Achter elke voordeur schuilt een verhaal.......

Gisteren ben ik begonnen met mijn eerste  echte vrijwilligers job.
In het gebouw tegenover ons...daar zit een gedeelte aanleunwoningen, maar ook een gedeelte verzorgingshuis
waar mensen voor korte of langere tijd komen en gaan......

Ik heb een nieuwe bewoonster toegewezen gekregen die ik welkom mag heten en waar ik een rondleiding door het gebouw mee ga doen en haar ga attenderen op de verschillende activiteiten die hier worden gedaan voor de bewoners.

Zo nodig ga ik de eerste keren met haar mee ergens naar toe,om haar min of meer op haar gemak te stellen..zodat ze het straks allemaal weer een beetje alleen kan als ze dat prettig vindt.
Het is een kleine ...pittig uitziende dame.....die er moe uitziet.

Deze mevrouw heeft Alzheimer dus is erg vergeetachtig ...hoewel dat soms best prettig kan zijn ..is het ook héél angstig, naar en verdrietig....

"Ik heb een gat in mijn hoofd "zegt ze mistroostig..."daar loopt alles doorheen...."
"Nou "zeg ik..."dan hangen we daar toch een emmertje onder?"
"wij komen er samen wel uit"zeg ik om haar een beetje te troosten...

Ze heeft in haar leven altijd hard gewerkt en 7 kinderen gekregen en grootgebracht.
2 van haar kinderen is ze verloren die zijn gestorven vertelt ze mij. Haar man is er ook allang niet meer ze is al héél lang alleen en heeft veel zelf moeten opknappen.....
Ik hou me stil,laat haar vertellen en luister...

Thuis ging het niet meer..hoewel ze wel een paar keer in de week naar de dagopvang ging...vergat ze ...het hoe,wat en wanneer van alles... tja en dan wordt het een beetje gevaarlijk voor haarzelf en voor haar medemens....en toen kon ze hier een plaatsje krijgen en dat heeft ze maar gedaan.....

"U zit hier wel in een héél mooi optrekje,met alles erop en eraan....."zeg ik tegen haar.....
"maar ik heb ook goeie kinderen hoor !!!".zegt ze. " Jaaahhh dat heb ik gemerkt"zeg ik .....

Toen ik twee weken geleden samen met koffiecollega de koffie en thee ronde deed,waren ze hier héél hard aan het werk...

Hahaha... 3 stoere Sjonnies met leuke grote monden ...hadden ook wel zin in een bakkie koffie met een koekje....en natuurlijk kregen ze dat van ons.. ze hebben haar paleisje héél mooi gemaakt...Het ruikt allemaal nog nieuw en naar de verf.
Het ziet er helemaal fris, gezellig ...en mooi ingericht uit.

Op een van de wanden hebben ze een collage van foto's gehangen in allemaal dezelfde lijstjes....van alle kinderen en kleinkinderen.....
Echt leuk gedaan !! Het is helemaal in balans...en op kleur....
Tevreden en toch ook een beetje onwennig nog zit ze vermoeid in haar ( sta op stoel")

"Eigenlijk ben ik wel toe aan een dutje".. zegt ze zachtjes.... "Doe maar lekker"zeg ik terug en maak met haar een nieuwe afspraak voor as maandag,dan gaan we na het koffiedrinken sóchtends naar de gymnastiek op de 5de etage......
Ik laat haar achter en trek de deur voorzichtig achter me dicht.

Ik heb zomaar een paar uurtjes over na deze snelle kennismaking en dit korte gesprekje....mooi zo !!! Dan kan ik terug naar mijn eigen paleisje.... Maar dat gaat niet door...

Op de gang wordt ik tegengehouden door de diplomatenmevrouw.."ik moet postzegels hebben,waar kan ik die kopen" vraagt ze lichtelijk paniekerig...."in het restaurant"zegt de vriendelijke receptioniste.. "kom maar"zeg ik "dan loop ik wel even met u mee" ze houdt me vast bij de arm en ziet er broos uit....
Wanneer ze haar postzegels heeft,plak ik er een op de brief die ze moet versturen... ziezo ! Die kan nog mee met de aankomende lichting denk ik en ik lever hem af bij de receptie...

"Kom een kopje thee bij mij drinken"vraagt ze half gebiedend ... "oke "zeg ik "ik heb toch een uurtje over en samen lopen wij  langzaam naar de lift....

Als ik bij haar naar binnen loop is het net of ik terug stap in de tijd,
een hele sjieke tijd welteverstaan...een rijke tijd ook....het interieur van haar kamer heeft iets weg van de inrichting van een oud Amerikaans herenhuis... Veel hout en antiek,veel zilveren ornamenten overal zilveren fotolijstjes met familieleden die nog in leven zijn en zij die er niet meer zijn... en haar slaapkamer lijkt zo uit een oude Hollywoodfilm te komen...het bed en  kapmeubel zijn afgewerkt en gecapitonneerd met fluweel en hebben dezelfde kleur lindegroen.... tikkeltje vergane glorie, maar wel grappig...vaak is dat ook een beetje protserig,maar net geen kitsch....  er ligt een mooie zilveren spiegel,borstel en bijpassende gegraveerde kam op haar kaptafel...allemaal in stijl...

Je kunt aan haar kleding en meubilair zien dat zij uit de gegoede kringen komt... het oude geld ...en ingetrouwd.....

Zij laat mij wat foto's zien van haar honden en ook een van haar zelf van vroeger... Ze was een mooie gedistingeerde frêle dame die vertoefd heeft in de hoogste kringen....
Ze rookt als een ketter en door de mist van dikke rookwolken ( ze inhaleert niet)  verteld zij aan mij flarden van haar leven.
Ze heeft een dochter verloren en ook haar man die plotseling door een hartstilstand van haar heen ging.

Nu is ze 84 jaar ,ze heeft leukemie... is berooid uit het buitenland gekomen....  is echt alles kwijt en zit nu noodgedwongen hier ,ze  is net een klein vogeltje als ze me vertrouwelijk mededeelt dat ze doodsbang is om hier echt, echt ziek te worden .....Ik heb met haar te doen..... triest in en in triest....

Ik zit 2 uurtjes bij haar en luister ,af en toe vraag ik iets  en neem alles tot mij en laat het bezinken Ik hoef echt niet alle details te weten.... om in te kunnen voelen hoe moeilijk zij het heeft.

Wanneer zij moe is en ik  eigenlijk ook wel een beetje.. (maar wat is nou 2 uurtjes op een héél mensenleven.....? ) en wanneer ik vind dat ik  genoeg rook heb ingeademd, ga ik naar mijn eigen appartement.

Ik ga dit nu van me afzetten en me even bezig houden met praktische zaken... waar ik niet bij hoef na te denken....  ik zet de blik op oneindig en de gedachten op filosofisch en verzet mijn zinnen met het binnenhalen van de droge spierwitte was.....

###########################################################################################################