APPLAUS VOOR MEZELF


                       
                              





Ik heb een héél uur en een kwartier over de hei en door het bos lopen stoksjokken.

Samen met vriendin G. 9.30 uur paraat en dan gewoon lopen en genieten van wat de natuur ons brengt.

De natuur brengt ons in ieder geval een peloton
fiets crossende man-mensen die ons jolig begroeten.

Wij groeten terug met een stralende glimlach.en een vrolijk goedemorgen heren.

Het lijkt wel of ze een héél blik open hebben getrokken,want er komt haast geen eind aan haha.
Zoveel man-mensen op de fiets zie je niet dagelijks

Dat werkt op de lachspieren en op het humeur....
G en ik stappen vrouw-moedig over de modderige en natte paden... Ons lijkt niets te deren vandaag en hoewel ik best last van mijn rug heb,stap ook ik dapper door.

                       


Mijn beloning aan het einde van de rit is een eekhoorntje dat zich aan ons toont, vlak voor ons rent hij van de ene naar de andere boom.
Waarschijnlijk is hij op weg naar het etenskistje dat op het balkon van G staat.


                           


Waar hij zich tegoed kan doen aan de nootjes die G  altijd voor hem neerzet.


Het was weer een heerlijke wandeling.Thuis kruip ik snel onder een hete douche en spoel alles van me af.Maak een welverdiend ontbijtje met een overheerlijke cappuccino en geniet nog even na. 

                           

                                                          
                                                               


De rest van deze dag hoef ik niet zoveel, beetje rommelen in huis en een wasje wegwerken.
Beetje voorbereidingen treffen voor de dag van morgen.

Morgen moet ik eerst wachten op een verlossend telefoontje van mijn tandarts. Deze heb ik gisteren nog een mailtje gestuurd met de vraag of hij mijn noodbrug ( althans het restant ervan) nog één keer in mijn mond kan plakken,want bij een hapje van mijn biefstukje gisteren,begaf de rest van mijn noodbrug het.
                                               

                                               
De achterste kies was al afgebroken (in het filmhuis, tijdens de film 2 weken geleden) maar nu de rest het ook begeven heeft,loop ik aardig voor schut met 2 stompjes in mijn bovenkaak en durf ik noch te spreken en/of voluit te lachen.
Het is geen gezicht ! Ik schaam me dood...


                                                



Ik heb al een aantal afspraken staan deze maand voor een echte brug, maar tot die tijd ga ik ervan uit dat mijn kundige tandarts hier even een  tussen oplossing voor weet.Vast wel !
En als ik morgenvroeg al tussendoor terecht kan, dan kan ik in de middag nog naar het zwembad voor mijn aqua fitness dat zou fijn zijn.

wordt vervolgd:

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~