HET IS STIL IN HUIS

Kleine wolbaal, die het hele weekeinde bij mij te logeren was,is weer naar huis.
Dat is altijd even wennen als hij weg is. Niemand om tegen te praten, om mee te wandelen,om te verzorgen en eten te geven.....
Ja, dan is het plotseling  even héél stil.

Toch is dit ook wel weer een weldadige stilte,waarin ik in contemplatie even terug kijk op een mooi en waardevol weekeinde.

De natuur heeft ons tijdens het wandelen, onderweg weer héél veel laten zien...

Het roodborstje dat op een tak zit volgt ons met zijn kleine kraaloogjes.
Een Vlaamse gaai,die schel schreeuwend zijn aanwezigheid aankondigt.
De raaf op het kerkhof, majestueus zittend op een van de grotere grafstenen.
Een ekster die brutaal over mijn hoofd scheert....in het bos
De bedauwde spinnenwebben tussen het lage gebladerte.
De bramenstruiken met daaraan hun rijpe vruchten....
Het gouden zonlicht...dat tussen de bomen schijnt zodat het net lijkt of wij, wolbaal en ik door een gouden poort van zonnestralen lopen......

En dan als klap op de vuurpijl, de grote blauwe reiger die aan de rand van het bijzondere 
( van wat eens de Zandzee was) poeltje staat te wachten op zijn prooi.... prachtig en zo dichtbij,wij staren elkaar een kort poosje roerloos aan.... 

totdat hij wat onrustig begint te worden en dan lopen wolbaal en ik zachtjes door.
Op naar nog meer nieuwe avonturen.

Overal vallen de eikeltjes naar beneden en hoor je in het bos de gedempte plofjes wanneer ze op moeder aarde terechtkomen.

Kastanjes en vuurrode herfstbladeren..... het is een feestje dit te mogen zien.
Ik blijf me verwonderen over de schoonheid van moeder natuur.
En geniet samen met leasehond van deze bijzondere wandelingen.
Wij lopen door het bos,over de hei en vervolgens over het kerkhof weer terug.

De reden dat ik terug loop met hem via de prachtige begraafplaats is dat daar overal bankjes staan,waar ik even op kan uitrusten,want te lang achtereen lopen kan ik nog steeds niet.
En hoe je het wendt of keert het is daar lekker rustig en daar hou ik nu eenmaal van.

Ik breng kleine leashond na de ochtendwandeling naar vriendin L toe en ga dan samen met haar, naar H die inmiddels alweer thuis is ... Wat gaat dat snel tegenwoordig...Maar ja daar weet ik zelf ook alles van ....

L heeft haar zaterdag opgehaald H had geen koorts en doet het in principe hartstikke goed, dus infuus en drain eruit en op naar eigen huisje.

Ook om reden dat L constateren moest dat de dienstdoende verpleging in het ziekenhuis absoluut niet mensvriendelijk waren tegen haar zusje. En er helemaal geen rekening werd gehouden met het feit dat H geestelijk en lichamelijk gehandicapt is en dat dit wat meer geduld en naastenliefde vereist....

Maar dat kan tegenwoordig niet meer !!!! Het is toch niet meer normaal !!! Hier loopt mijn bloed van weg !!
En het bloed van L ook. Zij gaat een aanklacht indienen,dus hier is het laatste woord nog niet over gesproken.Dit muisje krijgt nog een staartje.

Hier wordt ik toch zo opstandig en verdrietig van De zorg van tegenwoordig is gewoon DOODZIEK Ze doen maar met je.... Echt !!! 
Ik ga er verder maar niet over uitweiden,want dan wordt dit een hele boze blog en daar heeft niemand iets aan.

Wij zijn blij met  de thuiskomst van H en gaan bij haar op visite....
Het is oer gezellig en wat ben ik trots op haar !! Ze doet het echt zo fantastisch !!!Daar kan iedereen een voorbeeld aan nemen.
In het complex waar zij woont en een eigen huisje heeft, is zorg aanwezig,die ze kan bellen om haar te verzorgen...
Wel werd er even aan haar medegedeeld dat ze niet voor elk wissewasje mag bellen.
Echt !!! Hier rijzen mijn haren van ter berge !!!!
Hoe durven mensen !!! Dit is zo respectloos !!! 
Deze vrouw heeft 2 dagen geleden een borstamputatie ondergaan !!! Dit is een behoorlijk zware ingreep !! maar ja de zorg heeft maar tien minuten per patiënt, het is toch om naar van te worden.
Wat een geluk dat ik hier niet bij was, anders had ik deze dame eens stevig de mantel uitgeveegd.
Je bent tegenwoordig aan de heidenen overgeleverd. 

Gelukkig heeft H genoeg mensen om haar heen die wel héél lief en zorgzaam zijn,maar je zult maar alleen op deze wereld staan.
In wat voor maatschappij leven wij ??? Ik kan er soms met mijn pet niet meer bij... Maar misschien wordt ik te oud voor die rotzooi...

Wij zijn blij dat H het allemaal goed doorstaan heeft en dat ze het zo goed doet, ik ben blij om haar te zien. L is blij dat haar hondenkind weer terug is. Ik rij blij in helijosje huiswaarts.

Stop bij de patatboer,want ik heb zin in vieze vette patatten mét uiteraard en een kroketje...De mist van vanochtend is opgetrokken en de zon schijnt nu volop.
Het is zulk lekker weer, ik kijk al  genietend en smullend, mensjes op het terras... mmmmmm
En wanneer ik thuis ben val ik in een diepe dut...
Dat heb ik kennelijk even nodig.

Ik ga zo nog mijn favoriete serie kijken en dan hou ik het voor gezien.... morgen weer een nieuwe week....
mooie avond allemaal ....

****************************************