Hoofdstuk 2




                    NA DE KOFFIE PAUZE


Begint mijn eerste sessie bij Ans Slangen.
Zij is schrijfster en communicatie-adviseur, genomineerd voor de Best of Blogs Award en geeft een lezing over hoe je van je blog een boek kunt maken.

En, dit zijn nu precies de dingen die ik weten wil,vooral omdat ik stiekem dat plan ook heb opgevat.

Zij is eind vorige eeuw begonnen met het schrijven van een blog en als ik goed geluisterd heb en het goed heb begrepen. Kwam de Volkskrant met het idee om dit digitaal te gaan opzetten en Ans net bevallen van een dochtertje die de prachtige naam Esther kreeg en geboren is met het down syndroom vond hierin een goede uitlaatklep om haar geluk,maar ook haar zorgen en verdriet op deze manier digitaal te uiten en van zich af te schrijven.

Later werden haar stukjes in de Volkskrant gepubliceerd en nog later is het tot een boek verwerkt.

Ik luister geboeid naar haar heldere vertelling. En kan me niet of nauwelijks voorstellen dat er mensen zijn die met hun hoofd in jouw kinderwagen gaan hangen om vervolgens te roepen "Goh wat vreselijk voor je  dat het een mongooltje is !!??"

In mijn simpele optiek, is dat het MENSDOM ten voeten uit.
Natuurlijk weet ik dat niet ieder mens dit doet,maar het zal je maar gebeuren als moeder van een prachtige dochter. 
En dan de bureaucratie hier in dit land, waar je tegenaan loopt. Ronduit vreselijk en bespottelijk !! Fijn dat er voorzieningen zijn.Maar dat je tegen haast on afbreekbare muren aanloopt ??? Verschrikkelijk ! Dat kost bergen energie,die elke moeder liever met haar kind doorbrengt lijkt mij. 


Ik heb juist een hele speciale band met kinderen met het down syndroom en kan me bijvoorbeeld Sjoerd ( toen nog Sjoerdje) héél goed herinneren.

Ieder jaar was het weer een feest om hem om te toveren tot DE zwarte piet van de intocht van Sinterklaas.

Hij weet trouwens feilloos de publiciteit op te zoeken en daar zijn voordeel mee te doen. Onlangs zag ik hem nog bij Johny de Mol op tv en volgens mij was hij deeply in love en heeft hij dikke verkering met een meisje dat ook het syndroom van Down heeft.

Sjoerd z'n moeder ken ik ook en ik kan me haar zo voor de geest halen. Ook zo'n moedige vrouw en net zo'n bijzonder en weerbaar mens als Ans Slangen.

Ik heb geboeid naar haar zitten luisteren gedurende de tijd die wij hadden. Helaas heb ik haar niet de hand kunnen schudden en kunnen bedanken.Maar lang leve de techniek! Dit heb ik in een privé berichtje gedaan.

Deze open lezing, heeft mij nu net dat laatste zetje gegeven om het WEL te doen en te kijken of ik mijn blogs ook om kan zetten tot een boek.
Goede keuze Jo voor deze lezing. Dank mevrouw Slangen.

Inmiddels ben ik aan de slag gegaan om alles over te zetten in Word en veilig te stellen, opdat niets van wat ik in de loop der jaren heb geschreven verloren gaat.
Het is een aardige klus. Maar ook die ga ik klaren!

Soms voeg ik er nog iets aan toe en soms haal ik er regels af. Ik corrigeer en zo. Ik heb nog een aardige puist werk liggen. Aan de slag dus !

Maar nu eerst door naar podium 9 voor een lezing van Nicole Nijhuis over het verzorgen van je eigen opmaak. Lijkt me ook

reuze interessant. 


Wordt vervolgd: