DAGJE JORDAAN DEEL 2

Genietend in het zonnetje van een lekkere cappuccino en een flinke punt appelgebak met slagroom op het terras van Cafe "Sonneveld" schuin tegenover het huis waar ik getogen ben, wisselen A en ik alle nieuwtjes uit van de laatste tijd en kijken wij mensjes, want oh oh er komt wat aan leukerds de brug over onze kant op.

Wij zijn vandaag ook even toerist in eigen buurt. Dit is wel grappig eigenlijk. Ik wijs A op een leuk en vlot ouder stel. "Kijk dan A ! Wat leuk !"zeg ik en vraag meteen even aan het paar of ik een plaatje van ze mag schieten en dat mag!

         Oh. Ik hou zo van flamboyante ouderen.

Zij komen uit "the UK" en zijn voor de allereerste keer in Nederland en in Amsterdam om hun 50 jarig huwelijksfeest te vieren.
Nou als dat niet leuk is ? Dan weet ik het niet meer.

Een gouden echtpaar op de Hilletjesbrug !! 

Dat zich kostelijk vermaakt en hun ogen uitkijken. Ik vraag of zij willen dat ik de foto naar hen opstuur, maar dat willen zij niet. 

Dit is weer een van die leuke momentopnamen die ik voor geen goud had willen missen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Een humorloze yup met aan een riempje een klein 
wollig hondje loopt voorbij en ik kan niet nalaten te vragen of het hondje soms "NERO"heet... De Yup kan het niet waarderen en A en ik liggen in een stuiplach.Humor !!!

Dan wordt het tijd om op te stappen en de buurt onveilig te gaan maken.
Dit keer kiezen wij ervoor om richting Westerstraat te gaan en eens te kijken wat in onze tijd ook al weer waar zat. 
De drogist met de leukste etalage van Amsterdam zit er nog steeds. En de lijstenmakerij ook.
De draaiorgels van  de fam Perlee zijn uiteraard ook niet weg te denken uit dit mooie stukje Jordaan.

Het draaiorgel is zo typerend voor Amsterdam en de Jordaan.Volgens mij heeft geen enkele stad in het buitenland dit.
Het wordt een wandeling vol nostalgie , want A en ik weten nog best veel van vroeger uit onze kindertijd.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Dan ontdekt A, kuierend op de Westerstraat opeens een pand waarvan de grote deur openstaat en heeft ze twee hele leuke oude stalen kastjes in het vizier. 
Binnen wordt hard gewerkt om het pand voor te bereiden op de opening van Amsterdams eerste en enige spuitwater fabriek komen wij niet veel later aan de weet. 
"Wat kost zo'n kastje?"vraagt A aan een van de werkmensen. "Dat weet ik niet" antwoordt hij "De grote baas staat buiten "en hij wijst iemand aan die bij de lantaarnpaal staat te bellen.

Uitgebeld,komt de grote baas het pand in en dan ontstaat er iets,wat je volgens mij alleen maar in de Jordaan meemaakt.
Ans vraagt aan de grote baas wat het kastje moet kosten en hij nodigt ons gastvrij uit binnen te komen kijken naar wat zijn plannen zijn en vraagt ons op te letten bij het lopen ( er liggen nl 2  grote glas in lood ramen op de grond klaar om gerestaureerd te worden) en zegt en passant tegen A dat de kastjes niet voor de verkoop zijn,maar onderdeel worden van het interieur van zijn nieuw te openen limonadebar en spuitwaterfabriek.

"Loop maar even door naar achteren dan kan je zien waar de machines komen te staan"zegt deze sympathieke man tegen A en mij en wij lopen achter elkaar aan het stoffige pand door, tot we niet meer verder kunnen en een mooie wit betegelde ruimte in stappen. "Kijk"zegt de eigenaar. "Deze ruimte wordt nu de fabriek"en vóór in het pand komt de limonadebar en kunnen mensen  o.a. hun spuitwater in flessen kopen.

"Goh"zeg ik, "Dat doen ze in Hongarije ook. Je zet daar je kratje aan de weg en dan worden de flessen tegen een gering bedrag weer gevuld "Daar heb ik het idee min of meer vandaan "zegt de eigenaar en hij verteld terloops dat hij in Hongarije heeft gewoond,vloeiend Hongaars spreekt en oorspronkelijk uit Friesland komt.
Ik zeg dat ik pas terug ben uit Hongarije en spreek hem verder aan in het Fries dat ik nog onthouden heb uit de tijd dat ik bij mijn grootouders als kind in Friesland logeerden. 

De grote baas moet verschrikkelijk lachen als ik er ook nog een paar woordjes Hongaars aan toevoeg en in het onvervalst Jordanees uitbraak.
"Ik spreek alle talen, behalve betalen !" Heeft hij het helemaal niet meer en schatert het uit.

Dan valt mijn oog op de spuitwaterflessen die op de stoffige planken aan de muur staan. "Zo ééntje willen wij wel hebben hé A? " zeg ik. "Gevuld met origineel Amsterdams spuitwater. Ik vraag wat ze kosten en A en ik gaan akkoord met de prijs en worden hier héél blij van.

"Dit is wel je allereerste verdienste baas "zeg ik tegen hem terwijl ik op het papiergeld spuug. "Da's voor de mazzel en goeie zaken" Wij brengen je geluk let maar eens op deze tent draait straks als een tierelier.
En als je officieel geopend bent dan komen wij zeker terug.
Wij krijgen er van hem, los van een grote grijns van oor tot oor een origineel kogelflesje bij kado.

Daar zat vroeger gazeuse in en een knikker in een gootje, die voorkwam dat je,je verslikte in het koolzuur. Je kon er lekker lang mee doen slokje voor slokje en volgens mij worden deze niet meer gemaakt.

Wij lopen na deze zéér leuke ontmoeting allebei met een volle fles te sjouwen van 1 liter en een leeg kogelflesje in een uitvouwbaar stoffen tasje.

Best zwaar sjouwen... maar ZO de moeite waard. We besluiten richting Rozengracht te lopen om in het oude pand van Jamin,dat al jaren in gebruik is als lunchroom een broodje te gaan eten. Maar om daar te komen moeten we eerst nog door de ons zo bekende straatjes. 
Als we in de Nieuwe Leliestraat lopen komt de "koningin van de Jordaan" naar buiten op een paar Griekse pantoffels met op elke neus een grote poemel.
"Wat heeft u een leuke toffels aan"kan ik niet nalaten te zeggen"Auw"zegt ze in het onvervalst Jordanees "die hep ick fan me buuren gekreigen die benne naar ut buiteland geweest liev he?? "
We raken aan de praat met deze 93 jarige pittige dame.
A kent haar goed.Ze woont in het huis waar A's ouders hebben gewoond en A heeft langer in de Jordaan gewoond dan ik,vandaar.
"Auw mijd je bint nog geen spat verandert " zegt ze tegen A. 
Enfin ik ga er maar even bij zitten op haar bankje dat voor de deur staat.Mijn rug begint op te spelen dus even uitrusten kan geen kwaad.
Ze komt gezellig naast me zitten en verteld honderd uit over de buurt en dat de gezelligheid er niet meer is en dat het allemaal niet meevalt als je 93 bent.
En dat ze voor mensen de kaart legt. dat doet ze met gewone speelkaarten. "Reute heer is een goeie man als je die trekt komt ie op je pat"Ik onderdruk en lach en denk. Nou, laat maar zitten tante Fietje,mag ik bedanken.

Na deze ontmoeting gaan wij toch echt een broodje eten want daar zijn we nu echt wel aan toe.

Blij als we zitten aan een tafeltje en besteld hebben wat wij willen eten en drinken,
hebben wij daar ook weer een leuke ontmoeting en gezellige gesprekken met een heer die meehelpt in de bediening en voor de afruim zorgt.

Als wij gespijsd zijn en gelaafd. Heb ik nog slechts één wens. Ik wil even naar de kralenwinkel op de Rozengracht om paarse leren veters te kopen. Mijn ketting die zo mooi staat op een bepaald bloesje is kapot en daar heb ik die dingen voor nodig.

Met volledige bepakking bereiken wij de leukste en volgens mij de best gesorteerde kralenwinkel in Amsterdam. En vind ik, geholpen door een vriendelijke verkoopster waar ik naar op zoek ben.
Wanneer ik afgerekend heb en wij de winkel uit willen lopen,komt er een dame binnen met in elke hand een prachtige roos en overhandigd die aan de beide vriendelijke verkoopsters in de zaak. Wat een lief gebaar nu weer !De dames zijn ontroerd en wij genieten mee en raken er zelfs ontroerd van. Sentimentele Jordanezen.. 

En weer kan onze dagje Jordaan niet meer stuk !

A stapt op de Westermarkt op de bus en ik op de tram en op het CS op de trein.

Ik doe nog even wat boodschapjes voor het weekeinde en geef mijn schatten thuis een mooi 
plekje net als A.

 Wat hebben wij weer genoten!     

                                                   

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~