VOOR.... MIJN RUGOPERATIE

was ik een vroege vogel in tegenstelling tot nu.
Toen stond ik 3 keer in de week om 6.30 uur op, om trouw mijn 60 baantjes in het zwembad te trekken.
Dat zit er nu helaas nog niet in, dus.....mits ik geen afspraken heb uiteraard,slaap ik tegenwoordig gewoon door tot ik uit mezelf wakker wordt.

Soms is dat 9.00 uur,maar soms is het ook zomaar 10.30 uur en dat bevalt me prima...
Ik mag in de dieselmodus gewoon doen waar ik zin in heb en dat doe ik dan ook.

Dat wil niet zeggen dat ik stilzit...oh nee maar ik doe het (deels noodgedwongen) gewoon wat rustiger aan.

Ik hoef niet meer zo nodig...

Ik merk,dat ik er ook steeds meer behoefte aan krijg om op mezelf te zijn en voor mezelf te kiezen en sommige mensen vinden dat dan misschien niet leuk,maar dat is hun probleem en niet het mijne.

Sommige mensen zullen of kunnen dat niet begrijpen, net als de keuze die ik gemaakt heb (voor en met mezelf ) om mij niet meer als projectiescherm te laten gebruiken.Ik duld niet meer,dat mensen zomaar zonder reden onaardig tegen mij uitvallen.

Ik wens met respect behandeld te worden.Ik heb te lang en te vaak over mijn grenzen laten gaan en heb sinds een poosje al deze duidelijke afspraak met mezelf. En dit een halt toegezegd.

Vrienden die mij door en door kennen begrijpen dit en laten mij met rust.Hetgeen ik erg waardeer.
Wanneer ik behoefte heb aan mensen,dan zoek ik zelf wel contact,maar op dit moment heb ik wat tijd nodig voor mezelf en ben ik in contemplatie.

Ik ben afscheid aan het nemen van iemand waar ik bevriend mee was en waar ik veel mee heb gedeeld.Zeker ook gedurende mijn ziek zijn.

Dat doet pijn en kost moeite, temeer omdat ik voor mezelf in vergeving afscheid wil nemen en niet in boosheid,want dat brengt mij niets....Vergeving brengt mij alles wat ik nodig heb.

Ik wil in liefde afscheid nemen,want de goede en mooie momenten de hulp en steun die we elkaar gaven en het plezier dat we samen hadden zal ik zeker koesteren en daar ben ik ook reuze dankbaar voor.

ook al gaat het soms zo in dit leven,dat een ieder,nadat je een stukje met elkaar hebt opgetrokken en hebt meegelopen zijns weegs weer moet gaan. Om verder te groeien en te leren

Ik ga mijn eigen weg weer vervolgen, met één voor mij in ieder geval stukje toegevoegde waarde.

Ik weet nu nog zekerder door dit afscheid,hoe ik wel behandeld wens te worden...en kies ook dit keer weer oprecht en met respect voor mezelf...

Ik heb ook besloten dat ik me niet meer zoveel bemoei met mijn medebewoners. Dat is een bewuste keuze en daar heb ik ook zo mijn redenen voor.
Mijn grote wens is inmiddels in vervulling gegaan.


De lastige bewoner die aldoor amok maakte, is inmiddels naar de begane grond verhuist en dat is erg prettig en geeft een behoorlijk stuk rust op deze etage en in de poppenkast.Hij heeft hier in ieder geval niets meer te zoeken.....

Het enige wat ik op dit moment nog doe,is zo af en toe iets nieuws op het whiteboard hangen en ook werp ik zo af en toe een blik op de plantenbakken.

Deze worden op dit moment onderhouden door een bewoonster die er het dichtst bijzit.
Daar ben ik héél blij mee.......
Voor de rest heb en hou ik het rustig in mijn eigen paleisje en dat voelt héél goed.

Wordt vervolgd.................

****************************************