woensdag 29 juli 2015








                               PIJN IS ONVERMIJDELIJK





Maar lijden is een keuze.... en aan dat laatste heeft deze vrouw geen enkele boodschap.

Dit betekent dus,dat ik mij  vrouwmoedig meld bij het zwembad om 9.45 uur, om een kaartje te kopen voor 3 kwartier senioren-fitness...jaja ik ga er weer voor !!





En ik zal blij zijn als de vakantieperiode achter de rug is,want dan kan ik twee keer in de week... dat is voorlopig mijn streven...





Het is een goede les,waarbij alle spieren aangepakt worden en ik kan gelukkig aan alles meedoen dankzij het warme water in het therapiebad en de basis die opnieuw gelegd is door de generaal en mijzelf in de Trappenberg..





En terwijl ik met mij armen sta te zwaaien en mijn benen opzwiep in het warme water moet ik opeens sterk aan haar denken, want ik ben het links.. links !!! van de generaal nog lang niet vergeten.Ik ben ook nog steeds zo blij dat ik deze kans heb gekregen en keihard heb gewerkt om mezelf weer op de been te krijgen ...





Met dit als resultaat... YES !!!! en hup,hup daar ga ik weer....splash splash
Het enige minpuntje is, dat er gedurende de vakantie periode geen muziek ????? gedraaid wordt tijdens deze lessen,terwijl het normaliter wel gedaan wordt, vreemd ????... net als de toegangsprijs.....?????Ik begrijp nog steeds niet waarom je tijdens deze periode het volle pond moet betalen.?????????
Dat blijft voor mij een groot raadsel....!!!!!!


Maar ik geniet met volle teugen en als de les afgelopen is en ik goed opgewarmd ben,dan ga ik de sauna in en dan zwem ik nog 5 baantjes in het koude wedstrijdbad....

Alles om mijn conditie weer terug te krijgen......... 

En thuis ligt er gezellig post in mijn postbox van J uit de UK en... bak ik lekker twee eitjes met tomaat en spek en zet daar een ouderwets gezet kopje koffie naast... hmmmmmm dat doet een mens goed.....na al die inspanning............






Na deze stevige lunch,kan ik het leven weer helemaal aan.
Ik lees aandachtig de halfvol gekrabbelde kaart van vriendin J en ben blij dat ik haar afgelopen week gebeld heb en dat wij nog hebben gelachen....ze is erg ziek en wordt ook niet meer beter helaas.Maar ze is zo dapper... Ik heb diep respect voor haar.Zij is altijd zo optimistisch en lief.

Ik kies meteen een kaart uit mijn voorraad om haar terug te schrijven onder het genot van mijn laatste slokken koffie. 
Helemaal in mijn eigen energie, zit ik uiteraard in de Engelse taal  mijn  J terug te schrijven.....

Dan gebeurd er iets bizars....

De telefoon gaat en ik lees onbekend op het display.
Ik neem op en hoor een Engelse meneer met een accent,die mij aanspreekt met mijn achternaam??? en vraagt of ik Engels spreek??
Voor ik echter iets terug kan zeggen en hem echt te woord kan staan wordt de verbinding verbroken.....
"Tuut tuut" hoor ik duidelijk in mijn oor en terwijl ik de telefoon probeer uit te drukken zie ik terwijl het display oplicht tot 3x aan toe.... basis,basis,basis.....terwijl de batterij helemaal vol is.....?????

Onbekend, denk ik nog ??? Dat kan er maar één zijn mijn J ! Ik bel haar,maar krijg geen antwoord... Ik spreek haar voicemail in en wordt met de seconde ongeruster.... Dan wacht ik een minuut of tien en probeer het nog maar een keer.... maar nee hoor... geen gehoor en weer spreek ik haar voicemail in..
en dit keer vraag ik of haar zoon,als hij dit hoort, mij terug wil bellen. 
Er is iets goed mis met J voel ik.... maar ik kan er even niet bij, of ze in het ziekenhuis ligt of dat ze al over is gegaan.

Er overvalt mij een gevoel van intens verdriet en ook een gevoel van haast.
Deze kaart, (met tijdstip van schrijven erop, iets dat ik nooit doe !!! ) moet vandaag nog met de post mee..

Dat krijg ik voor elkaar, haast strompelend loop ik naar de brievenbus,ik loop op mijn tandvlees en bijt op mijn onderlip van de inspanning die ik lever op de laatste loodjes...en
terwijl ik de kaart in de bus laat glijden,weet ik intuïtief dat het de laatste kaart is die ik aan haar geschreven heb....

Gedurende het tikken van dit stukje blog over J, krijg ik ineens in een heldere flits een naam door die zich als een roffel blijft herhalen in mijn hoofd, de naam van de onbekende al wat oudere heer die mij gebeld heeft....????

Het is de naam van J's grote liefde B.... waar ze altijd zo liefdevol over sprak en die al jaren overleden is.... 

Zou  mijn J dan toch ?????........





*********************************************************************************

Geen opmerkingen:

Een reactie posten