Gisteren ben ik voor het eerst weer naar buiten geweest en heb ik wat boodschapjes gehaald met helijosje.
Ik heb meteen maar het boodschappen lijstje
mee genomen van mijn maatje.Kleine moeite groot plezier..
De kasten waren na een week ziek zijn, aardig leeg en moesten gewoon weer eens aangevuld worden.
Maar ik merk dat ik er nog niet helemaal ben,want dit is zwaar vermoeiend.
Als ik op het punt sta om weg te gaan,komt de dochter van depressieve buurvrouw aanbellen om mij te zeggen dat haar moeder tijdelijk wordt opgenomen op psychiatrie ze trekt het kennelijk niet meer.
Zielig, denk ik en loop even met haar mee om afscheid te nemen van haar moeder...
"Wel weer terug komen hoor buurvrouw???..... en misschien kom ik u wel opzoeken daar "zeg ik en sla even mijn armen om haar heen. Dit vind ik zo sneu voor haar.
Ze is graatmager,broos en breekbaar.. en ik krijg een knuffel van haar... op de gang staat haar koffer en een volgepakte rollator...het is een trieste aanblik....
Tja zo kan het gaan in het leven..als ik het hele plaatje overzie vind ik het wederom ontluisterend en héél hard....
Dan neemt het leven van alledag mij weer in beslag en ga ik snel mijn boodschappen doen....
Wanneer ik terug ben en met een tasje met boodschapjes voor mijn maatje het verzorgingshuis binnenloop,bots ik bijna tegen de klusjesman op.. "heee" ?? zegt hij verrast "hoe gaat het met je??"
"Ja nu wel weer redelijk"zeg ik terwijl ik hem uitleg dat ik afgelopen week goed ziek ben geweest en ik vandaag weer voor de allereerste keer op de been ben."zie je anders niks van"zegt hij "volgens mij ben je afgevallen"zegt hij er nog eens achteraan als een soort van verkapt compliment.hihi
en ik denk... jaaahhhh... door het vele slapen zijn de wallen onder mijn ogen weg.. dat scheelt echt enorm !!!
"Hoe is het met vergeetachtige buurvrouw?"vraag ik aan hem ,omdat ik weet dat hij met haar naar het ziekenhuis is geweest afgelopen week voor onderzoek van haar hersenen...
"niet best"antwoordt hij "ze heeft zwaar Alzheimer"
"Daar was ik al bang voor"zeg ik en merk dat, hoewel ik het zag aankomen,ik er toch van schrik.
" tja deze uitslag was te verwachten"zeg ik tegen hem "het is in een ver gevorderd stadium,hele stukken van haar hersenen zijn afgestorven
EN IK VIND HET VRESELIJK....!!!! het kan ons namelijk allemaal overkomen,hier heeft niemand grip op.... het is gewoon een sluipmoordenaar......enfin ..ik vraag of hij mij op de hoogte wil houden voor wat betreft haar en dat doet hij met plezier zegt hij....
Mijn maatje is helemaal in haar schik met mijn bezoekje en wij hebben héél wat bij te praten...
Ze is blij met de dingen die ik voor haar meegenomen heb en ik neem mijn diepvries bakjes weer mee terug.
Ik drink koffie en heb wat lekkers meegenomen voor erbij en blijf een paar uurtjes bij haar,het is oer gezellig...maar tegen zessen ga ik naar mijn eigen appartement ik heb een biefstukje gekocht om aan te sterken en dat ga ik bakken....
Ik ga vrijdagavond vieren in mijn uppie... en geniet van het leven....
Er staat een berg afwas,maar het deert mij niet..dat werk ik morgenochtend wel weg en dan ga ik ook maar eens met het helse machine door de tent...
*******************************************
En dat doe ik !!!
*******************************************
Tussen het uitzetten en aanzetten van de stofzuiger,gaat de voordeurbel.... Ik kijk door het spiekgaatje en daar staat vergeetachtige buurvrouw... "Kom binnen"zeg ik als ik open doe..
"ik heb geen brood meer"zegt zij op klagerig zielige toon.... "Nou ! Ik gelukkig wel ! "zeg ik "en daar kun jij best iets van krijgen"Ik overhandig haar een zakje uit de diepvries waar 4 sneetjes brood in zitten. "Oh adoe "zegt zij, "maar die zijn koud ???"
"klopt..."zeg ik die moet je even op een bordje leggen en laten ontdooien"... en vraag haar gelijk naar de uitslag van haar onderzoeken in het ziekenhuis.
"Jaaahhh "zegt zij "er is wel iets met me,maar ik ben vergeten wat het ook alweer was"Ik weet het gewoon niet meer ???"ach denk ik...da's misschien maar goed ook..dat is dan weer een vorm van milde compensatie, wanneer je diagnose Alzheimer is, dan vergeet je het gewoon....want je korte termijn geheugen doet niet meer mee.
Het lange termijn geheugen werkt prima en ze begint mij een héél verhaal te vertellen over de inkopen voor haar verjaardag en haar zuster die toch zo qua karakter verschilt van haar...
Ik luister met volle aandacht....
Tegen de tijd dat het brood bijna ontdooit is gaat zij naar huis en maak ik af waar ik mee bezig was.
De zaterdag ochtend is om en als los zand door mijn
vingers geglipt....
Het is 14.00 uur en ik zit nog in de vette lappen.... tijd voor de wasstraat.....!!!!
*******************************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten