SINDS GISTEREN
Volg ik mijn oudste zoon op de voet via dit digitale medium.
Nauwlettend hou ik hem deze drie dagen in de gaten.
Oudste zoon doet al voor de derde keer mee samen met het team van HELDEN van zijn woonplaats aan de.....
ROPARUN
Wat is Roparun? De Roparun is een estafetteloop van meer dan 500 kilometer van Parijs én Hamburg naar Rotterdam waarbij deelnemers, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Een avontuur voor het leven genoemd. Dat blijkt overigens ook uit het motto: "Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven". Een Roparunteam bestaat uit maximaal acht lopers, die dus ieder gemiddeld zo'n 65 kilometer lopen, oftewel meer dan 1 ½ marathon. Daarnaast bestaat een team uit minimaal twee fietsers en nog een aantal mensen in de begeleiding. Denk hierbij aan chauffeurs, verzorgers, cateraars en wegkapiteins. Teams zijn zelf verantwoordelijk voor de invulling van deze taken en gemiddeld bestaat een team uit 25 personen. Naast de sportieve inspanning, moet er ook een inspanning geleverd worden om geld op te halen voor het doel. Teams doen dit door het organiseren van allerlei acties. Het inpakken van boodschappen, het wassen van auto's, het houden van collectes en het zoeken naar sponsors. Ook zijn de leden van elk team verplicht Roparun loten te verkopen waarvan de opbrengst ten goede komt aan het doel. De drie teams met de hoogste opbrengst en de zes teams die een prijs hebben gewonnen naar aanleiding van hun gelopen snelheid worden gehuldigd tijdens de Slotavond van de Roparun die een aantal weken na de finish plaatsvindt. Op die avond wordt ook de totale opbrengst van de Roparun bekendgemaakt. De afgelopen 24 edities van de Roparun is al meer dan 67 miljoen euro opgehaald voor palliatieve zorg voor mensen met kanker.
Natuurlijk ben ik daar als moeder apetrots op ! Maar wat me vooral ook zo blij maakt zijn de foto's waarop ik zie dat hij het wezenloos naar zijn zin heeft en er als een gelukkig mens opstaat.
Hij straalt !! En dat doet mijn moederhart goed.
Vroeger toen hij een klein mensje was.
Is hij zijn sportieve loopbaan gestart bij de toenmalige plaatselijke voetbalvereniging.
Daar zat deze moeder wanneer hij moest spelen, vaker langs de lijn om hem aan te moedigen dan hem lief was.
Ik zat op een kampeerstoeltje tegen de groene grasmat aan langs de lijn héél enthousiast,maar in de ogen van mijn kind ontzettend ordinair te blèren om hem vanuit het diepst van mijn hart aan te moedigen.
Hij moet zich vreselijk hebben gegeneerd vooral tegenover zijn vriendjes.
Maar ja in het heetst van de strijd mag je wat mij betreft als moeder (bijna) alles over het veld roepen om je kind en de ploeg aan te moedigen nietwaar ?
En geloof me, wanneer ik u zeg dat mijn stemgeluid op volume 6 de maximale hoeveelheid toegestane decibels met gemak overschrijdt,
dat dit mij door mijn oudste kind bepaald niet in dank werd afgenomen.
Gelukkig heeft hij er geen trauma aan overgehouden, want de beloning, gewonnen of verloren,bestond altijd uit iets lekkers in de club kantine na afloop van de wedstrijd.
Dit nu verzachtte het leed en de gruwelijke geestelijke wreedheid hem door zijn moeder toegebracht.
Een van mijn favoriete volzinnen was deze,
( ik riep hem dan bij zijn achternaam aan) en blèrde vervolgens ten overstaan van het voltallige publiek.
LOPEN !!!!! Of ik houdt je zakgeld in !!!!!!
Dit nu,(want ik kon het natuurlijk weer niet laten.) Heb ik,vanochtend vroeg onder de prachtige speciaal voor mij gemaakte foto van mijn eigen HELD gezet.
Alleen mijn leukerd weet de bedoeling hiervan.
Dus no hard feelings. Althans niet wat mij betreft.
Morgen komen ze aan in Rotterdam.
Chapeau HELDEN en RESPECT ! Deze moeder maakt een diepe buiging.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
( ik riep hem dan bij zijn achternaam aan) en blèrde vervolgens ten overstaan van het voltallige publiek.
LOPEN !!!!! Of ik houdt je zakgeld in !!!!!!
Dit nu,(want ik kon het natuurlijk weer niet laten.) Heb ik,vanochtend vroeg onder de prachtige speciaal voor mij gemaakte foto van mijn eigen HELD gezet.
Alleen mijn leukerd weet de bedoeling hiervan.
Dus no hard feelings. Althans niet wat mij betreft.
Morgen komen ze aan in Rotterdam.
Chapeau HELDEN en RESPECT ! Deze moeder maakt een diepe buiging.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten