HET WAS ME HET DAGJE WEL......
gisteren.
Ik mocht me om 9.00 melden bij de fysiotherapeute en die gaf me een paar stevige oefeningen waarvan ik de tranen in mijn ogen kreeg. Ohhh die verrekte pijn in mijn bovenarmen,polsen en handen....
Ik weet dat het goed voor me is,maar soms is het gewoon ondragelijk... gelukkig zag ze wel aan mij dat ik dit niet ging trekken en ging ze over op de beenspieroefeningen.
Dat ging stukken beter.
Ik denk zelf nog steeds dat,wanneer er weersveranderingen op komst zijn,mijn artrose behoorlijk opspeelt en mijn armen,handen en polsen in de brand zet.Soms wordt ik hier héél opstandig van,want ik doe zo mijn best !!!
Mijn maagdelijk witte schildersdoek had ik gisteren samen met L al in helijosje geladen en meteen toen ik aankwam uitgeladen en bij de receptie van de Trappenberg neergezet.Dat mocht van de aardige receptioniste.Dan hoefde ik niet meer zo ver te lopen om het naar de creatieve afdeling te brengen. Op zich is zo'n doek niet zo zwaar,maar het is een onhandig formaat..
Geeft niks, ik schakel gewoon een sterke man in als ik klaar ben met therapie.
Ik tref mijn maatje R bij de ovalen wachttafel, die zit braaf te wachten,want hij heeft een pauze tussenuurtje.
Mijn volgende onderdeel is sporten en ik vraag aan de instructrice of we weer mogen gaan boogschieten,want hoewel ik mijn gympen speciaal heb aangetrokken om buiten te gaan sporten... regent het nu dat het giet dus binnenblijven en boogschieten,lijkt mij een goede optie en dat vindt de sportcoach ook en dan kan en mag maatje R ook mee... Leuk leuk !!!
Het blijft genieten ook al bak ik er soms niets van...
Het is trouwens voor mijn gevoel een bizarre gewaarwording om nu twee dagen in de week te komen na zo,n lange periode van hier intern te zijn geweest.
Ik voel me een beetje verloren en zo af en toe ook een beetje een vreemde eend in de bijt ...Ik kom in de wandelgangen allemaal mensen tegen,waar ik toch een behoorlijk stuk lief en leed mee heb gedeeld en plotseling is DAT er niet meer en voelt het opeens héél anders. je zegt elkaar gedag en vraagt hoe het ermee gaat, daarna vervolgt ieder zijn eigen weg en doet ieder gewoon zijn eigen ding.
Het intense contact is er niet meer dat is voor mijn gevoel opeens veel oppervlakkiger en misschien is dat ook de bedoeling van het hele revalidatieprogramma.
Tenslotte zit je hier voor jezelf.
Toch ben ik blij,als ik merk dat ik het met sommige mensen nog wel heb en dat gaat ook niet meer weg dat voel ik..
Maar dat er wezenlijks iets veranderd is ??!! Dat staat voor mij als een paal boven water..
Misschien ben ik het zelfs ....zelf wel!!!
Na het boogschieten, vertrek ik richting creatieve ruimte en neem het maagdelijke witte doek mee,om vervolgens in dat grote karton en bubbeltjes plastic mijn geschilderde trots in te pakken.
En dat is nog een behoorlijk grote klus !!!
Het doek blijkt ook nog eens zo,n 20cm langer te zijn dan het andere,maar mijn wonder op wielen kan het toch weer bergen.
En zo ga ik na een verrukkelijke lunch samen met R boven in het personeelsrestaurant en daarna samen nog een uurtje warm water zwemmen richting huiswaarts.
Een piepklein autootje met een zwoele blik vanwege haar kunstwimpers, met daarin een kleine bolle bestuurster en een levensgroot schildersdoek ...!!!
En weer klaar ik deze klus en weer kan ik trots op mezelf zijn en dat ben ik dan ook !!
Thuisgekomen ga ik eerst eens op zoek naar een karretje.. en een paar extra handen die het doek samen met mij voorzichtig uit helijosje tillen.
Dan fatsoeneer ik mijn wonder op wielen weer en tover ik haar weer om tot een echte lady.
En breng het doek naar mijn huisje,waar ik het zolang in de slaapkamer stal....
Het blijft toch altijd een spannende gebeurtenis..
Ik bel A uit W op en vraag aan haar of zij mij wil helpen met het ophangen van het gevaarte,aangezien wij het doek wat er nu hangt ook ooit eens samen hebben opgehangen met moed, véél beleid en vertrouwen
Dat wil zij wel hoera !!..
en laat in de middag is het moment suprême daar
Voorlopig staat het nog even braaf in de verpakking te wachten in mijn slaapvertrek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten