Afgelopen vrijdag ben ik, nadat ik een verontrust telefoontje kreeg van mijn maatje via de receptie van het andere gebouw ( er was iets niet in orde met de aansluiting van haar telefoon,tv en internet) toch maar even bij haremaatjesteid gaan kijken.
Ik ben bewust niet bij de verhuizing zelf aanwezig geweest ( daar heb ik goeie redenen voor ) en heb haar nieuwe huisje ingericht en zo,dus nog niet gezien.
Nou ....ik moet zeggen... Zij zit er helemaal beeldig bij.
Wat is er hard gewerkt door iedereen... chapeau !!!
Natuurlijk valt zij (zoals gewoonlijk) eerst over de dingen die er niet zijn,.of misgelopen zijn?? etc....
Zij haalt haar tengere verwende schouders op als ik zeg "goh ! Wat een mooie wasmachine"?? en trekt er haar "is normaal hoor!! "gezicht bij....pffffff.......
Ik merk..dat ik hier steeds meer moeite mee krijg en trek mij bij tijd en wijle noodgedwongen helaas bewust terug ...
puur vanuit mijn overlevingsdrang...........
Ik had dan ook de limiet gesteld,dat ik haar met alles wat de verhuizing betrof zou helpen tot aan het moment van verhuizen zelf en dat ik het buddyschap daarna wat meer gestructureerd en wat minder frequent zou oppakken en invullen...
Dat is een hele grote noodzaak helaas,zeker met mijn lichamelijke ongemakken en ik merk dat ik me steeds minder goed ga voelen en dat ik steeds minder tegen dit negatieve gedrag kan..bovendien,wil ik er niet tegen kunnen.. Daar kies ik niet voor...
Ik kies nu eenmaal bewust voor positiviteit en geluk.
En natuurlijk hebben we allemaal wel eens een off day en gaat een verhuizing je niet in de koude kleren zitten, zeker niet wanneer je 84 bent.... maar dit is wel haar bewuste keuze geweest... De keuze om weer zelfstandig te gaan wonen en zichzelf weer helemaal te kunnen bedruipen.
Voor hoelang nog ????
Haar huisarts heeft aangegeven dat zij toch wel hard achteruit gaat en dat zij wat meer bloedtransfusies zal moeten krijgen.Tja ...dat is te verwachten met haar ziektebeeld...maar ze maakt het zichzelf beslist niet gemakkelijk door weer niet te kiezen voor een ziekenhuis hier in de buurt...
Ach waarom makkelijk...als het ook moeilijk kan nietwaar.....???
Ik geef het voorlopig even op...Ik moet nu héél erg goed aan mezelf gaan denken...en zet ook mijn andere vrijwilligerswerk even op een laag pitje... Ik zal wel moeten,want mijn gezondheid laat echt te wensen over op dit moment... Dus bijtanken is echte noodzaak....
En mevr B.... zal van nu af aan gewoon zelfstandig alles zelf en zelfstandig moeten gaan regelen en dat kan ze best en anders weet ze wel weer iemand voor haar karretje te spannen, te kopen of te strikken...
Ik heb haar in ieder geval een mailtje gestuurd waarin ik duidelijk heb aangegeven dat zij mij deze week in ieder geval niet of nauwelijks zal zien.
Wel zoek ik nog een aantal dingen voor haar op en laat het verder voor wat het is.... en los....
Ik heb recht op een eigen leven en ga mijn ruimte weer innemen.
Nadat ik afgelopen vrijdag weer eens 2 a 3 uur voor haar bezig ben geweest,ga ik weg met het gevoel dat er iets behoorlijk mis is... Ik zal hier niet over uitweiden maar dit versterkt het maken van mijn keuze en ik weet dat ik de goeie beslissing neem om afstand te gaan scheppen en deze afstand ook te bewaken....en te bewaren.....maar......
Genoeg geschreven ... over deze dame....
.jpg)
ik ga,bij de plaatselijke bouwmarkt verf halen voor het muurtje van mijn balkonnetje.....want ik wil deze zomer... dubbel en dwars ........GENIETEN !!! van het zonnetje,op mijn mediterrane balkonnetje........
*********************************************************************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten