GISTEREN

om klokslag twaalf uur had ik een afspraak, met een oud buurmeisje van de gracht in de Jordaan op onze geboorteplek, om samen te genieten van die speciale plek waar onze roots liggen.

Wij hebben een afspraak om 12 uur op het, voor ons allebei bekende stoepje aan de zijkant van haar geboortehuis,dat schuin tegenover het huis staat waar ik getogen ben.

Zo leuk !! Wij hebben elkaar (weer) ontmoet op facebook en er was meteen een klik. Nu hou ik persoonlijk niet van het plaatsen van foto's van mezelf op fb daar ben ik altijd héél voorzichtig mee.Maar zij heeft wel een foto van haarzelf geplaatst,dus ken ik haar snoet wel,maar zij wist tot voor gisteren niet hoe ik eruit zag. Dus op zich was dat natuurlijk al spannend.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De reis er naartoe begon voor mij al helemaal leuk.Ik zet heliosje op de parkeerplaats van het station,want ik ga met de trein dat is het gemakkelijkst en dan stap ik in Amsterdam gewoon over op de tram.

In de trein, ( die overigens stampvol zit vanwege de herfstvakantie en een actie met kortingskaartjes) bemachtig ik toch een plaatsje en kom tegenover een moeder en leuke tienerdochter te zitten, die zich blij en uitgelaten gedragen. Zij kwebbelen over een dagje shoppen in de hoofdstad."Gaat u ook naar Amsterdam? "vraagt het meisje aan mij. "Yep"zeg ik,maar niet om te shoppen,ik ga naar mijn geboortegrond.

Ik ga samen met een buurmeisje van toen, mijn oude buurtje voor even onveilig maken "antwoord ik."Oh wat leuk !"zegt de moeder, waar komt u vandaan dan ? "Als ik vragen mag. "

Uit de Jordaan"zeg ik ,met toch wel een beetje trots in mijn stem. "Wat leuk !!"zegt de vrouw. Ik ben daar ook geboren! Nouuuu !!!?? geloof ik niet zo in toeval.
Dus dit schept meteen een band. De toon is gezet.Het kan haast niet anders, dit wordt een héle leuke dag.
Op het station neem ik afscheid en wens ze beide een leuke dag toe,terwijl ik naar buiten loop.

Héél even voel ik me een beetje verloren in de drukte van de stroom mensen die met haast, haastig aan mij voorbij schieten.
Het is, zoals altijd denk ik behoorlijk druk en dat ben ik gewoon niet meer gewend. Even voel ik me toerist in eigen stad. Dus zoek ik naar de borden waar mijn tram op aangegeven staat.

Volgens mij sta ik, zoals ik het bekijk op de goede halte. Maar helemaal zeker van mijn zaak ben ik toch niet ,dus vraag ik het maar eens aan een aantal dames die daar ook staan te wachten.

Het is een jolig clubje van 6 dames die uit een wat zuidelijk gelegen plaats van ons land komen en die vandaag een uitje hebben.Zij gaan een dagje Jordaan doen met een gids. 

Het is niet waar !!!... hahaha Zij wachten ook op de tram.Ik schiet echt in de lach en vertel hen dat ik daar geboren ben en ook die kant opga. Daar krijg je leuke gesprekken van.Maar voorlopig staan we met z,n allen wel op de verkeerde tramhalte. Toch maar even vragen aan de trambestuurster en dan héél snel naar een andere halte want daar komt de tram al aan.

Wanneer wij met z,n allen zitten en nu weten dat we er ook op dezelfde halte uit moeten, hebben zij hun eerste gratis gegidste stukje al te pakken. Ik loods ze netjes naar het beeldje van Anne Frank op de Westermarkt.

Wens ze een mooie dag toe en vervolg mijn eigen weg.

Aan de andere kant van de gracht zie ik dat er alweer hordes mensen staan te wachten voor het Anne Frank huis.
Wij speelden daar vroeger gewoon verstoppertje achter de boekenkast.

Het huis stond in mijn jeugd gewoon altijd open.Dit nu, lijkt welhaast onvoorstelbaar met die lange rijen wachtende mensen voor de deur.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Ik ben ruimschoots op tijd,dus ik loop in mijn eigen rustige tempo richting onze gracht en het stoepje van ome Keesje.

Wanneer de laatste klank van het middag uur van onze mooie Westertoren door de Jordaan weg galmt,komt A de brug over gelopen,zij heeft de pas erin.
Ik zit braaf op het stoepje te wachten,dus dat kan niet missen.

Wat is het toch leuk om gelijkgestemde zielen weer te mogen ontmoeten. Dan valt de door de mens bedachte tijd compleet weg en voelt het als de dag van gisteren.
Wij (her) kennen elkaar onmiddellijk.En gaan een paar hele bijzondere uren tegemoet.
Maar eerst gaan we koffie drinken en uitwisselen over hoe het ons in het leven is vergaan, onder het genot van een heerlijke tosti in een voor ons zo vertrouwde omgeving.

Wij vragen het meisje van de bediening of zij van ons een foto wil maken op het beroemde stoepje.En dat doet ze héél enthousiast.



                     

               Ziezo ! Wij staan er gekleurd op !!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Gespijsd en gelaafd stappen wij terug in de tijd.
Wij wandelen op ons gemak over de ons zo geliefde en dierbare gracht. 
A heeft hier langer gewoond dan ik,maar ik ben iets ouder,dus op de een of andere manier vullen wij elkaar goed aan. Wat ik niet meer weet,weet zij en omgekeerd.

Onze ouders hadden ook gezamenlijke vrienden,waar wij allebei weer met de kinderen van speelden en ondeugende dingen uithaalde zoals kinderen dat toen deden.
Wij hadden ons vertier nog voor de deur i.p.v achter het beeldscherm.Wij hadden qua materie niet zoveel,maar er was saamhorigheid,warmte en gezelligheid.

Wij weten allebei nog héél veel van vroeger,zij is beter in namen en ik denk altijd in plaatjes en zie alles voor me.Ik weet ook nog best wel veel van vroeger...
Wij zijn allebei héél even terug in onze jeugd.
En natuurlijk hebben wij allebei een fototoestel mee voor het schieten van de mooie plaatjes en die zijn er zat.
                        Een kleine impressie

               
                 van ons oh zo geliefde buurtje


Het oude bakkertje op de hoek, waar we vroeger warme luilakbolletjes haalden s,ochtend vroeg na de luilakviering. Daarnaast het oude atelier van tante Marijke mijn eerste tekenlerares,waar ook de broer van A les heeft gehad.Twee jaar geleden nog met oudste zoon en schoondochter aan haar keukentafel mogen zitten,dat was de allerlaatste keer. Want inmiddels is zij overleden en woont haar dochter in het pand.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sommige panden nog helemaal in authentieke staat,andere prachtig gerenoveerd.

    Mijn geboortehuis omgeven door wijnranken

                     Het huis met de lantaarn

                   Nog zo,n mooi rustiek stukje 

                    De huizen waar vroegere
               schoolvriendinnetjes woonden

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De bekendste en volgens mij oudste ijzerhandel                                van de Jordaan

               Oh Amsterdam,wat ben je mooi.


Tijdens onze wandeling,treffen wij een echte yup aan,een aardige jongen die aan het schilderen is in het appartement van zijn broer. In het pand waar A getogen is.


           Het beroemde stukje gracht,waar ik geboren

ben en A is grootgebracht

Wij raken in een héél leuk gesprek gewikkeld met hem,hij vraagt ons de oren van het hoofd over hoe het vroeger was en wij vertellen graag terwijl hij gretig luistert.
Hij deelt ons mede dat het huren van een appartement op de gracht waar wij geboren en getogen zijn nu zo'n 1200 euro aan huur doet.

Tja... dat kan de ECHTE Jordanees niet betalen en aangezien het tegenwoordig een hype is om in ons buurtje te wonen, hebben zij het er graag voor over en kopen de panden op om ze vervolgens weer te verhuren aan expats.

Toch is het grappig wanneer je dit verhaal omkeert. A en ik hebben de tijd van vlak na de oorlog meegemaakt,toen woonde je echt niet op stand in de Jordaan zoals tegenwoordig. 

Toch vind ik dat A en ik het nog niet zo slecht gedaan hebben.Op de keper beschouwt vraag ik me dan ook af wie nu beter af is? Wij ?, die onze zorgeloze jeugd hebben mogen doorbrengen hier,of zij die gebukt gaan onder de zorgen van de lasten van de te hoge hypotheken.

Ik kan dan ook niet nalaten tegen de aardige yup te zeggen dat zijn broer, in wat men vroeger een buurt van armoe noemden woont ( iedereen had trouwens in die tijd niet veel,maar je maakte er iets van )  en dat A en ik nu beide op stand wonen en beide ietsjes minder aan huur kwijt zijn. hahahahaha.

De yup grijnst en wil een foto van ons beiden op het bankje voor de deur.( Ik voel me nu net een Volendammer in klederdracht ) 
Maar natuurlijk poseren deze filmsterren braaf met allebei ons stoïcijnse poffertjes ponem op ( ofwel twee uitgestreken gezichten) hahaha wat hadden wij een pret.

Nadat wij een rondje Egelantier hebben gedaan, vervolgen wij onze route richting Prinsengracht. Wij spelen toeristje in ons eigen buurtje.

Ik begin best wel een beetje moe te worden dus besluiten wij een frisje te pakken op het terrasje voor de deur van:

   De bekendste en kleinste kroeg in de Jordaan
Daar zit een zwaar verliefd stelletje,dat later blijkt, uit het oosten van het land komt.
Ik schiet een plaatje van zoveel geluk en beloof ze deze per mail na te sturen...Inmiddels gedaan!
Het kan allemaal in Amsterdam.Kleine moeite groot plezier!

Al hengelend aan de arm van A lopen wij richting bus en tramhalte en besluiten ter plekke,dat zo,n dagje voor herhaling vatbaar is... Zeker weten A !
Dit gaan we absoluut nog een keer doen.

Wij nemen met een dikke knuf afscheid van elkaar en moe maar terugkijkend op een zéér waardevolle
dag pak ik de tram naar het CS waar ik ruimschoots de tijd heb om mijn trein terug te halen.
Hoewel ? De NS heeft besloten dat i.p.v op perron 11a mijn trein van perron 2a gaat vertrekken,dat wordt dus toch nog een invalide sprintje trekken en wanneer ik in de trein zit, voel ik pas hoe moe ik echt ben. Heliojosje staat mij keurig op te wachten,ik race nog even naar de winkel voor wat boodschapjes en dan naar huis...... Ik voel me nu net een:

Maar had deze dag voor geen goud willen missen. 

wordt vervolgd: 

Met uiteraard een stukje Amsterdamse Humor die nooit verloren gaat.
****************************************