Vandaag schrijf ik ............alweer geschiedenis......... vandaag is het de..............
| 100ste |
Hoera Hoera hoera........... en om dat een beetje te vieren en ook vast als voorbereiding op mijn verjaardag overmorgen..heb ik me vandaag maar eens flink uitgesloofd en heb ik .....( na alle normale huishoudelijke rompslomp) voor de allereerste keer... in ( ik denk zo'n 12 jaar ) en..als verrassing voor de vriendinnen die overmorgen komen.... uit eigen bakkerij jawel !!! een heerlijke goudbruine
gebakken.... Het hele huis geurde naar de overheerlijke baklucht en terwijl ik bezig was met andere dingen in huis...bekroop me een nostalgisch gevoel....
| Tulband cake |
gebakken.... Het hele huis geurde naar de overheerlijke baklucht en terwijl ik bezig was met andere dingen in huis...bekroop me een nostalgisch gevoel....
Vroeger bakte ik vaak en veel voor de kinderen en ook als ik visite kreeg...
De geur van cake en of andere baksels in huis,maakte dat ik altijd het gevoel had van een knus,warm en gezellig welkomstgevoel .het
Zo'n tevreden lekker in "the flow "gevoel. Dichtbij mezelf en blij met mezelf. vandaag... en blij met de stofzuiger van vergeetachtige buurvrouw.... ( die ik even haar mocht lenen).. blij met knisperende schone dekbedovertrekken op een schoon en gelucht bed... blij met de was die spierwit buiten hangt te drogen...blij met de ruimte die ik creëer als voorbereiding op ........weer een stukje meer thuis............
Helemaal blij...met leuke en lieve post van J uit Engeland....die laat ik nog even beneden in de bus liggen tot na de koffieronde...
blij met collega vrijwilligster melig samen de koffieronde lopen in het andere gebouw... blij met alle lieve oude doorleefde gezichten die een beetje opfleuren van wat leven in de brouwerij en een beetje vrolijk worden van onze meligheid en van de koffie of thee worden... koekje derbij ???
Ook weer helemaal blij dat laptopje en mijn blogger het weer doen... ( afgelopen middag kon ik even helemaal niets..maar met veel geduld en doorzettingsvermogen zijn we er weer)
kortom, gewoon blij met alles....
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Afgelopen zondag waren vriendin B en ik naar een boekpresentatie in S. het boek wat aan ons werd voorgesteld ,vertelt over een bijzonder volk met een bijzondere achtergrond en cultuur...
De Sami... het volk van het Noorden...
Het is een spirituele roman, geschreven door een bijzondere vrouw Het boek vertelt over het verlangen van de ziel om op reis te gaan naar plekken die de ziel (her) kent en waar de schrijfster een bijna onbedwingbaar drang heeft om juist naar dat volk terug te keren en die plekken te zien en te voelen.. om zich in dit leven de wijze leringen van haar voorouders te (her)inneren en deze zich weer eigen te maken opdat de cirkel rond weer rond wordt.
Aan deze roep kan niemand weerstand bieden Dat weet ik uit eigen ervaringen maar al te goed.
Wanneer je geroepen wordt dan ga je en doe je gewoon dat, wat de geestenwereld van je vraagt en je opdraagt...dan ga je naar die speciale plaats waar een deel van je roots liggen.
Wanneer je geroepen wordt dan ga je en doe je gewoon dat, wat de geestenwereld van je vraagt en je opdraagt...dan ga je naar die speciale plaats waar een deel van je roots liggen.
Dan komen alle dingen samen, precies op tijd,de juiste mensen op de juiste plek....dan is er synchroniciteit....
en kun je maar een ding doen... je laten leiden... en je ziel geven wat het zo hard nodig heeft..
Dan mag je opnieuw inwijdingen ontvangen van de geesten, van het water, het woud, de wolf,de beer... en van hen die met de natuurkrachten werken, in dit leven maar ook van hen die deze weg op aarde al bewandeld hebben en niet meer onder ons zijn ....je mag je even één voelen met een volk dat nog zo dicht bij hun kern en oorsprong staan... wiens trotse volksziel ze niet hebben weten te breken... net als bij alle oer-volkeren die eens ooit de Beringstraat overgestoken zijn en uitgezwermd naar alle vier de windstreken...
De native American,de Inuit.. De mensen in Mongolië,de Mensen in Siberië en een deel van Rusland... alle nomadenvolken.. die zich in de woestijn, op de toendra,s en de steppen staande hebben weten te houden onder soms bijna onmenselijke omstandigheden.
Die hun eigenheid nog diep in hun genen verankerd hebben en trots en met opgeheven hoofd hun afkomst niet langer hoeven te verloochenen.
De native American,de Inuit.. De mensen in Mongolië,de Mensen in Siberië en een deel van Rusland... alle nomadenvolken.. die zich in de woestijn, op de toendra,s en de steppen staande hebben weten te houden onder soms bijna onmenselijke omstandigheden.
Die hun eigenheid nog diep in hun genen verankerd hebben en trots en met opgeheven hoofd hun afkomst niet langer hoeven te verloochenen.
Wonderbaarlijk genoeg, wist ik lang voor mijn vertrek uit A dat ik op wat voor manier in aanraking zou komen met dit prachtige volk.
Ik had op internet wat gegoogeld en wat gelezen en ook wat foto's gezien... ook mijn ziel voelde toen al een deel van (her) kenning... en die herkenning was er afgelopen zondag.... toen er ge joikt werd ( de traditionele sami song) en gedrumd....
Ook ik heb een drum... hoewel ik die door omstandigheden helaas niet mee kon nemen...
Mijn drum heb ik in de vorige eeuw helemaal zelf moeten maken voor mijn gevoel héél lang geleden en ver weg.. ik heb haar als het ware geboren zien worden.
Voor mij gevoelsmatig is het een verlengstuk van mijn hart en "the heartbeat"van moeder aarde.
In de loop der jaren heb ik samen met mijn drum heel mooi werk mogen verrichten vanuit mijn rode hart mijn zielen binding met "the native americans"Mijn rode broeders en zusters
Hun verhalen lijken,net als bijna alle verhalen van deze mooie oer en natuur volkeren op elkaar...net zoals hun tragedies.
Op mijn healingdrum staat een Siberische sjamaan/sjamane die een drum aanslaat... de verbinding is er... was er altijd..
Het gevoel is nooit weggeweest..het was alleen door omstandigheden naar de achtergrond verbannen..... als er vlakbij mij gedrumd wordt voel ik de tranen prikken achter mijn oogleden..en voel ik de pijn,maar ook en vooral de (her) kenning van wie ik eens was,altijd ben geweest en altijd zal zijn.Daar kan ik niet omheen.
Ik word één met het landschap, de prachtige grote boom die links van mij staat,de plantgeesten ,de dieren weer word ik onvoorwaardelijk en liefdevol opgenomen in het universum door "The Great Spirit "
Dit mocht ik vandaag meebeleven,hier moest ik zijn om de terugkeer te kunnen maken naar mijn eigen ziel....om weer volledig gecentreerd in mijn eigen kracht te kunnen gaan staan.
Ik heb de afgelopen jaren weer aardig wat lessen geleerd
Een ding weet ik nog steeds héél zeker..want of je zoals ik een blanke huid hebt en een rode ziel, of dat je een Sami ziel hebt.
Mensen die in hun eigen kracht staan,hoeven zich niet te bewijzen.
Ook ik heb een drum... hoewel ik die door omstandigheden helaas niet mee kon nemen...
Mijn drum heb ik in de vorige eeuw helemaal zelf moeten maken voor mijn gevoel héél lang geleden en ver weg.. ik heb haar als het ware geboren zien worden.
Voor mij gevoelsmatig is het een verlengstuk van mijn hart en "the heartbeat"van moeder aarde.
In de loop der jaren heb ik samen met mijn drum heel mooi werk mogen verrichten vanuit mijn rode hart mijn zielen binding met "the native americans"Mijn rode broeders en zusters
Hun verhalen lijken,net als bijna alle verhalen van deze mooie oer en natuur volkeren op elkaar...net zoals hun tragedies.
Op mijn healingdrum staat een Siberische sjamaan/sjamane die een drum aanslaat... de verbinding is er... was er altijd..
Het gevoel is nooit weggeweest..het was alleen door omstandigheden naar de achtergrond verbannen..... als er vlakbij mij gedrumd wordt voel ik de tranen prikken achter mijn oogleden..en voel ik de pijn,maar ook en vooral de (her) kenning van wie ik eens was,altijd ben geweest en altijd zal zijn.Daar kan ik niet omheen.
Ik word één met het landschap, de prachtige grote boom die links van mij staat,de plantgeesten ,de dieren weer word ik onvoorwaardelijk en liefdevol opgenomen in het universum door "The Great Spirit "
| Mitakuye oyasin all my relatives |
Dit mocht ik vandaag meebeleven,hier moest ik zijn om de terugkeer te kunnen maken naar mijn eigen ziel....om weer volledig gecentreerd in mijn eigen kracht te kunnen gaan staan.
Ik heb de afgelopen jaren weer aardig wat lessen geleerd
Een ding weet ik nog steeds héél zeker..want of je zoals ik een blanke huid hebt en een rode ziel, of dat je een Sami ziel hebt.
Mensen die in hun eigen kracht staan,hoeven zich niet te bewijzen.
De schrijfster van het boek (her) ken ik,
By heart by feeling,maar ook in dit leven zijn wij elkaar al eens eerder tegengekomen...ergens..... Ik weet nog even niet waar,maar dat zal zich ontvouwen als de tijd daar is....
Het boek krijg ik kado voor mijn verjaardag van vriendin B XXX
de schrijfster signeert het, ik vraag haar of ze mijn werknaam erin wil zetten.... dat doet zij..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten