EVEN BIJPRATEN

Het was wat hectisch hier en daar, maar ik ben er weer en vandaag is het ME day !!!
Dat is hard nodig,want donderdag was inderdaad een behoorlijk zware therapiedag...

Ik begon met een aantal ( waar ik overigens zelf om gevraagd had) straffe rek en strek oefeningen bij de "Generaal" en dat was een behoorlijk pijnlijke aangelegenheid.

Alles deed me zéér ( misschien woensdag toch een beetje teveel gedaan ??) en de veranderingen in het weer ( véél vocht in de lucht) maakt dat alles bij mij zomaar in de kramp schiet en dat ik weer weet waar al mijn gewrichten en gewrichtjes zich bevinden door de pijn....

Noodgedwongen aan de pijnstillers,maar ook dat mocht niet baten...
Daar komt ook nog bij,dat ik me natuurlijk ook druk heb lopen maken om schone dochter die op 777  niet geopereerd ging worden...

Kortom alles bij elkaar....een pijnlijke aangelegenheid.... 
Dan er maar dwars doorheen, bij een fel potje badminton met of tegen een leuke mede revalidant........

Snel lunchen,op de activiteitentherapie, ( waar helaas, niet zoveel activiteit meer is )

Vanwege de bezuinigingen gaat deze afdeling dicht, hetgeen ik en met mij velen denk ik, niet terecht vinden.
Dit is een stuk zéér zéér belangrijke therapie onder de therapieën. Ik ben blij dat ik dat ook heb mogen ondervinden.
Het is helaas zoals het is. jammer genoeg en dit hebben allen betrokkenen moeten leren accepteren.
Ik blijf het een hele trieste zaak vinden, vooral ook omdat het mij weer tot het creatieve in mij heeft aangespoord met als resultaat, mijn prachtige grote doek "the NEW ME " waar ik apetrots op ben en dat ook helemaal te stralen hangt aan mijn muur.

Wat ik daar geleerd heb, brengt mij nu ook weer op andere creatieve processen en projecten ,ik ben goed bezig,maar daarover later.

In het  warme zwembad heb ik het helemaal niet meer, ik kan gewoon niet zwemmen door de krampen in mijn voeten en kuiten,mijn bovenbenen en mijn romp... Het is gewoon waardeloos !!!!

Dit betekent echt dat ik nog meer in de diesel modus zal moeten leven..rustig en in slow motion.. oké het zij zo...ook dat zal ik dan moeten leren accepteren....

Pijnvrij ben ik haast nooit, maar ik kan er wel anders mee leren omgaan.
En dat probeer ik zoveel mogelijk.

Na nog een afrondings-gesprek met de revalidatie arts en een uur haptotherapie... zit de dag er eindelijk op....

Ik doe snel nog even wat noodzakelijke boodschapjes en ben blij als ik weer thuis ben en lekker veilig de deur achter mij dichttrek... Heerlijk in mijn eigen huisje.

WAT EEN DAG ZEG !!!!!!  PFFFFFFFFFFFFFF

****************************************