5.55 uur

Het moet echt niet gekker worden. Ik ben klaarwakker en voel me niet senang. Dan toch maar die ene zetpil er nog in om de pijn te verzachten.
En natuurlijk ben ik hartstikke onrustig,nerveus en zenuwachtig !
Afscheid nemen valt niet mee...

Gisterenavond hebben mijn tafelgenootjes en mijn buurtje en haar ouders die meeloopdag hadden mij getrakteerd op een feestje..
Dit had ik niet verwacht...er was een overheerlijke cake die Jes gebakken had bij de ergo, dik slagroom erop (meegenomen door Jes mams...) kadootjes, zakdoeken voor de deur, lieve dingetjes
Kortom aan alles was gedacht....

Zelfs aan mijn tafelgenoot die wij gekscherend "Fledder"noemen,die niet al teveel zegt, maar stilzwijgend alles in zich opneemt en volgens mij ontzettend zit te genieten van onze maffe opmerkingen en uitdrukkingen.
Hij glimlacht  constant van oor tot oor en wij zien hem zichtbaar gniffelen. Ja hij heeft zijn stekje wel gevonden bij dit zooitje ongeregeld.

Uiteraard wordt hij ook geplaagd met het feit dat hij ons de oren van het hoofd af kletst !!!... Arme man.. haha hij heeft het niet gemakkelijk ,maar staat zijn plaats voor geen goud af aan iemand anders.Nee...laat "Fledder"maar schuiven !!!!

Gisteren op het feestje moest hij helaas verstek laten gaan,omdat hij vroeg met de taxi naar het ziekenhuis moest.
Jootje Jootje... die dit natuurlijk niet helemaal vond passen riep jolig "hij hoort er toch ook bij !!!! "
pakte haar telefoon !! en jawel ( lang leve de techniek !!!... Daar verscheen onze "Fledder "op het beeldscherm !!! Hij kreeg een ereplaats in de vensterbank...zo was hij er toch nog de hele avond aanwezig !!!! 

HILARISCH !!!!NATUURLIJK volgens mij heeft nu iedereen die op het feestje was echt een breuk in zijn of haar lachspieren !! Ik in ieder geval !!!! ......maar ontzettend bedankt Jootje
zonder hem was het feest niet compleet geweest.

Volgens mij ben ik met een glimlach om mijn mond gaan slapen en heb ik, nu ik wakker ben nog steeds een beetje de giechels,wanneer dit moment weer op mijn netvlies verschijnt.

Één dag niet gelachen is één dag niet geleefd...En gelachen hebben we in deze 8 weken, ondanks onze pijn en ellende
Ik kan in ieder geval terug kijken op een waardevolle tijd,waarin ik weer een paar nieuwe vrienden heb gemaakt.

Ik ga iedereen missen,dat weet ik nu al, maar gelukkig woon ik bijna om de hoek en kom ik vast nog wel eens bij een aantal mensen op bezoek..
een haring met uitjes en zuur brengen of zo iets.
of gewoon ff een bakkie leut halen......

Ik vond het werelds en wil hierbij nogmaals iedereen bedanken die mee heeft gewerkt aan mijn helingsproces...
Ik ga mijn laatste dag in en dan inpakken en wegwezen....
****************************************