HEB NOG EVEN WAT TIJD


Om een beetje bij te schrijven. Moet zo naar de tandarts en als je me diep in m,n hart kijkt ging ik het allerliefst zo snel mogelijk mijn bed weer in.
Maar mijn wortelkanaalbehandeling moet nog afgemaakt worden...en deze afspraak staat al héél lang....dus ik ga toch maar wel met de wetenschap,dat dit dus ook weer voor mijn eigen bestwil is.

Ik heb de eerste 1000 mg paracetamol er alweer in zitten want het duurt tegenwoordig een héél uur om zover te komen dat ik kan rondscharrelen en mijn normale dingen kan doen....dan heb ik de pijn lichtelijk onder controle en deze is dan tenminste te (ver)dragen ....

Ik probeer mezelf moed in te praten door mezelf voor te houden dat er heus wel weer betere tijden komen,maar op het ogenblik is dat even moeilijk te bevatten .

Ik heb een rustig weekeinde gehad en vrijwel niets gedaan.
Gisteren ben ik al helemaal niet uit de vette lappen geweest..en toen ik net mijn bed uit was en koffie aan het zetten ging de deurbel en was het mijn lieve buurvrouw van 93 in haar huispak ( moet kunnen) die even van zich af moest praten..

Het vloog haar allemaal even aan,het werd haar even teveel...."jij bent de enige die dat begrijpt"roept ze in vertwijfeling uit en ik begin warempel te geloven dat het ook nog zo is ....

Zij heeft ook zo'n pijn door die ellendige artrose.... het is gewoon niet te doen...
Ja ik begrijp het helemaal want als je zoals ik nog een stuk jonger bent en nog wat meer mobiel,daar is het toch anders voor dan wanneer je 93 jaar bent en de hele dag maar op de bank zit ,schuift en ligt van de pijn !!!

"Dit is echt geen leven meer..."zegt zij en ik begrijp ook best als zij tegen mij zegt dat ze er geen zin meer in heeft en dat het voor haar niet meer zo hoeft... Ja... Dat begrijp ik héél goed !!!!...

Ze heeft twee bonbonnetjes meegebracht in een servetje voor mij, voor bij de koffie en wil persé niet mee ontbijten...

Ik wil haar de dvd teruggeven die ik van haar geleend had met de serie van dokter Deen.... Maar daar wil zij niets van weten....." Die mag je houden"zegt ze "het is toch niet mijn genre".
Ik moet er een beetje heimelijk om lachen,bedank haar...en vind dit nou weer zooo lief....!!!

We houden het verder wat luchtig en ik babbel haar bij over het concert van de buurman,waar zij helaas niet bij aanwezig kon zijn ..(bezoek van haar zus die kanker heeft) ... "ach tegen de kerst geeft de buurman zijn derde recital en dan ben je er gewoon wel !! "Zeg ik...

Dan sloft zij achter haar rollator weer naar huis en ga ik maar eens de revisie in... Ik moet nodig weer eens "Thermen la Jo "....en ik neem dit keer de tijd...
Daarna ben ik zo moe,dat ik mijn bed in stort en gewoon weer 3 uur slaap.. het is toch niet te geloven ??? maar pijn neemt zoveel energie weg..bah !!!!

Wel kook ik warm voor mezelf en ruim de boel ook nog op,zodat ik met een schoon aanrecht de nieuwe maandag kan beginnen....

Ik ga nu richting tandarts en wens iedereen vanaf hier een mooie dag toe....

*******************************************