Het voelt alsof ik sinds gisteren alles aan het loslaten ben,het voelt bijna als een soort van bevrijding dat ik mijn blogjes wereldwijd heb verstrooid.
Alsof ik weer bezig ben iets af te ronden.... gewoon... omdat de cirkel dan weer rond is...

HET VOELT HEEL 

Ik moet me toch ook nog even met wat praktische zaken bezig houden vandaag... en ga met moeite weer in het normale ritme van afwassen, stofzuigen en andere huishoudelijke ongein.

Toch probeer ik ook even de rust erin te houden,want ik moet er vanavond nog uit om wederom iets op te halen,dat mijn 

PALEISJE

weer een stukje meer gaat aankleden.

Dat ga ik samen doen met oudste zoon en schonedochter,want zij hebben een stationwagon en daar past meer in dan in mijn helijosje.

Ik ben blij met alle hulp die ik kan krijgen in deze en schroom dan ook niet om te vragen....

Spannend is het wel..... weer een stapje verder... elke keer weer met kleine pasjes dichter bij mijn doel. 

Dichter bij mijn streven,voor een in alle opzichten gezonder en liefdevol leven.

Toen ik vanmiddag even lag te rusten ,werd er héél bescheiden aan de voordeur gebeld....

Nadat ik door mijn spionnetje de hal inkeek en zag dat het vergeetachtige buurvrouw was.... heb ik toch maar even open gedaan..

Ze heeft last van haar korte termijn geheugen en dat zorgt voor wat problemen met haar computer "kun jij me misschien even helpen "?vraagt zij lichtelijk in paniek.....?????

"ik kom eraan"zeg ik en loop met haar mee, ze woont één deur verder ,dus da's de moeite....  en ach wat is nou een half uurtje of een uurtje op een mensenleven ??? Misschien kan ik haar een beetje geruststellen en haar in een paar stappen uitleggen,wat zij elke keer spontaan toch weer vergeet... 

Gelukkig ben ik van het geduldige soort dat scheelt !!! ik moet er inwendig best wel een beetje om lachen,want ze is net als de vorige keer alwéér vergeten waar ze haar gratis geheugentestjes kan doen... en vooral hoe ze het moet doen....Oh jee... het valt voor haar ook niet mee.zo'n peecee...

Ik kan mij nog héél goed herinneren,dat ikzelf ook peentjes zat te zweten voor het scherm ( toen ik pas een pc had) en dat het mij ook duizelde en véél te snel ging.....

Dat moet, voor iemand wiens geheugen niet helemaal meer up to date werkt... verschrikkelijk angstig zijn ....

IK PROBEER ER DAAROM MAAR EEN BEELDENDE DRAAI AAN TE GEVEN.

Ik leg haar uit,dat een computer eigenlijk de vervanging is van een groot archief .. een kantoor... en waar wij vroeger uit die hele grote stalen kasten een ordner op Alfabet moesten zien te pakken ( vaak op een wankel trapje,met gevaar voor eigen leven) kun je nu met een of twee klikjes,mappen ophalen en archiveren...maar ook dingen opzoeken... en dat scheelt een een hoop werk en tijd ....

Dat gaat allemaal een stuk sneller.... Volgens mij voor haar véél te snel......

In een paar duidelijke stappen ( en met behulp van een paar ezelsbruggetjes) zet ik alle handelingen op papier en laat haar deze op de pc uitvoeren....

Soms gaat het goed, en soms is ze onderwijl ze de stappen zet alles weer kwijt......

Ach Keulen en Aken zijn ook niet op een dag gebouwd.......denk ik dan maar weer....

Ze zal lang en véél moeten blijven oefenen en ik wil haar best zo af en toe een beetje bijstaan. Maar ik bied het niet uit mezelf aan.......Ik heb ook mijn eigen dingen die ik moet doen....

Eigenlijk vind ik het ook wel triest, want volgens mij is deze dame ook best eenzaam.. en is ze veel alleen........

Dat merk ik ook weer als ze later nog voor een tweede keer aanbelt,

ze ziet een groen lampje op haar toetsenbord branden en snap het niet... Weer loop ik geduldig met haar mee... en laat haar zien dat wanneer je de computer normaal afsluit,alle lampjes uitgaan.... Kind kan de was doen,maar vergeetachtige buurvrouw niet.

"Ik denk dat ik gek ben"zegt ze... "Denk je dat werkelijk ? of weet je het zeker?" Vraag ik....Want als je het alleen maar denkt, dan ben je het straks toch weer vergeten... we moeten er allebei om lachen

EVEN RELATIVEREN...... EN LEKKER LACHEN ........

wanneer ik naar mijn eigen toko ga, bedankt ze mij en verontschuldigd ze zich voor de overlast....en zegt "nou  jij zult ook wel denken" ik zeg "hoezo"?? en antwoord ik denk niet zoveel en oordelen laat ik aan anderen over

*************************************************************