CONSTERNATIE


Op de eerste !!....

Het was mij van tevoren al gezegd,dat er op mijn kamer  wel eens een tweede patiënt zou kunnen bijkomen,maar als dat dan ook werkelijk gaat gebeuren ,schiet ik volkomen in de paniek.

Daar gaan mijn vrijheid en mijn privacy denk ik lekker positief gedacht Jo !!!!!!!
Weg momenten van lekker alleen zijn in mijn eigen energie, weg momenten van stilte en rust voor mezelf...
en natuurlijk ook de verstilling en de ruimte die ik me inmiddels helemaal eigen heb gemaakt in deze kamer met serre....

Ik vraag in het kader van voor mezelf opkomen in de eerste instantie aan de verpleging of ik niet de kamer kan krijgen van R die inmiddels naar huis is...
Dat is nou precies zo'n plek, die ik me in korte tijd ook eigen zou kunnen maken...F doet zijn best en beloofd een mailtje te sturen naar zijn superieur.. Thnx F oprechte dank voor je begrip en het feit dat je met mij meedenkt.

Ik uit mijn ongenoegen tegen iedereen die het maar horen wil en ook tegen degene die het misschien helemaal niet horen wil!! Het kan me allemaal eventjes niet schelen...
Ik lever een behoorlijk gevecht met mezelf want dit heeft te maken met grenzen afbakenen en mensen wel of niet in mijn eigen ruimte toelaten.

Dit is nu precies waar ik bang voor ben. Ik zit hier puur en alleen voor mezelf,om fysiek sterker en beter te worden maar zeker ook mentaal. het een sluit het ander natuurlijk niet uit,want alles staat nu eenmaal in verbinding met elkaar.

Ik huil bij de fysiotherapeute. Ik huil bij de ergo en de haptotherapeute...Ik huil bij iedereen,want ik ben gewoon als de dood om mezelf weer te verliezen in een vorm van over-socialiteit naar de/die ander(en) toe...
Tot er een moment komt, dat ik mezelf weer bij elkaar raap en mezelf  in liefde vermanend toespreek.

Ik besluit om er het beste van te maken en strijd graag met open vizier dus uit ik waarom ik zo,n verdriet heb, zonder al teveel uit te wijden.

Mijn kamergenote is een meisje van 21 jaar ook pijn patiënte en beslist niet onaardig.
Binnen enkele minuten weten we van elkaar dat wij allebei erg zelfstandig zijn en dat wij allebei ook nog eens enorm op onze  privacy en vrijheid gesteld zijn ....
Ziezo dat is duidelijk, voor beide partijen ! Dat schept een band ( haha)...

De ergste spanning ebt weg en we bakenen allebei terrein af .We proberen ( ook in het kader van onze schema's en rustmomenten ) een soort van balans te creëren, waar we ons allebei in kunnen vinden...Het voelt niet verkeerd en mijn paniek vloeit over in een soort van open berusting.

Dan volgt onze eerste nacht samen, op één kamer....

Voor haar is het nog meer wennen dan voor mij denk ik,want als ik terugkijk naar mijn eigen binnenkomst hier en alle indrukken en alle prikkels van zo'n eerste dag na ga,dan moet het voor haar ook wel héél erg véél zijn !!

Bedklaar.. wensen wij elkaar welterusten en proberen de slaap te vatten met een ziekenhuisgordijn tussen onze bedden.
Dat lukt mij aardig op de pijnstillers en de vermoeidheid van een dag hard therapieën...

Arme zij,zij...doet geen oog dicht blijkt achteraf....Eigenlijk wel logisch gezien de toch vreemde omgeving en situatie,vreemd bed en vreemde vrouw naast haar die, ( en dat heb ik nooit geweten ) bovendien verschrikkelijk hard blijkt te snurken.. Het schijnt dat ik aardig wat bomen hebben omgezaagd !!!
Ik heb er niets van gemerkt.. echt niet...

Om 5.30 uur is zij klaarwakker en rommelt achter het gordijn... Ik die alles hoort,ben ook klaarwakker en kan de slaap niet of nauwelijks meer vatten. en dat is balen,want ik heb een uitermate drukke dag voor de boeg....

Kortom ! Dit gaat dus niet werken !!! Wij komen allebei niet aan slapen ,noch aan rust toe...
Wat ben ik blij dat de jeugd van tegenwoordig mondiger is dan wij vroeger,want zij meldt dit onmiddellijk ook bij de verpleging en vraagt om een ander onderkomen. 

En dat is razendsnel geregeld ! Om kloklsag 11.00 uur betrekt zij de grote kamer naast mij,neemt met toestemming van mij de makkelijke stoel met hocker mee en creëert daar haar eigen huis/slaap kamer ....

HELEMAAL GOED!  

En tot volle tevredenheid van beide partijen,zonder tussenkomst van de rijdende rechter... ( hihi)

Het allerbelangrijkste in deze is,dat wij elkaar open in de ogen kunnen blijven kijken zonder wrok of teleurstelling tenslotte moeten wij het ( ik nog 5 en zij nog 8 weken ) samen prettig en gezellig maken hier... 
En dat gaat helemaal lukken op deze manier.

Wordt vervolgd.

****************************************