ONGELOFELIJK!!

44 jaar geleden,zat ik op dit tijdstip rechtop in de kussens met in mijn armen een kersverse jongensbaby van 5 pond en 4 ons schoon aan de haak, die ik als trotse moeder aan mijn visite toonde.

Mijn gezicht zag eruit alsof ik besmet was met een virus door het eten van aardbeien ( alle adertjes in mijn gezicht waren gesprongen van een verkeerde perstechniek.

Mijn jongens baby had kennelijk nog niet echt zin om geboren te worden.
Hij was dan ook ruim twee weken te vroeg en kondigde zich aan op het Pinksterweekeinde in 1972 .

Nederland was in die dagen stevig in de ban van een hittegolf. Het was 30 graden en onze behuizing, een woonboot die van alle gemakken voorzien was tot en met een open haard aan toe, had alleen nog geen airco.Dat was niet in die tijd.
Dus het was best wel warm en afzien voor wat betreft een lange thuisbevalling.
Maar wij hebben het gered hij en ik. En hoe !!

Mijn eerste jongenskind is vandaag 44 jaar geworden en is een hele fijne vent met het hart op de goede plek, een integere en sportieve, hard werkende en studerende man,die een aantal normen en waarden handhaaft waar ik reuze trots op ben.

Dat mag wel eens gezegd worden,zeker nu hij straks zelf ouder gaat worden van een nieuw mensen kindje.

Van harte gefeliciteerd jarige zoon en aanstaande vader... 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~