HET WAS ME HET WEEKJE WEL !

De tandarts heb ik overleefd.Het was een lange zit met verdoving ,maar ik heb nu weer een mooie witte kies zonder kiespijn ....
Ik ben al héél blij dat deze kies niet getrokken hoefde te worden en dat ik deze kon behouden.

                Dat is tenminste positief !!! 

Voor dinsdag,heb ik maar weer een afspraak gemaakt met mijn nieuwe huisarts,want mijn rugpijn blijft heftig zéér doen en wordt ook niet echt minder, ook niet MET pijnstillers. 

Bovendien moet ik een aantal herhaalrecepten afgeven die ik via de balie van de praktijk af kan halen bij de apotheek.Het is zo langzamerhand een héél pretpakket.

Het vervelende wil,dat de oude apotheek mijn medicijnstatus nog niet heeft gefaxt of gemaild naar de nieuwe apotheek,hetgeen voor mij betekent,dat ik een aantal medicijnen toch zelf zal moeten betalen.
Misschien kan ik het geld via de zorgverzekeraar terugkrijgen.. Het is in ieder geval de moeite van het proberen waard.

Het kost me alleen op dit moment zoveel energie!!!
En dat heb ik even niet...enfin daar ga ik me aankomende week dan maar over buigen.... Het zijn geen wereldbedragen,maar als je alles bij elkaar optelt... is dit voor mij toch weer een hap uit mijn begroting !!

Het doktersbezoekje levert ook al niets op... de uitslagen van de MRI zijn nog niet bij haar binnen.
Dat hoeft in dit digitale tijdperk toch niet zo lang te duren ??? Of heb ik het mis.... Mijn geduld is op !!!
Ik wil een second opinion en heb intussen al informatie ingewonnen bij mijn zorgverzekeraar of ik daar met een basisverzekering kosteloos recht op heb en of zij een contract hebben met het ziekenhuis van mijn keuze.

Nou dat hebben ze !!!! Dat is tenminste Positief !!!!


Wel moet daar een nieuwe (digitale !!! schiet mij maar lek !!!) verwijsbrief voor worden geschreven en tante dokter wil nog even wachten tot donderdag...dan moeten de resultaten van de MRI bij haar binnen zijn ...en naar ik hopen mag,de brief voor de Trappenberg ook....
Enerzijds begrijp ik dit wel,maar anderzijds krijg ik ook wel een beetje het gevoel dat ik lastig gevonden wordt omdat ik te mondig ben...


Nou !!! Dat spijt me dan

oprecht voor alle ego's van de doktoren !!! het gaat hier om MIJN LIJF !!!! punt uit !!!

Ik mag donderdag ( dan zijn we inmiddels tien dagen verder !) tussen elf en half twaalf bellen....
En dat doe ik natuurlijk braaf...want ik wil gewoon de verwijsbrief  voor die second opinion!!!

Ook donderdag tijdens ons telefoongesprek kan zij mij wederom mededelen dat zij nog niets binnen heeft vanuit het ziekenhuis,niets van de neuroloog en niets van de Trappenberg....

Ik sta erop dat ik NU de verwijsbrief krijg en dat ik ervoor ga !!! Wat de goegemeente er ook van denkt zal me worst zijn. Ik heb deze gang van zaken al eens eerder meegemaakt en kan dus bogen op mijn ervaring in deze.

Dan begint het gevecht hoe mijn MRI scan naar het andere ziekenhuis te krijgen.Ik zit alles bij elkaar wel een uur aan de telefoon... om uit te leggen dat ik het schijfje niet persoonlijk kan brengen vanwege mijn rugklachten (en eerlijk gezegd weiger ik om twee keer deze rit te maken,die nergens voor nodig is !!!)

"Kan het niet per post ???" vraag ik in mijn onschuld  "Nee mevrouw"wij hebben dermate slechte ervaringen met het opsturen van... het komt gewoon niet aan etc etc "....luidt het antwoordt en daar kan ik het mee doen....
"Ook niet per fax ???? vanuit het ene naar het andere ziekenhuis?? " Dat had ik beter niet kunnen vragen,want de dame in kwestie wordt nu een beetje ongeduldig...

"Dan ga ik helemaal op safe en zorg ik dat u morgen mijn dvd met mijn MRI gegevens in huis hebt,dan kan er een arts naar kijken en dan kunt u mij aankomende week bellen voor een afspraak.

"op uw eigen verantwoording" !!!zegt de dame aan de telefoon....Komt dat even goed uit !.... Ik ben nog nooit bang geweest om de verantwoording voor mezelf te nemen...dus dat scheelt !!!! 
"Dag mevrouw"!!!! zeg ik als afscheid en beëindig het gesprek.

 Ziezo nu kan ik tenminste mijn eigen positieve verantwoording voor mezelf gaan nemen.

Ik rij linea recta naar het ziekenhuis en heb 
( chapeau voor de afdeling radiologie) binnen tien minuten ( zonder kosten) het schijfje met mijn MRI scan erop....
vervolgens doe ik snel nog wat boodschapjes...want morgen ben ik stuk dat voel ik nu al...dit soort ongein gaat deze vrouw niet in haar kouwe kleren zitten....

Snel stop ik het geheel met een begeleidend briefje in een bubbeltjes enveloppe om vervolgens naar het dichtstbijzijnde postkantoor te racen ( op de fiets,want ze hebben daar geen parkeerplaatsen voor de deur ) en vraag aan de aardige postmeneer of dit t.a.v. de afd Neurlogie aangetekend opgestuurd kan worden.....

"Tuurlijk!!"zegt de welwillende postmeneer en kijkt ook nog even de juiste postcode na, want de machine geeft aan dat de postcode niet juist is...         ( ach.... de techniek staat voor niets nietwaar ???) 
Dit was de postcode van de postbus...en die moeten wij niet hebben !!!....

Positieffffffff......!!!!  Nu weet ik zeker dat het 

aan 





en goed komt....

Ik voel, dat ik in een hele andere en ook lichtere energie zit dan eerder op deze dag...
Buuf L vraagt mij te eten en biedt aan mij te rijden wanneer ik naar het andere ziekenhuis moet....
Dat geeft de burger moed !!! 4 oren horen meer dan 2..
Na het eten mag ik instorten van mezelf en van L ( zoooooo moeeee) en zoek ik mijn bed op om bijna onmiddellijk in een diepe slaap te vallen....

Om 21.45 gaat de telefoon en is het vriendin A die vraagt of ik zaterdag ( straks dus ) meega naar een klassiek zang gebeuren in W in het fort...lijkt me leuk !!! even onder de mensen... even andere energieën..en hoewel ik stijf gedrogeerd ben van de pijnstillers met morfine... besluit ik om toch mee te gaan....

 Fijne en postieve avond ,U hoort weer van mij..... 


*******************************************