Bedenk ik me opeens :
Als je zondigt, zondig dan maar meteen GOED !!! , want anders is en blijft het maar half werk...
IK ZEG MAAR ZO :
Beter een goeie zondaar met een vette bek,dan geen zondaar met veel lekkere trek .... hahaha die schud ik zo even uit mijn mouw.......
Ik verdwijn.... richting restaurant..
Gisteren had ik namelijk al aan de kok gevraagd of ik ook zomaar eens een patatje met een kroketje kon bestellen als ik daar eens trek in heb? En dat kan.......
Kijk!!! en dat laat ik me geen twee keer zeggen..
Na dat dikke en veel te vette saucijzenbroodje en die overheerlijke cappuccino van vanmiddag ben ik nog steeds belust op VEEL, VET en VERKEERD.... nomnom...laat maar komen....!!!
Ik bestel een bordje patat MET! en een kroketje....waar ik niet al te lang op hoef te wachten gelukkig maar,want het water loopt mij hiervan in de mond. Ik neem er principieel als ik ben, natuurlijk wel een Cola light..... bij.... JAAAAHHH...
ik ben niet helemaal vanuhhhh...
GISTEREN
DUHHHH .....Kom nou ??!!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Ik zoek mijn rustige hoekje weer op en val aan.......
De praatgrage dame die er van de week ook was, neemt het woord..
"de patat is hier niet vet hoor" zegt ze terwijl ze mij aankijkt met een kinderlijke en open blik. "Nou dat scheelt"zeg ik,want na vandaag,mag ik absoluut géén gram vet meer hebben (van mezelf dan he !,maar dat zeg ik er niet bij)
Bij haar aan tafel zit een ietwat teruggetrokken mevrouw,met haar tas op schoot waarin een krant zit.
Ze trekt de tas, die ze met haar ene hand angstvallig vasthoudt, met haar andere hand telkens met een korte ruk terug wanneer hij ook maar iets van haar schoot dreigt af te glijden.
Haar van nature rossig blonde haar zit,alsof zij net van de kapper komt keurig in een scheiding en bij het begin van haar schouders krult het in een rol omhoog.
Voor mij heeft ze een bijna kinderlijke open en zelf beetje verlichtte uitstraling zoals ze daar zo kwetsbaar zit.
92 jaar is deze dame..zo wordt mij verteld door haar tafeldame en zij beaamt het,ik ben echt helemaal met stomheid geslagen ...."echt waar???" "echt waar"... ik kan het haast niet geloven ......
Ze is tenger en ziet er (op haar brillenglazen na,want die kunnen wel een poetsbeurt gebruiken) goed verzorgd uit.
Zij geeft, wanneer ik haar vraag of het eten haar smaakt op een schuchtere manier antwoordt met een stemgeluid dat van ver weg lijkt te komen.
Haar stem, is waarschijnlijk net zo bescheiden als zijzelf, ze wil niet opvallen en ik heb een beetje moeite haar te verstaan.
Mede omdat de andere dame er voortdurend doorheen praat en weer de gesprekken bijna helemaal voor zichzelf opeist.
Telkens schuif ik een stukje dichterbij met mijn stoel,want ook hier zit weer een interessant mens die vast veel te vertellen heeft.
Wanneer de andere dame besluit naar boven te gaan ( ze heeft veel pijn en valt bijna in slaap van de pijnstillers, echt héél zielig... ) dan hebben de bescheiden dame en ik het rijk alleen.
Ik vraag haar of het gepermitteerd is om aan te mogen schuiven aan haar tafel en dat mag.
Er ontspint zich een levendig gesprek,waarbij ik veel luister en af en toe een opmerking maak.
Ze vertelt mij spontaan dat zij gedurende haar hele werkzame leven werkzaam is geweest als arts....Tuberculosearts wel te verstaan...dat is een specialisme,waarvan ik eigenlijk niet weet of dat vak heden ten dagen ook nog uitgevoerd wordt. Geen idee??? en eigenlijk krijg ik ook niet de kans om het haar nu te vragen, want ze wil nog veel meer aan mij kwijt.
Ze heeft haar leven in dienst gesteld van de medische wetenschap gericht op de genezing van TB en heeft met haar proefschriften en onderzoeken aardig wat stof doen opwaaien en er zelfs ooit eens een prijs mee in de wacht gesleept.
Misschien is dat een van de reden dat zij nooit getrouwd is geweest en geen kinderen heeft,dat weet ik niet.maar dat is wat ze mij vertelt.
Wel heeft ze een zus die weliswaar overleden is,maar die heeft haar 3 schatten van neven en nichten nagelaten die gelukkig héél lief voor haar zijn,maar helaas bijna allemaal wel erg ver weg wonen.
Ze zit helemaal op haar praatstoel en gek genoeg wordt haar stemgeluid daar ook krachtiger van en versta ik haar nu iets beter.
Ook heb ik het gevoel dat haar schuchterheid nu een beetje weg valt, nu er met oprechte belangstelling eens naar haar geluisterd wordt.
Ik luister geamuseerd naar haar verhalen,die zij open en vanuit haar binnenste zomaar aan mij kwijt wil.
"Soms"zegt zij "heb ik er geen zin meer in..in het leven...iedereen is dood of ver weg en alles dat je altijd meemaakte en dat allemaal gewoon was... is niet meer " "dat is allemaal weggevallen"....
Ik begrijp haar...
Maar ik zie nog zoveel pit en zoveel wilskracht in haar.
Deze dame is een doorzetter die niet snel opgeeft en...
hoewel ze er eigenlijk nog steeds niet aan wil heeft zij wel degelijk zorg nodig en woont zij niet voor niets op de plek waar zij nu woont.
Ze vertelt mij dat zij in een kast van een huis heeft gewoond,in de meest statige laan van B en dat zij altijd héél véél plezier heeft beleeft aan tuinieren en aan de dieren die zij om zich heen had...
Dol op kippen.!!!! Ik vertel haar van mijn overleden foster parent scharrelkip Lá Jo...zij gniffelt en glimlacht...
Op zekere leeftijd heeft zij het huis moeten verkopen...dat ging haar uiteraard aan haar hart, maar ze heeft het wel verkocht aan mensen die helemaal dol waren op haar helemaal zelf aangelegde tuin... en daar niets aan willen veranderen ...helemaal geweldig! Ik hoor het allemaal aan en ik geniet van elke seconde van dit gesprek met deze bijzondere bescheiden en innerlijk beschaafde vrouw.
Nu ...92 jaar, loopt ze slechts met één stok,ze wordt wat dovig en slechtziend.ze heeft een scootmobiel in de garage staan... ( die gaat ze nog wel uitproberen met haar neef of iemand anders... ) want dan is ze mobiel......ze leest..nog steeds,Duits ( hoewel nu meer dan vroeger,maar nog niet van harte,helaas heeft dat nog steeds te maken met die akelige oorlog en alle nare herinneringen die dat kennelijk nog bij haar oproept ) Frans,Engels en Spaans..... met een loep...!!!! zij is nog hevig geïnteresseerd in de politiek en het nieuws in de wereld.Ja dit is een héél belezen en breed georiënteerde bijzondere dame..maar dat draagt zij niet uit,daar is zij veel te bescheiden voor..
Ik kan niet anders dan een diepe bewondering en respect voor haar voelen..... ze laat, met haar bijna engelachtige kinderlijke verschijning een hele diepe indruk bij mij achter... en kennelijk hebben we allebei in een soort van luchtbel gezeten tijdens dit gesprek............. WANT........
Opeens zie ik dat de kokshulp,de kassa staat af te slaan en dat de klok kwart over zeven aanwijst....
Geen nood... de jongen schrijft het nog af te rekenen bedrag wel even voor mij op....dan kan ik dat alsnog morgen betalen...geen enkel punt.
De dame is ook wel een beetje moe van het gesprek geworden en samen lopen we op naar de lift....
Ze pakt mijn pols vast en knijpt er zachtjes in.............
dan zegt ze met een immens diepe zucht "he ?( zucht) ik ben toch zo blij,dat ik nu eindelijk weer eens met iemand een normaal gesprek heb kunnen voeren !!"( zucht) en ze tovert een brede glimlach tevoorschijn.
"Goh "denk ik,............ met dankbare verwondering..... ik ben die iemand.... en terwijl ik haar een fijne avond en voor straks welterusten wens,besef ik,dat ik mij nog niet eens aan haar heb voorgesteld........
@@@@@@@@@@@@@
Geen opmerkingen:
Een reactie posten