AOW AANVRAAG 

ingevuld en verstuurd !!! Spannend !!!!Dat doe je maar een keer in je leven.....en dan ook nog digitaal.....Ik doe het toch maar !!! Denk ik terwijl ik het formulier verstuur....

Maar eerst moest ik de avond ervoor wat langer opblijven,om mijn kipdochter die met haar gezinnetje op vakantie is in Thailand te feliciteren met haar verjaardag via de App ( het is 7 uur tijdsverschil daar) dat heb ik opgezocht op mijn compu dan kan ik fatsoenlijk het "lang zal ze leven kraken door de telefoon hihi ) .... Ohh ohh ik begin helemaal digi te worden.... wat moet er van mij terechtkomen,want ik vind het nog helemaal leuk ook !!!!!??

Verder zorg ik ervoor dat mijn bescheiden appartement clean en weer gezien mag worden...
Hoewel ik me op dit moment terugtrek in mijn eigen energie,vind ik het toch wel prettig als alles gestoft en gezogen is.... Morgen of anders maandag dweil ik wel.. alles gaat  hier in etappes tegenwoordig.....

En dat mag ( op mijn leeftijd)..................................

Dan is het donderdag D day !!! Afscheid van het revalideren en van een aantal voor mij belangrijke therapeuten...
Het voelt een beetje ambivalent,maar ik ben er ook wel aan toe moet ik eerlijk bekennen.

Ik neem echt goed en warm afscheid van mijn fysiotherapeute..."dag lieve lieve Generaal"dank voor je inzet en jouw vermogen om mij weer op de been te krijgen...chapeau !!!

Ik heb een aantal van mijn zelfgemaakte kaarten meegenomen in een grote enveloppe om  aan een aantal mensen te geven...

Ze mogen zelf een greep doen in de enveloppe en de kaart eruit halen die bij hen past. 

De generaal pakt op gevoel een kaart van een foto, die ik hier heb gemaakt vanaf mijn balkonnetje,toen het zonlicht de achterkant van een grote tak van een hele grote boom bescheen. 
"Heb je die bewerkt ?"vraagt zij aan mij "no way, just a lucky shot "zeg ik...
Ze vraagt of ze de andere kaarten ook even mag zien.... "Natuurlijk "antwoord ik....


                                           


En dan ziet ze mijn blauwe schilderij en daar is zij zo verrukt van dat zij vraagt of ze hem mag wisselen met de kaart die ze als eerste trok....
"Uiteraard" zeg ik ...maar dan wil ik wel de reden weten waarom als je me die tenminste wilt of kunt vertellen.
Ze geeft in summiere bewoording aan waarom, ik snap het helemaal,want ik heb dit al ingevoeld...


                                                    



Wij zijn allebei geëmotioneerd en dan Plotseling uit het niets, vraagt ze aan mij, of ik van haar een knuffel wil .....terwijl ik weken geleden gekscherend al geroepen heb tegen haar of ze een knuffel van mij wilde,maar dat wilde ze niet of dat kon ze nog niet aan...

Maar nu kennelijk wel..... nou !!!!
Dat wil ik zeker !!! en ik voel me zéér vereerd dat Dit is op haar tijd en we houden het beiden niet droog.....

Ik bedank haar en voorspel haar,dat de hapto therapeute voor de gouden tak kaart gaat.....
En dat gaat ze later ook...


Merci Mon General ....merci, et au revoir............


Terwijl ik dit opschrijf, beleef ik het ook weer ( 4 maanden lief en leed delen is niet niks !) en vloeien bij mij de tranen rijkelijk....

Die probeer ik weg te wrijven uit mijn ogen......maar ik was even vergeten,dat ik mascara op had ( ik zeg expliciet had, want mijn handen zijn nu pikzwart en als ik in de spiegel kijk.. lijk ik wel een verzopen kat....

Enfin meteen maar even de poetslap erover heen 
( even een vlekje wegwerken) en vooral doorgaan...

De hapto therapeute vraagt aan mij wat ik geleerd heb tijdens haar sessies.
Nou dat is nogal wat ! Ik heb geleerd om goed mijn eigen grenzen aan te geven. Ik heb geleerd dat het leven geleefd mag worden en ik niet meer in de overleving- modus hoef,ik hoef niet meer te vechten, het mag allemaal vanuit mijn zachte kracht.
Ik mag selectief zijn in het binnenlaten van mensen in mijn eigen heilige ruimte....Ik mag wensen met respect te worden behandeld...Ik ben geen projectiescherm meer.. Ik ben ik! en ik ga waarvoor ik sta.....
Ik sta letterlijk en figuurlijk steviger in mijn schoenen en op mijn  eigen

benen.

En dat heb ik zeker voor een deel ook aan haar te danken ... Hoewel het van beide kanten in het begin  behoorlijk aftasten was.
Maar ik heb goed naar haar geluisterd om het geleerde ook in praktijk te kunnen brengen en zij weet inmiddels dat ik niet in een vakje te plaatsen ben, "want jij gaat toch je eigen gang "zegt zij......

Inderdaad,,, dat kan ik beamen,maar wel met een stuk toegevoegde waarde. Dankzij haar inzet en goede intenties... Dank je wel lieve hapto vrouw !

Ik krijg van haar ook een stevige knuffel en wat goede en wijze raadgevingen mee voor de aller.. allerlaatste keer... en ze zegt tegen mij "ik vond het een plezier om met jou te mogen werken "
Nou als dat geen compliment is? en het is absoluut zeker ook van mijn kant wederzijds...............

Dan pak ik mijn tas uit het kluisje ,kijk nog een keer om en loop rustig met een goed gevoel naar buiten.... Dag "revalidatie ziekenhuis ".........!!!!!

Ik heb nog twee kaarten.... een voor P...  en een voor R ... 

P zit op de taxi te wachten die hem naar huis gaat brengen.... ( grgrgr wachten wachten en nog eens wachten en alsmaar afhankelijk  te moeten zijn valt niet mee.. ) en R gaat naar binnen om te sporten of zoiets... het gaat niet zoals hij wil ... dus krijgt hij de foto van mijn balans torentje... wie weet? Ik gun hem vanuit mijn hart het allerbeste 

En P ook.... die ik een afscheidskus op zijn wang wil drukken,waardoor hij in volle vaart bijna in de beland,want ik steun met m,n hele elleboog ( anders kan ik er niet bij)  op het bedieningspaneel van zijn rolstoel...hahahahaahahha....

En we worden nog gesnapt ook !!! Door een aantal therapeuten die zich naar binnen begeven, waaronder mijn ergo therapeut,die ik en passant ook nog even bedank voor alles ...en dan mogen P en ik in een flinke lachbui schieten !!!!

****************************************