dames ook dit keer vriendelijk te bejegenen en te groeten.

Echter tot mijn grote verbazing,zie ik dat de kleedkamer deuren helemaal openstaan en leeg zijn.
Hetgeen mij toch een beetje een raar gevoel geeft. 
Wanneer ik één stap terug doe, zie ik dat de andere kleedkamer helemaal afgesloten is.

Alles zit POTDICHT !!!   En dat terwijl dit net zo'n openbare kleedruimte is als de ander.

Ik vraag me af waar de knoop in m,n maag opeens op datzelfde moment vandaan komt ???

Zijn wij in Nederland echt zover gekomen ? Dat wij ons nu al buiten laten sluiten door een aantal dames waar wij ons aan aanpassen vanuit  een gevoel van oversocialiteit en een overdosis aan begrip?? 

Zijn wij vergeten dat het hier om s'lands wijs, s'land eer gaat. En dat,naar ik meen zij zich zouden moeten aanpassen aan ons en niet andersom??

Wanneer ik in hun land ben, draag ik uit beleefdheid en innerlijk fatsoen, blouses met lange mouwen en doe ik een hoofddoek om wanneer ik een openbare ruimte van en in hun cultuur betreed.

Hoe komt het dan toch?? Vraag ik mij oprecht af. Dat wij ten behoeve van de geloofsovertuiging van een aantal dames ons door hen deze beperkingen laten opleggen? 
Of leggen wij ons zelf deze beperkingen op, door ons aan te passen aan? En hen teveel ruimte geven voor dit onaangepaste gedrag.

Dit druist weer helemaal tegen mijn gevoel van vrijheid in en voelt voor mij wederom als pure discriminatie.
Ik ben degene die mij buitengesloten voel. In mijn eigen land in mijn cultuur met mijn eigen geloofsovertuiging!
Dit druist compleet tegen mijn gevoel van vrijheid, eerlijkheid en openheid in.

Nu is het een klein kunstje om deze bezette afgesloten kleedruimte in te stappen en alsnog mijn plek in te nemen. Maar ik doe het niet.

Niet uit lafheid,maar vanuit innerlijk fatsoen en respect.

Toch steekt het me dat deze mensen kennelijk een voorkeursbehandeling genieten boven de andere ook betalende badgast,die kennelijk zijn rechten heeft verspeelt  door deze mensen zover tegemoet te komen.

Wij geven. Zij nemen en.....

Dat nu heeft veroorzaakt dat aan die ene arm een hele hand ontbreekt en alle vingers van die hand ook,maakt dat ons tot een tolerant volkje ? Of bewerkstelligen wij hiermede onze eigen ondergang.

Het geeft mij in ieder geval wederom een naar gevoel, want het blijft een nare ervaring.

****************************************