AFGELOPEN WEEK


Ben ik een gesprek aangegaan met buurvrouw C.
Ik heb haar een aantal dingen gevraagd ,maar ook uitgelegd en verteld vanuit mijn gevoel.
En heb daarbij de wens uitgesproken,dat ik niet meer benaderd wil worden als zij weer eens van de aarde af wil.

Haar laatste kreet om hulp (waar overigens toch ook weer iets goeds uit is gekomen,want zij heeft nu een vertrouwenspersoon bij en afspraken met het GGZ)
was voor mij een behoorlijke traumatische ervaring...vanwege het Deja vú gevoel dat bij mij naar boven kwam...

Ik heb getracht haar uit te leggen, dat er bij mij na vele  jaren van stress,verdriet en pijn die ik achter mij probeer te laten een korstje is gegroeid op dat stuk trauma . Dat door deze ervaring dat dunne korstje weer helemaal open barstte en er daarmee weer een stuk oude pijn bij mij naar boven kwam.We moeten allebei huilen...

Rustig heb ik haar gezegd,dat wanneer zij echt van deze wereld af wil...zij dan maar van het Hilton af moet springen 
( dan weet ze zeker dat het lukt !! ) en dat ,wanneer zij weer dit onmachtige en allesomvattende gevoel van neerslachtigheid krijgt er nu gelukkig een professionele vertrouwenspersoon van de GGZ is die zij van nu af aan kan en mag benaderen.
Dat lijkt me voor alle partijen beter.

Ik vertel haar ook,dat ik begrijp waarom haar dochters geen contact met haar willen hebben,dit is namelijk niet de eerste keer dat zij dit doet en dat is voor een kind niet te behapstukken !!! Dat doet pijn !!! 
Bovendien hebben  twee van haar dochters die 2 die ik gezien en meegemaakt heb,allebei zelf professionele hulp nodig.

Ik probeer haar ook te vertellen dat het nu de tijd is dat zij eens goed voor haar zelf moet gaan zorgen en dat zij haar dochters op dit moment maar even moet loslaten, die hebben hun eigen groeiproces...

Ik onderschat beslist niet wat zij heeft meegemaakt oh nee... Het is niet niks... maar dit is niet de weg..
Ik ga er vanuit dat het binnenkomt en dat er iets blijft hangen...
We vinden het allebei verschrikkelijk en willen gewoon goeie buren blijven.... enfin... Ik ben blij dat ik vanuit mijn gevoel mijn zegje heb gezegd. En dat zij het in ieder geval heeft (aan) gehoord.......
Last van mijn hart.

Voor nu heb ik weer even genoeg geschreven...en ga ik een klein dutje doen,want vanavond ga ik met m'n kipdochter D uit eten en gezellig bijbeppen.....in een leuk eettentje hier in de buurt....
En daar heb ik hartstikke zin in ....


*******************************************